Salmenes 105
1 Prisa Herren, kalla på hans namn! Kunngjer millom folkeslagi hans storverk!
Pris Herren, påkall hans navn, kunngjør blandt folkene hans store gjerninger!
2 Syng for honom, syng honom lov! tala um alle hans under.
Syng for ham, lovsyng ham, grund på alle hans undergjerninger!
3 Rosa dykk av hans heilage namn, hjarta glede seg hjå deim som søkjer Herren!
Ros eder av hans hellige navn! Deres hjerte glede sig som søker Herren!
4 Spør etter Herren og hans magt, søk hans åsyn alltid!
Spør efter Herren og hans makt, søk hans åsyn all tid!
5 Kom i hug hans under som han hev gjort, hans undergjerningar og domsordi frå hans munn,
Kom i hu hans undergjerninger som han har gjort, hans undere og hans munns dommer,
6 de, etterkomarar av Abraham, hans tenar, søner åt Jakob, hans utvalde!
I, hans tjener Abrahams avkom, Jakobs barn, hans utvalgte!
7 Han er Herren, vår Gud, yver all jordi gjeng hans domar.
Han er Herren vår Gud, hans dommer er over all jorden.
8 Han kjem æveleg i hug si pakt, det ord han sette fast for tusund ætter,
Han kommer evindelig sin pakt i hu, det ord han fastsatte for tusen slekter,
9 den pakt han gjorde med Abraham, og sin eid til Isak;
den pakt han gjorde med Abraham, og sin ed til Isak;
10 og han gjorde det til ein rett for Jakob, for Israel ei æveleg pakt,
og han stadfestet den som en rett for Jakob, som en evig pakt for Israel,
11 med di han sagde: «Deg vil eg gjeva Kana’ans land til arvlut.»
idet han sa: Dig vil jeg gi Kana'ans land til arvelodd.
12 Då dei var ein liten flokk, få og framande der,
Da de var en liten flokk, få og fremmede der,
13 og dei vandra frå folk til folk, frå eitt rike til eit anna folk,
og vandret fra folk til folk, fra et rike til et annet folk,
14 let han ingen mann få gjera valdsverk mot deim, og han refste kongar for deira skuld:
tillot han ikke noget menneske å gjøre vold imot dem, og han straffet konger for deres skyld:
15 «Rør ikkje dei eg hev salva, og gjer ikkje vondt med mine profetar!»
Rør ikke ved mine salvede, og gjør ikke mine profeter noget ondt!
16 Og han kalla hunger inn yver landet, kvar studnad av brød braut han sund.
Og han kalte hunger inn over landet, han brøt sønder hver støtte av brød.
17 Han sende ein mann fyre deim, til træl vart Josef seld.
Han sendte en mann foran dem, til træl blev Josef solgt.
18 Dei plåga hans føter i lekkjor, i jarn vart han lagd,
De plaget hans føtter med lenker, hans sjel kom i jern,
19 til den tid då hans ord slo til, då Herrens ord viste at han var uskuldig.
inntil den tid da hans ord slo til, da Herrens ord viste hans uskyld.
20 Då sende kongen bod og løyste honom, Herren yver folkeslag gav honom fri.
Da sendte kongen bud og lot ham løs, herskeren over folkeslag gav ham fri.
21 Han sette honom til herre yver sitt hus, til å råda yver all hans eigedom;
Han satte ham til herre over sitt hus og til hersker over alt sitt gods,
22 so han skulde binda hans hovdingar etter sin vilje og læra hans eldste visdom.
forat han skulde binde hans fyrster efter sin vilje og lære hans eldste visdom.
23 Og Israel kom til Egyptarland, og Jakob budde som gjest i Khams land.
Så kom Israel til Egypten, og Jakob bodde som fremmed i Kams land.
24 Og han let folket sitt aukast mykje og gjorde det sterkare enn fiendarne.
Og han gjorde sitt folk såre fruktbart og gjorde det sterkere enn dets motstandere.
25 Deira hjarto vende han um, so dei hata hans folk og lagde løynderåder upp mot hans tenarar.
Han vendte deres hjerte til å hate hans folk, til å gå frem med svik mot hans tjenere.
26 Han sende Moses, sin tenar, Aron som han hadde valt ut.
Han sendte Moses, sin tjener, Aron som han hadde utvalgt.
27 Dei gjorde hans teikn imillom deim og under i Khams land.
De gjorde hans tegn iblandt dem og undere i Kams land.
28 Han sende myrker og gjorde det myrkt, og dei var ikkje ulyduge imot hans ord.
Han sendte mørke og gjorde det mørkt, og de var ikke gjenstridige mot hans ord.
29 Han gjorde vatni deira til blod, og han drap deira fiskar.
Han gjorde deres vann til blod, og han drepte deres fisker.
30 Deira land kom til å kreka av froskar, jamvel i salarne til deira kongar.
Deres land vrimlet av frosk, endog i deres kongers saler.
31 Han tala, og det kom flugesvermar og my i heile landet deira.
Han talte, og det kom fluesvermer, mygg innen hele deres landemerke.
32 Han gav deim hagl for regn, logande eld i landet deira,
Han gav dem hagl for regn, luende ild i deres land,
33 og han slo ned deira vintre og fiketre og braut trei sund i landet deira.
og han slo ned deres vintrær og deres fikentrær, og brøt sønder trærne innen deres landemerke.
34 Han tala, og det kom engsprettor og grashoppar i uteljande mengd,
Han talte, og det kom gresshopper og gnagere uten tall,
35 og dei åt upp all grode i deira land, og dei åt upp frukti av marki deira.
og de åt op hver urt i deres land, og de åt op frukten på deres mark.
36 Og han slo alt fyrstefødt i landet deira, fyrstegrøda av all deira kraft.
Og han slo alt førstefødt i deres land, førstegrøden av all deres kraft.
37 Og han førde deim ut med sylv og gull, og det var ingen i hans ætter som snåva.
Og han førte dem ut med sølv og gull, og det fantes ingen i hans stammer som snublet.
38 Egyptarland gledde seg då dei drog ut; for rædsla for deim hadde falle yver deim.
Egypten gledet sig da de drog ut; for frykt for dem var falt på dem.
39 Han breidde ut ei sky til skyggje og eld til å lysa um natti.
Han bredte ut en sky til dekke og ild til å lyse om natten.
40 Dei kravde, og han let vaktlar koma, og med himmelbrød metta han deim.
De krevde, og han lot vaktler komme og mettet dem med himmelbrød.
41 Han opna berget og vatn rann ut, det gjekk som ei elv gjenom turrlendet.
Han åpnet klippen, og det fløt vann; det løp gjennem det tørre land som en strøm.
42 For han kom i hug sitt heilage ord, Abraham, sin tenar,
For han kom i hu sitt hellige ord, Abraham, sin tjener,
43 og han førde sitt folk ut med gleda, sine utvalde med fagnadrop,
og han førte sitt folk ut med glede, sine utvalgte med fryderop,
44 og han gav deim landi åt heidningarne, og folkeslags arbeid tok dei til eigedom,
og han gav dem hedningefolks land, og hvad folkeslag med møie hadde vunnet, tok de til eie,
45 at dei skulde halda hans fyresegner og taka vare på hans lover. Halleluja!
forat de skulde holde hans forskrifter og ta vare på hans lover. Halleluja!
