< Salmenes 104 >

1 Lova Herren, mi sjæl! Herre min Gud, du er ovleg stor, i høgd og herlegdom er du klædd.
E Iehova, e kuu Akua e, ua nui loa no oe; Ua kahikoia no oe i ka nani a me ka hanohano.
2 Han sveiper seg i ljos som i eit klædeplagg, han spanar ut himmelen som ein tjeldduk,
Ua uhiia no oe i ka malamalama me he kapa la; Ua hohola no oe i na lani me he paku la.
3 han som timbrar sine høgsalar i vatni, han som gjer skyerne til si vogn, han som fer fram på vengjerne åt vinden.
Ua haua no oia i kona mau keena kiekie ma na wai; Ua kau aku no hoi i na ao maluna i kaa mau nona: A ua holoholo me na eheu o ka makani.
4 Han gjer vindar til sine englar og logande eld til sine tenarar.
Ua hana oia i kona poe elele, he makani; A i kona poe kahuns hoi, he lapalapa ahi;
5 Han grunnfeste jordi på stolparne hennar, ho skal ikkje verta rikka i all æva.
Ua hoopaa oia i ka honua maluna o kona kumu, I ole ia e nauweuwe, a mau loa aku.
6 Djupe vatn lagde du yver henne som eit klæde, yver fjelli stod vatni.
A ua uhi no oe ia i ka hohonu, me he kapa la: Ku mai la na wai, maluna o na mauna.
7 For ditt trugsmål flydde dei, for ditt toremål skunda dei seg burt
I kou papa ana, holo no lakou; I ka leo o kou hekili, auhee aku la lakou.
8 - fjell steig, dalar sokk - til den staden som du hadde grunnfest for deim.
Ea mai la no maluna o na mauna; A emi iho la ma na awawa ilalo, A i kahi au i hookumu ai no lakou.
9 Ei grensa sette du, som dei ikkje skulde skrida yver, dei skal ikkje atter skulde leggja seg yver jordi.
Ua kau pale oe i mokuna no lakou. I ole lakou e hala'e; I ole hoi e hoi hou mai, a uhi i ka honua.
10 Han sender uppkomor fram i dalarne, millom fjelli renn dei.
Kuu mai la oia i na waipuna ma na awawa, I kahe mai lakou, mawaena o na mauna.
11 Dei vatnar alle villdyr på marki, villasni sløkkjer torsten sin.
Hoohainu no lakou i na holoholona a pau o ke kula; A hooana no hoi na hoki hihiu i ko lakou makewai.
12 Yver deim bur himmelens fuglar, millom greinerne syng dei.
Maluna olaila na manu o ka lewa e hoopunana'i, A kani hoi ko lakou leo iwaena o na lala.
13 Han vatnar fjelli frå sine høge salar, jordi vert metta av den frukt du skaper.
Ua hoomauu mai no oia i ua mauna, mailoko mai o kona waihonawai; Ua maona hoi ka aina i ka hua o kau hana ana.
14 Gras let han gro for feet, og vokstrar til gagn for folk til å få brød fram or jordi,
Nana no i hooulu mai ka mauu no na holoholona, A me ka mea uli hoi i pono ai na kanaka: I hoopuka mai ai oia i ka ai mailoko mai o ka honua,
15 og vin som gled menneskjehjarta, til å lata andlitet skina av olje, og avla brød som styrkjer menneskjehjarta.
A me ka waina hoi i mea e olioli ai ko na kanaka naau, A me ka aila hoi, i mea e hinuhinu ai kana maka, A me ka berena, ka mea e hooikaika ai ka naau o na kanaka.
16 Herrens tre vert metta, Libanons cedrar som han hev sett,
Ua kena no na laau o Iehova, Na kedera hoi o Lebanona, na mea ana i kanu ai;
17 der fuglane byggjer reir, storken som hev sitt hus i cypressarne.
Malaila no e hoopunana'i na manu; O ke kikonia, o na laau kaa kona hale.
18 Dei høge fjelli er for steinbukkarne, bergskortorne er til livd for fjell-grevlingarne.
O na mauna kiekie ka puuhonua o na kao hihiu; A o na pohaku hoi ko na rabita.
19 Han gjorde månen til tidarmerke; soli kjenner si nedgangstid.
Nana no i hana i na mahina no na kau; Ua ike no ka la i kona napoo ana.
20 Du sender myrker, og det vert natt, då krek alle villdyr i skogen fram.
Lawe mai no oe i ka pouli, a ua po; Ia manawa, kolo mai na mea kolo a pau o ka nahelehele.
21 Dei unge løvor burar etter ran, og dei krev si føda av Gud.
Uwo mai la hoi na liona opiopio i ko lakou wahi, A imi hoi i ka ai, mai ke Akua mai.
22 Soli gjeng upp, då dreg dei seg heim og legg seg inn i sine bol.
Puka mai la ka la, alaila, akoakoa lakou, A moe no lakou, ma ko lakou ana.
23 Menneskja gjeng ut til si gjerning, til sitt arbeid alt til kvelds.
Hele aku no ke kanaka i kana hana, A i kona hooikaika hoi, a ahiahi.
24 Kor mange dine gjerningar er, Herre! Du gjorde deim alle med visdom, jordi er full av det du hev skapt.
Nani ka nui o kau mau hana, e Iehova! Ma ke akamai i hana mai ai oe ia mau mea a pau: Ua piha hoi ka honua i kau waiwai.
25 Sjå havet, det store og vide! Der krek det i uteljande mengd av dyr både små og store.
A me keia moana nui hoi, a palahalaha, Malaila no na mea kolo, pau ole i ka heluia, A me na mea ola, he liilii, a he nui no hoi.
26 Der gjeng skipi, Livjatan som du hev laga til å leika seg der.
Malaila no na moku e holo ae; Aia hoi kela leviatana au i hana'i, e paani ilaila.
27 Alle ventar dei på deg, at du skal gjeva deim føda i si tid.
Kakali no keia poe a pau ia oe, I haawi mai ai oe i ka lakou ai i ka wa pono.
28 Du gjev deim, dei sankar, du let upp handi, dei vert metta med godt.
O ka mea au e haawi mai ai na lakou, oia ka lakou e hooiliili iho; Wehe no oe i kou lima, a lako iho la lakou i ka maikai.
29 Du løyner ditt andlit, dei vert forskræmde, du tek burt deira ande, dei døyr og dei vender attende til dusti si.
I huna oe i kou maka, make koke iho la lakou; Lawe oe i ko lakou ea, make no lakou, a hoi hou i ka lepo.
30 Du sender ut din ande, dei vert skapte, du nyar upp att skapnaden åt jordi.
Hoouna mai oe i kou ea, ua hanaia iho la lakou; A nau no hoi i hoano hou i ka mnka o ka honua.
31 Herrens æra vare æveleg, Herren glede seg i sine gjerningar!
E mau loa ana no ka nani o Iehova; E lealea mai no o Iehova i kana mau hana.
32 Han som skodar på jordi og ho skjelv, han som rører fjelli og dei ryk.
Nana mai no oia i ka honua, a haalulu iho la ia; Hoopa mai oia i na mauna, uwahi ae la lakou.
33 Eg vil syngja for Herren so lenge eg liver, eg vil lovsyngja min Gud so lenge eg er til.
E oli aku au ia Iehova i ka manawa o ko'u ola ana; E hoolea no hoi au i ke Akua, a i ko'u hopena,
34 Gjev min tale kunde tekkjast honom! Eg vil gleda meg i Herren.
He mea ono ko'u noonoo ana ia ia; A ma Iehova no wau e lealea ai.
35 Gjev syndarar måtte kverva burt frå jordi, og ugudlege ikkje lenger finnast! Lova Herren, mi sjæl! Halleluja, lova Herren.
E hookiia'e ka poe hewa mai ka honua aku, O ka poe lawehala hoi, aole e koe lakou. E hoomaikai aku ia Iehova, e kuu uhane: E halelu aku oukou ia Iehova.

< Salmenes 104 >