Salmenes 103
1 Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!
Psalm Dawida. Błogosław, moja duszo, PANA, i całe moje wnętrze – jego święte imię.
2 Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!
Błogosław, moja duszo, PANA, i nie zapominaj o wszystkich jego dobrodziejstwach.
3 Han som tilgjev all di skuld, han som lækjer alle dine brester,
On przebacza wszystkie twoje nieprawości, on uzdrawia wszystkie twoje choroby;
4 han som løyser ditt liv frå gravi, han som kryner deg med nåde og miskunn,
On wybawia twoje życie od zguby, on cię koronuje miłosierdziem i wielką litością.
5 han som mettar din prydnad med godt, so du vert ung att som ørnen.
On nasyca dobrem twoje usta i odnawia twoją młodość jak u orła.
6 Herren gjer rettferdsverk og rett mot alle som er under trykk.
PAN wymierza sprawiedliwość i sąd wszystkim uciśnionym.
7 Han kunngjorde sine vegar for Moses, sine gjerningar for Israels born.
Dał poznać swe drogi Mojżeszowi, a synom Izraela swoje dzieła.
8 Miskunnsam og nådig er Herren, langmodig og rik på miskunn.
Łaskawy i litościwy jest PAN, nieskory do gniewu i [pełen] wielkiego miłosierdzia.
9 Han trættar ikkje alltid og gøymer ikkje æveleg på vreide.
Nie będzie się spierał bez końca ani wiecznie [gniewu] chował.
10 Han gjer ikkje med oss etter våre synder og gjev oss ikkje lika for våre misgjerningar.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani nie odpłaca nam według naszych nieprawości.
11 For so høg som himmelen er yver jordi, so er hans miskunn veldug yver deim som ottast honom.
Jak wysoko bowiem są niebiosa nad ziemią, [tak] wielkie [jest] jego miłosierdzie nad tymi, którzy się go boją.
12 So langt som aust er frå vest, let han våre misgjerningar vera burte frå oss.
Jak daleko jest wschód od zachodu, [tak] daleko oddalił od nas nasze występki.
13 Som ein far miskunnar borni, so miskunnar Herren deim som ottast honom.
Jak ojciec ma litość nad dziećmi, tak PAN ma litość nad tymi, którzy się go boją.
14 For han veit kva slag skapning me er, han kjem i hug at me er dust.
On bowiem wie, z czego jesteśmy ulepieni; pamięta, że jesteśmy prochem.
15 Eit menneskje, som gras er hans dagar, som blomen på marki, soleis blømer han.
Dni człowieka są jak trawa, kwitnie jak kwiat polny.
16 Når vinden fer yver honom, er han ikkje meir, og staden hans veit ikkje meir av honom.
Wiatr na niego powieje, a już go nie ma i nie pozna go już jego miejsce.
17 Men Herrens miskunn er frå æva og til æva yver deim som ottast honom, og hans rettferd er mot barneborn,
Ale miłosierdzie PANA od wieków na wieki nad tymi, którzy się go boją, a jego sprawiedliwość nad synami synów;
18 mot deim som held hans pakt, og som kjem i hug hans fyresegner og liver etter deim.
[Nad tymi], którzy strzegą jego przymierza i pamiętają, aby wypełnić jego przykazania.
19 Herren hev sett sin kongsstol i himmelen, og hans rike råder yver alle ting.
PAN na niebiosach ustanowił [swój] tron, a jego królestwo panuje nad wszystkimi.
20 Lova Herren, de hans englar, de velduge kjempor som set hans ord i verk, med di de lyder på røysti av hans ord!
Błogosławcie PANA, jego aniołowie, potężni siłą, którzy wypełniacie jego rozkazy, będąc posłuszni głosowi jego słowa.
21 Lova Herren, alle hans herar, de hans tenarar som gjer hans vilje!
Błogosławcie PANA, wszystkie jego zastępy, jego słudzy, którzy spełniacie jego wolę.
22 Lova Herren alle hans verk på alle stader i hans rike! Lova Herren mi sjæl!
Błogosławcie PANA, wszystkie jego dzieła, we wszystkich miejscach jego panowania. Błogosław, moja duszo, PANA.
