Salmenes 103
1 Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!
Ngen i kapinga Ieowa o lol i mar a saraui!
2 Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!
Ngen i kapinga Ieowa, o der monokela a kotin wiawia mau ong uk!
3 Han som tilgjev all di skuld, han som lækjer alle dine brester,
Me kotin makeki ong uk dip om karos, ap kotin kamauiala om somau kan.
4 han som løyser ditt liv frå gravi, han som kryner deg med nåde og miskunn,
Me kotin dore uk ala sang ni wasa apwal, me kotin ninie kin uk mak o kalangan;
5 han som mettar din prydnad med godt, so du vert ung att som ørnen.
Me kotin kapai uk adar ni om malar, o kotin kapulpul uk ala dueta adler.
6 Herren gjer rettferdsverk og rett mot alle som er under trykk.
En Ieowa a wiawia me pung, o a kotin kapungala, me mi ni kalokolok sapung.
7 Han kunngjorde sine vegar for Moses, sine gjerningar for Israels born.
A kotin kasale ong Moses al en a meakaros, o ong men Israil a wiawia kan.
8 Miskunnsam og nådig er Herren, langmodig og rik på miskunn.
Ieowa me dir en kalangan o mak, a kin kotin kanongama, o a kalangan me lapalap.
9 Han trættar ikkje alltid og gøymer ikkje æveleg på vreide.
A sota kin kotin kaloke aramas ansau karos, o pil sota ongiong kokolata.
10 Han gjer ikkje med oss etter våre synder og gjev oss ikkje lika for våre misgjerningar.
A sota kotin pwain ong kitail duen dip atail, o sota depuk ong kitail duen atail sapung kan.
11 For so høg som himmelen er yver jordi, so er hans miskunn veldug yver deim som ottast honom.
A duen ileile en lang sang sappa, iduen a mak lapalap ong ir, me kin masak i.
12 So langt som aust er frå vest, let han våre misgjerningar vera burte frå oss.
Duen mas en lang o kapin lang ara doo pasang, iduen a kotin kadooana wei sang kitail dip atail.
13 Som ein far miskunnar borni, so miskunnar Herren deim som ottast honom.
Duen sam amen pokepoke na seri, iduen Kot kotin kupukupura irail, me lan i.
14 For han veit kva slag skapning me er, han kjem i hug at me er dust.
Pwe a kotin mangi, da me kitail wiaui kida, a kotin mangi, me kitail me pwel par.
15 Eit menneskje, som gras er hans dagar, som blomen på marki, soleis blømer han.
Aramas amen kin rasong rä, a kin masal pasang dueta wantuka nan sap o.
16 Når vinden fer yver honom, er han ikkje meir, og staden hans veit ikkje meir av honom.
Ma kisiniang pan leler, a soer mia, o a solar asa deu a.
17 Men Herrens miskunn er frå æva og til æva yver deim som ottast honom, og hans rettferd er mot barneborn,
A kalangan en Ieowa pan duedueta kokolata ong ir, me lan i, o a melel ong seri en seri kan,
18 mot deim som held hans pakt, og som kjem i hug hans fyresegner og liver etter deim.
Ong ir, me kin kolekol a inau, o madamadaua duen a masan kan, pwen kapwaiada.
19 Herren hev sett sin kongsstol i himmelen, og hans rike råder yver alle ting.
Ieowa kotin kauada mol a nanlang, o a kotin kaunda meakan karos.
20 Lova Herren, de hans englar, de velduge kjempor som set hans ord i verk, med di de lyder på røysti av hans ord!
Kapikapinga Ieowa, komail sapwilim a tounlang kan, komail me lapalap akan ni manaman, me kin kapwaiada a masan kan, o peiki ong moat en a masan!
21 Lova Herren, alle hans herar, de hans tenarar som gjer hans vilje!
Kapikapinga Ieowa sapwilim a pokon akan karos, o sapwilim a ladu kan, me kin kapwaiada kupur a!
22 Lova Herren alle hans verk på alle stader i hans rike! Lova Herren mi sjæl!
Kapikapinga Ieowa sapwilim a dipisou kan ni wasa karos, me a kotin kakaun, ngen i kapinga Ieowa!
