Salmenes 104
1 Lova Herren, mi sjæl! Herre min Gud, du er ovleg stor, i høgd og herlegdom er du klædd.
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2 Han sveiper seg i ljos som i eit klædeplagg, han spanar ut himmelen som ein tjeldduk,
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3 han som timbrar sine høgsalar i vatni, han som gjer skyerne til si vogn, han som fer fram på vengjerne åt vinden.
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4 Han gjer vindar til sine englar og logande eld til sine tenarar.
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5 Han grunnfeste jordi på stolparne hennar, ho skal ikkje verta rikka i all æva.
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6 Djupe vatn lagde du yver henne som eit klæde, yver fjelli stod vatni.
Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7 For ditt trugsmål flydde dei, for ditt toremål skunda dei seg burt
Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8 - fjell steig, dalar sokk - til den staden som du hadde grunnfest for deim.
Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9 Ei grensa sette du, som dei ikkje skulde skrida yver, dei skal ikkje atter skulde leggja seg yver jordi.
Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10 Han sender uppkomor fram i dalarne, millom fjelli renn dei.
Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11 Dei vatnar alle villdyr på marki, villasni sløkkjer torsten sin.
A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12 Yver deim bur himmelens fuglar, millom greinerne syng dei.
Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13 Han vatnar fjelli frå sine høge salar, jordi vert metta av den frukt du skaper.
Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14 Gras let han gro for feet, og vokstrar til gagn for folk til å få brød fram or jordi,
Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15 og vin som gled menneskjehjarta, til å lata andlitet skina av olje, og avla brød som styrkjer menneskjehjarta.
I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16 Herrens tre vert metta, Libanons cedrar som han hev sett,
Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17 der fuglane byggjer reir, storken som hev sitt hus i cypressarne.
Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18 Dei høge fjelli er for steinbukkarne, bergskortorne er til livd for fjell-grevlingarne.
Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19 Han gjorde månen til tidarmerke; soli kjenner si nedgangstid.
Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
20 Du sender myrker, og det vert natt, då krek alle villdyr i skogen fram.
Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Dei unge løvor burar etter ran, og dei krev si føda av Gud.
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22 Soli gjeng upp, då dreg dei seg heim og legg seg inn i sine bol.
Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23 Menneskja gjeng ut til si gjerning, til sitt arbeid alt til kvelds.
Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24 Kor mange dine gjerningar er, Herre! Du gjorde deim alle med visdom, jordi er full av det du hev skapt.
O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25 Sjå havet, det store og vide! Der krek det i uteljande mengd av dyr både små og store.
W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26 Der gjeng skipi, Livjatan som du hev laga til å leika seg der.
Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27 Alle ventar dei på deg, at du skal gjeva deim føda i si tid.
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28 Du gjev deim, dei sankar, du let upp handi, dei vert metta med godt.
Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29 Du løyner ditt andlit, dei vert forskræmde, du tek burt deira ande, dei døyr og dei vender attende til dusti si.
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30 Du sender ut din ande, dei vert skapte, du nyar upp att skapnaden åt jordi.
Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Herrens æra vare æveleg, Herren glede seg i sine gjerningar!
Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32 Han som skodar på jordi og ho skjelv, han som rører fjelli og dei ryk.
On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33 Eg vil syngja for Herren so lenge eg liver, eg vil lovsyngja min Gud so lenge eg er til.
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34 Gjev min tale kunde tekkjast honom! Eg vil gleda meg i Herren.
O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35 Gjev syndarar måtte kverva burt frå jordi, og ugudlege ikkje lenger finnast! Lova Herren, mi sjæl! Halleluja, lova Herren.
Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
