Salmenes 105
1 Prisa Herren, kalla på hans namn! Kunngjer millom folkeslagi hans storverk!
BOEIPA te uem uh lah. A ming te khue uh lah. A khoboe te pilnam rhoek taengah tukkil uh lah.
2 Syng for honom, syng honom lov! tala um alle hans under.
Amah te hlai uh lah. Amah te tingtoeng uh lamtah amah kah khobaerhambae boeih te lolmang taeng uh lah.
3 Rosa dykk av hans heilage namn, hjarta glede seg hjå deim som søkjer Herren!
A ming cim neh thangthen uh lamtah, BOEIPA aka tlap rhoek kah a lungbuei tah a kohoe saeh.
4 Spør etter Herren og hans magt, søk hans åsyn alltid!
BOEIPA neh amah kah a sarhi te tlap lah. A maelhmai khaw tlap taitu lah.
5 Kom i hug hans under som han hev gjort, hans undergjerningar og domsordi frå hans munn,
A kopoekrhai a saii neh a ka dongkah laitloeknah bangla anih khobaerhambae khaw,
6 de, etterkomarar av Abraham, hans tenar, søner åt Jakob, hans utvalde!
A sal Abraham tiingan neh a coelh Jakob koca rhoek loh thoelh uh lah.
7 Han er Herren, vår Gud, yver all jordi gjeng hans domar.
BOEIPA amah ni mamih kah Pathen coeng. A laitloeknah khaw diklai pum ah om.
8 Han kjem æveleg i hug si pakt, det ord han sette fast for tusund ætter,
A paipi te kumhal duela a thoelh dongah cadilcahma thawngkhat ham olka a uen.
9 den pakt han gjorde med Abraham, og sin eid til Isak;
Abraham neh Isaak taengah a saii a olhlo te,
10 og han gjorde det til ein rett for Jakob, for Israel ei æveleg pakt,
Jakob taengah oltlueh la, Israel taengah kumhal paipi la a sut pah.
11 med di han sagde: «Deg vil eg gjeva Kana’ans land til arvlut.»
Te dongah, “Kanaan kho rhi te na rho la nang taengah kam paek ni,” na ti nah.
12 Då dei var ein liten flokk, få og framande der,
A hlang kah hlangmi te a sii la om pueng tih, a khuiah bakuep uh.
13 og dei vandra frå folk til folk, frå eitt rike til eit anna folk,
Te vaengah namtom taeng lamkah namtom taengla, ram pakhat lamkah pilnam pakhat taengla poengdoe uh.
14 let han ingen mann få gjera valdsverk mot deim, og han refste kongar for deira skuld:
Amih aka hnaemtaek ham hlang khueh pah pawt tih amih kongah manghai rhoek khaw a tluung pah.
15 «Rør ikkje dei eg hev salva, og gjer ikkje vondt med mine profetar!»
Ka koelh soah ben boel lamtah ka tonghma rhoek te thaehuet thil boeh,” a ti nah.
16 Og han kalla hunger inn yver landet, kvar studnad av brød braut han sund.
Khokha a khue vaengah kho khuiah conghol neh caak boeih te a phae pah.
17 Han sende ein mann fyre deim, til træl vart Josef seld.
Amih hmai kah a tueih hlang, Joseph te sal bangla a yoih.
18 Dei plåga hans føter i lekkjor, i jarn vart han lagd,
A kho te hlong neh a phaep pah uh tih, a hinglu ah thicung loh a toeh.
19 til den tid då hans ord slo til, då Herrens ord viste at han var uskuldig.
A olthui a thoeng tue a pha due BOEIPA kah olthui loh ol loh anih te a cil a poe.
20 Då sende kongen bod og løyste honom, Herren yver folkeslag gav honom fri.
Manghai loh a tah dongah pilnam aka taem loh anih a doek tih a hlah.
21 Han sette honom til herre yver sitt hus, til å råda yver all hans eigedom;
Amah im kah boei neh a hnopai boeih aka taemrhai hamla,
22 so han skulde binda hans hovdingar etter sin vilje og læra hans eldste visdom.
A hinglu bangla a mangpa rhoek te khoh tih a hamca rhoek te cueih sak ham te a khueh.
23 Og Israel kom til Egyptarland, og Jakob budde som gjest i Khams land.
Te vaengah Israel loh Egypt la kun tih Jakob loh Ham kho ah bakuep.
24 Og han let folket sitt aukast mykje og gjorde det sterkare enn fiendarne.
Tedae a pilnam te muep a pungtai sak tih a rhal rhoek lakah a yet sak.
25 Deira hjarto vende han um, so dei hata hans folk og lagde løynderåder upp mot hans tenarar.
BOEIPA loh a sal rhoek te rhaithi sak tih, a pilnam aka hmuhuet ham Egypt rhoek kah lungbuei te a maelh pah.
26 Han sende Moses, sin tenar, Aron som han hadde valt ut.
A sal Moses neh anih ham a coelh Aaron te a tueih.
27 Dei gjorde hans teikn imillom deim og under i Khams land.
Amih rhoi loh Egypt rhoek taengah Boeipa kah miknoek olka a tueng sak rhoi tih, Ham kho ah khaw kopoekrhai hno te a tueng sak rhoi.
28 Han sende myrker og gjorde det myrkt, og dei var ikkje ulyduge imot hans ord.
Khohmuep a tueih tih a hmuep sak dongah Boeipa kah olthui olka te koek uh thai pawh.
29 Han gjorde vatni deira til blod, og han drap deira fiskar.
A tui te thii la a poeh sak tih a nga khaw a duek sak.
30 Deira land kom til å kreka av froskar, jamvel i salarne til deira kongar.
A kho kah bukak rhoek te a manghai rhoek kah imkhui la a khae sak.
31 Han tala, og det kom flugesvermar og my i heile landet deira.
Amah loh a uen tih a khorhi tom ah pil neh pilhlip uihli tlung.
32 Han gav deim hagl for regn, logande eld i landet deira,
Khonal te rhael la a poeh sak tih a kho ah hmaisai hmai la coeng.
33 og han slo ned deira vintre og fiketre og braut trei sund i landet deira.
A misur neh a thaibu te khaw a haih pah tih a khorhi kah thing te a khaem pah.
34 Han tala, og det kom engsprettor og grashoppar i uteljande mengd,
A uen bal tih kaisih neh lungang te tae na pawt la halo.
35 og dei åt upp all grode i deira land, og dei åt upp frukti av marki deira.
Te vaengah a kho kah baelhing boeih a caak tih a khohmuen kah a thaihtae khaw a caak pah.
36 Og han slo alt fyrstefødt i landet deira, fyrstegrøda av all deira kraft.
A kho khuikah caming boeih neh a thahuem boeih khuikah a thaihcuek te a ngawn pah.
37 Og han førde deim ut med sylv og gull, og det var ingen i hans ætter som snåva.
Te vaengah amih te cak neh, sui neh ham pawk puei dongah amah koca rhoek khuikah tah paloe pawh.
38 Egyptarland gledde seg då dei drog ut; for rædsla for deim hadde falle yver deim.
Amih Egypt rhoek te birhihnah loh a vuei tih amih rhoek a nong vaengah a kohoe uh.
39 Han breidde ut ei sky til skyggje og eld til å lysa um natti.
Himbaiyan bangla cingmai a yaal pah tih khoyin ah hmai a vang pah.
40 Dei kravde, og han let vaktlar koma, og med himmelbrød metta han deim.
A bih vaengah tanghuem a khuen pah tih vaan kah buh te amih a kum sak.
41 Han opna berget og vatn rann ut, det gjekk som ei elv gjenom turrlendet.
Lungpang a ong vaengah tui ha phuet tih rhamrhae ah tuiva la a long sak te,
42 For han kom i hug sitt heilage ord, Abraham, sin tenar,
a sal Abraham taengkah a olkhueh cim te a poek dongah ni.
43 og han førde sitt folk ut med gleda, sine utvalde med fagnadrop,
A pilnam khaw omngaihnah tamlung a coelh neh a khuen.
44 og han gav deim landi åt heidningarne, og folkeslags arbeid tok dei til eigedom,
Te vaengah namtu rhoek kah a thakthaenah namtom khohmuen te a paek tih a pang uh te,
45 at dei skulde halda hans fyresegner og taka vare på hans lover. Halleluja!
a oltlueh ngaithuen sak ham neh a olkhueng te kueinah sak ham ni. BOEIPA te thangthen lah.
