Salmenes 106

1 Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!

Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.

2 Kven kann fullt ut nemna Herrens velduge verk, forkynna all hans lov?

Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?

3 Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!

Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.

4 Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, gjesta meg med di frelsa!

Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

5 so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv.

Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

6 Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.

Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

7 Våre feder i Egyptarland agta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men dei var tråssuge ved havet, ved Raudehavet.

Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.

8 Men endå frelste han deim for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si magt,

Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

9 og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let deim ganga gjenom djupi som på slette marki,

Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

10 og han frelste deim frå hans hand som hata deim, og løyste deim ut or fiendehand,

Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

11 og vatn gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av deim.

Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.

12 Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.

Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

13 Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;

Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

14 men dei fekk ein gir i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde stad.

Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

15 Då gav han deim det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.

Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

16 Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.

Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

17 Då opna jordi seg og slukte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,

Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

18 og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.

Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

19 Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilæte,

Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.

20 og dei bytte burt si æra for bilætet av ein ukse som et gras.

Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.

21 Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,

Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

22 undergjerningar i Khams land, skræmelege ting ved Raudehavet.

Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.

23 Og han tenktest til å tyna deim, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, at han ikkje skulde øydeleggja.

Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

24 Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,

Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

25 og dei knurra i sine tjeld, høyrde ikkje på Herrens røyst.

Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.

26 Då lyfte han si hand imot deim til å slå deim ned i øydemarki,

Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

27 og slå deira etterkomarar ned millom heidningarne og spreida deim kring i landi.

Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.

28 Og dei batt seg saman med Ba’al-Peor, og dei åt av offer til dei daude,

Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.

29 og dei vekte harm ved si åtferd, og ei plåga braut ut millom deim.

Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.

30 Då stod Pinehas fram og heldt dom, og plåga stilltest;

Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.

31 og det vart rekna honom til rettferd frå ætt til ætt æveleg.

Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.

32 Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;

Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;

33 for dei var tråssuge mot hans ande, og han tala tankelaust med sine lippor.

Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.

34 Dei øydelagde ikkje dei folki som Herren hadde tala med deim um,

Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

35 men dei blanda seg med heidningarne og lærde deira gjerningar,

Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

36 og dei tente deira avgudar, og desse vart deim til ei snara,

Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.

37 og dei ofra sine søner og døtter til magterne,

Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

38 og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter som dei ofra til Kana’ans avgudar, og landet vart vanhelga med blodskuld.

Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.

39 Og dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.

Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.

40 Då loga Herrens vreide upp imot hans folk, og han stygdest ved sin arv.

Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

41 Og han gav deim i handi på heidningar, og dei som hata deim, vart herrar yver deim,

Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

42 og deira fiendar trengde deim, og dei laut bøygja seg under deira hand.

Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.

43 Mange gonger fria han deim ut, men dei var tråssuge og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.

Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.

44 Men han såg til deim då dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.

Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;

45 Og han kom i hug si pakt for deim, og han ynkast etter si store miskunn.

Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;

46 Og han let deim finna miskunn hjå alle som hadde fanga deim.

Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.

47 Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!

Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

48 Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segje: Amen. Halleluja!

Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru: Amen. Haleluja!