Salmenes 104

1 Lova Herren, mi sjæl! Herre min Gud, du er ovleg stor, i høgd og herlegdom er du klædd.

ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

2 Han sveiper seg i ljos som i eit klædeplagg, han spanar ut himmelen som ein tjeldduk,

تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

3 han som timbrar sine høgsalar i vatni, han som gjer skyerne til si vogn, han som fer fram på vengjerne åt vinden.

و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

4 Han gjer vindar til sine englar og logande eld til sine tenarar.

بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

5 Han grunnfeste jordi på stolparne hennar, ho skal ikkje verta rikka i all æva.

ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

6 Djupe vatn lagde du yver henne som eit klæde, yver fjelli stod vatni.

دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

7 For ditt trugsmål flydde dei, for ditt toremål skunda dei seg burt

اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

8 - fjell steig, dalar sokk - til den staden som du hadde grunnfest for deim.

به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

9 Ei grensa sette du, som dei ikkje skulde skrida yver, dei skal ikkje atter skulde leggja seg yver jordi.

برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

10 Han sender uppkomor fram i dalarne, millom fjelli renn dei.

در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

11 Dei vatnar alle villdyr på marki, villasni sløkkjer torsten sin.

تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

12 Yver deim bur himmelens fuglar, millom greinerne syng dei.

پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

13 Han vatnar fjelli frå sine høge salar, jordi vert metta av den frukt du skaper.

از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

14 Gras let han gro for feet, og vokstrar til gagn for folk til å få brød fram or jordi,

تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

15 og vin som gled menneskjehjarta, til å lata andlitet skina av olje, og avla brød som styrkjer menneskjehjarta.

تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

16 Herrens tre vert metta, Libanons cedrar som han hev sett,

درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

17 der fuglane byggjer reir, storken som hev sitt hus i cypressarne.

مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

18 Dei høge fjelli er for steinbukkarne, bergskortorne er til livd for fjell-grevlingarne.

کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

19 Han gjorde månen til tidarmerke; soli kjenner si nedgangstid.

ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

20 Du sender myrker, og det vert natt, då krek alle villdyr i skogen fram.

به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

21 Dei unge løvor burar etter ran, og dei krev si føda av Gud.

شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

22 Soli gjeng upp, då dreg dei seg heim og legg seg inn i sine bol.

هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

23 Menneskja gjeng ut til si gjerning, til sitt arbeid alt til kvelds.

آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

24 Kor mange dine gjerningar er, Herre! Du gjorde deim alle med visdom, jordi er full av det du hev skapt.

خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

25 Sjå havet, det store og vide! Der krek det i uteljande mengd av dyr både små og store.

در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

26 Der gjeng skipi, Livjatan som du hev laga til å leika seg der.

کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

27 Alle ventar dei på deg, at du skal gjeva deim føda i si tid.

تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

28 Du gjev deim, dei sankar, du let upp handi, dei vert metta med godt.

تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

29 Du løyner ditt andlit, dei vert forskræmde, du tek burt deira ande, dei døyr og dei vender attende til dusti si.

هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

30 Du sender ut din ande, dei vert skapte, du nyar upp att skapnaden åt jordi.

اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

31 Herrens æra vare æveleg, Herren glede seg i sine gjerningar!

شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

32 Han som skodar på jordi og ho skjelv, han som rører fjelli og dei ryk.

خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

33 Eg vil syngja for Herren so lenge eg liver, eg vil lovsyngja min Gud so lenge eg er til.

تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

34 Gjev min tale kunde tekkjast honom! Eg vil gleda meg i Herren.

باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

35 Gjev syndarar måtte kverva burt frå jordi, og ugudlege ikkje lenger finnast! Lova Herren, mi sjæl! Halleluja, lova Herren.

باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!