Salmenes 105
1 Prisa Herren, kalla på hans namn! Kunngjer millom folkeslagi hans storverk!
Þakkið Drottni fyrir öll hans undursamlegu verk og segið frá þeim meðal þjóðanna.
2 Syng for honom, syng honom lov! tala um alle hans under.
Syngið fyrir hann, leikið fyrir hann og segið öllum frá máttarverkum hans.
3 Rosa dykk av hans heilage namn, hjarta glede seg hjå deim som søkjer Herren!
Lofið og vegsamið hans heilaga nafn. Þið sem tilbiðjið Drottin, fagnið!
4 Spør etter Herren og hans magt, søk hans åsyn alltid!
Leitið hans og máttar hans, og keppið eftir að kynnast honum!
5 Kom i hug hans under som han hev gjort, hans undergjerningar og domsordi frå hans munn,
Minnist dásemdarverkanna sem hann vann fyrir okkur, sína útvöldu þjóð,
6 de, etterkomarar av Abraham, hans tenar, søner åt Jakob, hans utvalde!
afkomendur Abrahams og Jakobs, þjóna hans. Munið þið hvernig hann útrýmdi óvinum okkar?
7 Han er Herren, vår Gud, yver all jordi gjeng hans domar.
Hann er Drottinn, Guð okkar. Elska hans blasir við hvar sem er í landinu.
8 Han kjem æveleg i hug si pakt, det ord han sette fast for tusund ætter,
Þótt þúsund kynslóðir líði, þá gleymir hann ekki loforði sínu,
9 den pakt han gjorde med Abraham, og sin eid til Isak;
sáttmála sínum við Abraham og Ísak.
10 og han gjorde det til ein rett for Jakob, for Israel ei æveleg pakt,
Þennan sáttmála endurnýjaði hann við Jakob. Þetta er hans eilífi sáttmáli við Ísrael:
11 med di han sagde: «Deg vil eg gjeva Kana’ans land til arvlut.»
„Ég mun gefa ykkur Kanaansland að erfð.“
12 Då dei var ein liten flokk, få og framande der,
Þetta sagði hann meðan þeir voru enn fámennir, já mjög fáir, og bjuggu sem útlendingar í landinu.
13 og dei vandra frå folk til folk, frå eitt rike til eit anna folk,
Síðar dreifðust þeir meðal þjóðanna og hröktust úr einu landinu í annað.
14 let han ingen mann få gjera valdsverk mot deim, og han refste kongar for deira skuld:
Samt leyfði hann engum að kúga þá og refsaði konungum sem það reyndu.
15 «Rør ikkje dei eg hev salva, og gjer ikkje vondt med mine profetar!»
„Snertið ekki við mínum útvöldu og gerið spámönnum mínum ekkert mein.“sagði hann.
16 Og han kalla hunger inn yver landet, kvar studnad av brød braut han sund.
Og hann lét hungursneyð koma yfir Kanaansland og allur matur gekk til þurrðar.
17 Han sende ein mann fyre deim, til træl vart Josef seld.
Þá sendi hann Jósef í ánauð til Egyptalands, þjóð sinni til bjargar.
18 Dei plåga hans føter i lekkjor, i jarn vart han lagd,
Þeir hlekkjuðu hann og þjáðu,
19 til den tid då hans ord slo til, då Herrens ord viste at han var uskuldig.
en Guð lét hann þola eldraunina og batt að lokum enda á fangavist hans.
20 Då sende kongen bod og løyste honom, Herren yver folkeslag gav honom fri.
Og faraó sendi eftir Jósef og lét hann lausan,
21 Han sette honom til herre yver sitt hus, til å råda yver all hans eigedom;
og setti hann svo yfir allar eigur sínar.
22 so han skulde binda hans hovdingar etter sin vilje og læra hans eldste visdom.
Þá hafði Jósef vald til að fangelsa höfðingja og segja ráðgjöfum konungs til.
23 Og Israel kom til Egyptarland, og Jakob budde som gjest i Khams land.
Síðar kom Jakob (Ísrael) til Egyptalands og settist þar að með sonum sínum.
24 Og han let folket sitt aukast mykje og gjorde det sterkare enn fiendarne.
Þau ár fjölgaði Ísrael mjög, já svo mjög að þeir urðu fjölmennari en Egyptar, sem réðu landinu.
25 Deira hjarto vende han um, so dei hata hans folk og lagde løynderåder upp mot hans tenarar.
En Guð sneri hjörtum Egypta gegn Ísrael, þeir hötuðu þá og hnepptu í þrældóm.
26 Han sende Moses, sin tenar, Aron som han hadde valt ut.
Þá útvaldi Guð Móse sem fulltrúa sinn og Aron honum til hjálpar.
27 Dei gjorde hans teikn imillom deim og under i Khams land.
Hann gjörði tákn meðal Egypta og vakti þannig ótta hjá þeim.
28 Han sende myrker og gjorde det myrkt, og dei var ikkje ulyduge imot hans ord.
Þeir fóru að skipun Drottins og hann sendi myrkur yfir landið,
29 Han gjorde vatni deira til blod, og han drap deira fiskar.
breytti ám og vötnum í blóð svo að fiskurinn dó.
30 Deira land kom til å kreka av froskar, jamvel i salarne til deira kongar.
Þá kom flóðbylgja af froskum – þeir voru um allt, jafnvel í svefnherbergi konungs!
31 Han tala, og det kom flugesvermar og my i heile landet deira.
Að skipun Móse fylltist landið af mývargi og flugum.
32 Han gav deim hagl for regn, logande eld i landet deira,
Í stað regns dundi banvænt hagl yfir landið og eldingar skelfdu íbúana.
33 og han slo ned deira vintre og fiketre og braut trei sund i landet deira.
Vínviður þeirra og fíkjutré drápust, féllu brotin til jarðar.
34 Han tala, og det kom engsprettor og grashoppar i uteljande mengd,
Þá bauð hann engisprettum að naga allan grænan gróður
35 og dei åt upp all grode i deira land, og dei åt upp frukti av marki deira.
og eyðileggja uppskeruna, – hvílík plága!
36 Og han slo alt fyrstefødt i landet deira, fyrstegrøda av all deira kraft.
Þá deyddi hann frumburðina, – elsta barn í hverri egypskri fjölskyldu – þar fór framtíðarvonin.
37 Og han førde deim ut med sylv og gull, og det var ingen i hans ætter som snåva.
Og Drottinn leiddi sitt fólk heilu og höldnu út úr Egyptalandi, hlaðið gulli og silfri. Ekkert þeirra var veikt eða vanmáttugt.
38 Egyptarland gledde seg då dei drog ut; for rædsla for deim hadde falle yver deim.
Og Egyptar voru því fegnastir þegar Ísraelsmenn héldu á brott, því að þeir óttuðust þá.
39 Han breidde ut ei sky til skyggje og eld til å lysa um natti.
Um daga breiddi Guð út ský og hlífði þeim gegn brennheitri sólinni og um nætur lýsti hann þeim leiðina með eldstólpa.
40 Dei kravde, og han let vaktlar koma, og med himmelbrød metta han deim.
Þeir báðu um kjöt og hann sendi þeim lynghænsni og brauð gaf hann þeim – manna, brauð frá himni.
41 Han opna berget og vatn rann ut, det gjekk som ei elv gjenom turrlendet.
Hann opnaði klettinn og vatnið spratt fram og varð að læk í eyðimörkinni.
42 For han kom i hug sitt heilage ord, Abraham, sin tenar,
Hann minntist loforðs síns til Abrahams, þjóns síns,
43 og han førde sitt folk ut med gleda, sine utvalde med fagnadrop,
og leiddi sitt útvalda fólk fagnandi út úr Egyptalandi.
44 og han gav deim landi åt heidningarne, og folkeslags arbeid tok dei til eigedom,
Og hann gaf þeim lönd heiðingjanna, sem stóðu í fullum blóma með þroskaða uppskeru og þeir átu það sem aðrir höfðu sáð til.
45 at dei skulde halda hans fyresegner og taka vare på hans lover. Halleluja!
Allt skyldi þetta hvetja Ísrael til trúfesti og hlýðni við lög Drottins. Hallelúja!
