Salmenes 104
1 Lova Herren, mi sjæl! Herre min Gud, du er ovleg stor, i høgd og herlegdom er du klædd.
Rumbidza Jehovha, mweya wangu. Haiwa Jehovha Mwari wangu, muri mukuru kwazvo; makashongedzwa nokubwinya noumambo.
2 Han sveiper seg i ljos som i eit klædeplagg, han spanar ut himmelen som ein tjeldduk,
Iye anozviputira muchiedza seanozviputira nenguo; anotatamura matenga kunge tende
3 han som timbrar sine høgsalar i vatni, han som gjer skyerne til si vogn, han som fer fram på vengjerne åt vinden.
uye anogadzika matanda edzimba dzake dzapamusoro pamusoro pemvura yadzo zhinji. Anoita makore ngoro dzake, uye anokwira pamapapiro emhepo.
4 Han gjer vindar til sine englar og logande eld til sine tenarar.
Anoita mhepo nhume dzake, namazhenje omoto varanda vake.
5 Han grunnfeste jordi på stolparne hennar, ho skal ikkje verta rikka i all æva.
Akamisa nyika pamusoro penheyo dzayo; haingatongozungunuswi.
6 Djupe vatn lagde du yver henne som eit klæde, yver fjelli stod vatni.
Makaifukidza nokwakadzika somunofukidza nenguo; mvura zhinji yakamira pamusoro pamakomo.
7 For ditt trugsmål flydde dei, for ditt toremål skunda dei seg burt
Asi pakutsiura kwenyu mvura zhinji yakatiza, pakunzwa kutinhira wenyu yakatiza;
8 - fjell steig, dalar sokk - til den staden som du hadde grunnfest for deim.
yakayerera napamusoro pamakomo, ikadzika nomumipata, ichienda kunzvimbo yamakairayira.
9 Ei grensa sette du, som dei ikkje skulde skrida yver, dei skal ikkje atter skulde leggja seg yver jordi.
Makatara muganhu waisingadariki; haichazombofukidzizve nyika.
10 Han sender uppkomor fram i dalarne, millom fjelli renn dei.
Anoita kuti matsime adire mvura mumipata; inoyerera napakati pamakomo.
11 Dei vatnar alle villdyr på marki, villasni sløkkjer torsten sin.
Anonwisa mhuka dzose dzesango mvura; mbizi dzinopedza nyota yadzo.
12 Yver deim bur himmelens fuglar, millom greinerne syng dei.
Shiri dzedenga dzinovaka matendere adzo pedyo nemvura; dzinorira dziri pakati pamatavi.
13 Han vatnar fjelli frå sine høge salar, jordi vert metta av den frukt du skaper.
Anodiridza makomo ari padzimba dzake dzapamusoro; nyika inogutswa nezvibereko zvebasa rake.
14 Gras let han gro for feet, og vokstrar til gagn for folk til å få brød fram or jordi,
Anomeresa uswa hwemombe, nembeu kuti vanhu vasakure, achibudisa zvokudya kubva pasi:
15 og vin som gled menneskjehjarta, til å lata andlitet skina av olje, og avla brød som styrkjer menneskjehjarta.
iyo waini inofadza mwoyo womunhu, namafuta anopenyesa chiso chake, nechingwa chinosimbisa mwoyo wake.
16 Herrens tre vert metta, Libanons cedrar som han hev sett,
Miti yaJehovha inodiridzwa zvakanaka, iyo misidhari yeRebhanoni yaakasima.
17 der fuglane byggjer reir, storken som hev sitt hus i cypressarne.
Shiri dzinoruka matendere adzo ipapo; dambiramurove rakaita imba yaro mumiti yomupaini.
18 Dei høge fjelli er for steinbukkarne, bergskortorne er til livd for fjell-grevlingarne.
Makomo marefu ndeengururu; mapako ndiwo utiziro hwembira.
19 Han gjorde månen til tidarmerke; soli kjenner si nedgangstid.
Mwedzi unotara nguva, uye zuva rinoziva nguva yokuvira kwaro.
20 Du sender myrker, og det vert natt, då krek alle villdyr i skogen fram.
Munouyisa rima, usiku hugovapo, uye zvikara zvose zvesango zvinobuda kundovhima.
21 Dei unge løvor burar etter ran, og dei krev si føda av Gud.
Shumba dzinoomba dzichitsvaka nyama, uye dzinotsvaka zvokudya zvadzo kubva kuna Mwari.
22 Soli gjeng upp, då dreg dei seg heim og legg seg inn i sine bol.
Kana zuva robuda, idzo dzinoenda kure; dzinodzokera dzondovata mumapako adzo.
23 Menneskja gjeng ut til si gjerning, til sitt arbeid alt til kvelds.
Ipapo munhu anobuda oenda kubasa rake, kumushando wake kusvikira madekwana.
24 Kor mange dine gjerningar er, Herre! Du gjorde deim alle med visdom, jordi er full av det du hev skapt.
Haiwa Jehovha, mabasa enyu manganiko! Makaaita ose nenjere; nyika izere nezvisikwa zvenyu.
25 Sjå havet, det store og vide! Der krek det i uteljande mengd av dyr både små og store.
Hero gungwa, rakakura uye rakapamhama, rine zvisikwa zvisingagoni kuverengwa, zvipenyu zvikuru nezviduku.
26 Der gjeng skipi, Livjatan som du hev laga til å leika seg der.
Hezvo zvikepe zvinofamba-famba, nengwena, yamakaumba kuti itambemo.
27 Alle ventar dei på deg, at du skal gjeva deim føda i si tid.
Zvose izvi zvinotarira kwamuri kuti muzvipe zvokudya zvazvo nenguva yakafanira.
28 Du gjev deim, dei sankar, du let upp handi, dei vert metta med godt.
Pamunozvipa, zvinozviunganidza; pamunozarura ruoko rwenyu, izvo zvinogutswa nezvinhu zvakanaka.
29 Du løyner ditt andlit, dei vert forskræmde, du tek burt deira ande, dei døyr og dei vender attende til dusti si.
Pamunovanza chiso chenyu, izvo zvinovhundutswa; pamunozvitorera mweya, izvo zvinofa uye zvinodzokera kuguruva.
30 Du sender ut din ande, dei vert skapte, du nyar upp att skapnaden åt jordi.
Pamunotuma Mweya wenyu, izvo zvinosikwa, uye munovandudza chiso chenyika.
31 Herrens æra vare æveleg, Herren glede seg i sine gjerningar!
Kubwinya kwaJehovha ngakugare nokusingaperi; Jehovha ngaafare nebasa rake,
32 Han som skodar på jordi og ho skjelv, han som rører fjelli og dei ryk.
iye anotarira nyika, yobva yabvunda, iye anobata makomo obva apwititika utsi.
33 Eg vil syngja for Herren so lenge eg liver, eg vil lovsyngja min Gud so lenge eg er til.
Ndichaimbira Jehovha upenyu hwangu hwose; ndichaimbira Mwari wangu nziyo dzokurumbidza ndichiri mupenyu.
34 Gjev min tale kunde tekkjast honom! Eg vil gleda meg i Herren.
Kurangarira kwangu ngakumufadze, pandinofara muna Jehovha.
35 Gjev syndarar måtte kverva burt frå jordi, og ugudlege ikkje lenger finnast! Lova Herren, mi sjæl! Halleluja, lova Herren.
Asi vatadzi ngavaparadzwe panyika, uye vakaipa ngavarege kuzovapozve. Rumbidza Jehovha, mweya wangu. Rumbidzai Jehovha.
