Salmenes 104
1 Lova Herren, mi sjæl! Herre min Gud, du er ovleg stor, i høgd og herlegdom er du klædd.
Aw ka hinglu, BOEIPA te uem lah. Ka BOEIPA Pathen namah tah na sang tangkik tih mueithennah neh rhuepomnah te na bai.
2 Han sveiper seg i ljos som i eit klædeplagg, han spanar ut himmelen som ein tjeldduk,
Khosae neh himbai bangla muelh aka thing uh himbaiyan bangla vaan ah dup aka phaih,
3 han som timbrar sine høgsalar i vatni, han som gjer skyerne til si vogn, han som fer fram på vengjerne åt vinden.
A imhman te tui soah aka ci, khomai te leng la aka saii, khohli phae neh aka cet,
4 Han gjer vindar til sine englar og logande eld til sine tenarar.
khohli te a puencawn la aka saii tih hmai tak aka tueih loh,
5 Han grunnfeste jordi på stolparne hennar, ho skal ikkje verta rikka i all æva.
diklai khaw amah hmuen ah a suen tih kumhal ah tuen yoeyah pawh.
6 Djupe vatn lagde du yver henne som eit klæde, yver fjelli stod vatni.
Anih te tuidung neh pueinak bangla na khuk tih tui rhoek loh tlang rhoek soah pai uh.
7 For ditt trugsmål flydde dei, for ditt toremål skunda dei seg burt
Namah kah tluungnah dongah rhaelrham uh tih na khohum ol dongah tamto uh.
8 - fjell steig, dalar sokk - til den staden som du hadde grunnfest for deim.
Tlang tom a lan uh tih amih ham na suen kolbawn hmuen la suntla uh.
9 Ei grensa sette du, som dei ikkje skulde skrida yver, dei skal ikkje atter skulde leggja seg yver jordi.
Khorhi na suem te a poe uh thai pawt dongah diklai khuk ham ha mael uh thai pawh.
10 Han sender uppkomor fram i dalarne, millom fjelli renn dei.
Tuisih rhoek te soklong la a loei tlang rhoek laklo ah long uh.
11 Dei vatnar alle villdyr på marki, villasni sløkkjer torsten sin.
Kohong kah mulhing boeih te tui a tul uh tih kohong marhang rhoek khaw a tuihalh dip uh.
12 Yver deim bur himmelens fuglar, millom greinerne syng dei.
A taengah vaan kah vaa loh kho a sak uh tih thingsam laklo ah a ol huphup loei.
13 Han vatnar fjelli frå sine høge salar, jordi vert metta av den frukt du skaper.
Tlang boeih te a imhman lamkah aka suep, BOEIPA namah kah kutci loh diklai te a hah sak.
14 Gras let han gro for feet, og vokstrar til gagn for folk til å få brød fram or jordi,
Rhamsa ham sulrham poe tih, hlang kah thohtatnah hamla baelhing neh, diklai lamkah buh na thoeng sak.
15 og vin som gled menneskjehjarta, til å lata andlitet skina av olje, og avla brød som styrkjer menneskjehjarta.
Te dongah misurtui loh hlanghing thinko ko a hoe sak, situi loh maelhmai a hlampan sak tih buh loh hlanghing thinko a duel.
16 Herrens tre vert metta, Libanons cedrar som han hev sett,
BOEIPA loh a ling thingkung, Lebanon kah lamphai te a kum sak uh.
17 der fuglane byggjer reir, storken som hev sitt hus i cypressarne.
Teah te vaa loh bu a tuk tih, bungrho loh hmaical dongah a im a khueh.
18 Dei høge fjelli er for steinbukkarne, bergskortorne er til livd for fjell-grevlingarne.
Tlang sang boeih te sathai ham om tih, pango boeih khaw saphih ham hlipyingnah la om.
19 Han gjorde månen til tidarmerke; soli kjenner si nedgangstid.
Khoning ham hla a saii tih khomik loh a khotlak khaw a ming.
20 Du sender myrker, og det vert natt, då krek alle villdyr i skogen fram.
Khohmuep na khueh tih khoyin ha pawk vaengah duup kah mulhing boeih loh a khuiah yuel uh.
21 Dei unge løvor burar etter ran, og dei krev si føda av Gud.
Maeh te sathueng rhoek loh a kawk thil uh tih a caak te Pathen taengah a tlap uh.
22 Soli gjeng upp, då dreg dei seg heim og legg seg inn i sine bol.
Khomik a thoeng neh vawl khoem uh tih a khuisaek la kol uh.
23 Menneskja gjeng ut til si gjerning, til sitt arbeid alt til kvelds.
Hlang he a bisai ham neh a thohtatnah la kholaeh hil cet.
24 Kor mange dine gjerningar er, Herre! Du gjorde deim alle med visdom, jordi er full av det du hev skapt.
BOEIPA nang kah kutngo he yet tangkik. Te rhoek boeih te cueihnah nen ni na saii. Na hnopai rhoemah diklai ah baetawt coeng.
25 Sjå havet, det store og vide! Der krek det i uteljande mengd av dyr både små og store.
Tuitunli aka len tih a dang, aka dangka ah, rhulcai mulhing a yit a len tae lek pawt la om bal.
26 Der gjeng skipi, Livjatan som du hev laga til å leika seg der.
Teah te sangpho rhoek loh pongpa uh tih a khuiah aka luem ham Leviathan te na saii.
27 Alle ventar dei på deg, at du skal gjeva deim føda i si tid.
A tuetang vaengah amih caak paek ham khaw amih loh namah taengla boeih lamso uh.
28 Du gjev deim, dei sankar, du let upp handi, dei vert metta med godt.
Amih taengah na paek te a rhuh uh. Na kut na hlam tih hnothen kum uh.
29 Du løyner ditt andlit, dei vert forskræmde, du tek burt deira ande, dei døyr og dei vender attende til dusti si.
Na maelhmai na thuh vaengah let uh. A hil na khoem pah vaengah pal uh tih laipi la bal uh.
30 Du sender ut din ande, dei vert skapte, du nyar upp att skapnaden åt jordi.
Na mueihla na tueih daengah amih te suen uh tih diklai maelhmai khaw na tlaih pueng.
31 Herrens æra vare æveleg, Herren glede seg i sine gjerningar!
BOEIPA kah thangpomnah tah kumhal duela om tih, a bibi dongah BOEIPA a kohoe saeh.
32 Han som skodar på jordi og ho skjelv, han som rører fjelli og dei ryk.
Diklai a paelki vaengah thuen tih, tlang rhoek te a taek vaengah khuu.
33 Eg vil syngja for Herren so lenge eg liver, eg vil lovsyngja min Gud so lenge eg er til.
Ka hingnah neh BOEIPA te ka hlai vetih ka om rhuet vaengah ka Pathen te ka tingtoeng ni.
34 Gjev min tale kunde tekkjast honom! Eg vil gleda meg i Herren.
Ka olding he anih ham a lungtui saeh. Kai tah BOEIPA dongah ka kohoe coeng.
35 Gjev syndarar måtte kverva burt frå jordi, og ugudlege ikkje lenger finnast! Lova Herren, mi sjæl! Halleluja, lova Herren.
Hlangtholh rhoek te diklai lamloh mitmoeng uh saeh lamtah halang rhoek khaw koep om boel saeh. Aw ka hinglu, BOEIPA tah a yoethen pai saeh tila BOEIPA te thangthen lah.
