Salmenes 103
1 Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!
Av David. Min sjel, lov Herren, og alt som i mig er, love hans hellige navn!
2 Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!
Min sjel, lov Herren og glem ikke alle hans velgjerninger!
3 Han som tilgjev all di skuld, han som lækjer alle dine brester,
Han som forlater all din misgjerning, som læger alle dine sykdommer,
4 han som løyser ditt liv frå gravi, han som kryner deg med nåde og miskunn,
han som forløser ditt liv fra graven, som kroner dig med miskunnhet og barmhjertighet,
5 han som mettar din prydnad med godt, so du vert ung att som ørnen.
han som metter din sjel med det som godt er, så du blir ung igjen likesom ørnen.
6 Herren gjer rettferdsverk og rett mot alle som er under trykk.
Herren gjør rettferd og rett mot alle undertrykte.
7 Han kunngjorde sine vegar for Moses, sine gjerningar for Israels born.
Han kunngjorde sine veier for Moses, sine gjerninger for Israels barn.
8 Miskunnsam og nådig er Herren, langmodig og rik på miskunn.
Herren er barmhjertig og nådig, langmodig og rik på miskunnhet.
9 Han trættar ikkje alltid og gøymer ikkje æveleg på vreide.
Han går ikke alltid i rette og gjemmer ikke på vrede evindelig.
10 Han gjer ikkje med oss etter våre synder og gjev oss ikkje lika for våre misgjerningar.
Han gjør ikke med oss efter våre synder og gjengjelder oss ikke efter våre misgjerninger.
11 For so høg som himmelen er yver jordi, so er hans miskunn veldug yver deim som ottast honom.
For så høi som himmelen er over jorden, er hans miskunnhet mektig over dem som frykter ham.
12 So langt som aust er frå vest, let han våre misgjerningar vera burte frå oss.
Så langt som øst er fra vest, lar han våre misgjerninger være langt fra oss.
13 Som ein far miskunnar borni, so miskunnar Herren deim som ottast honom.
Som en far forbarmer sig over sine barn, forbarmer Herren sig over dem som frykter ham.
14 For han veit kva slag skapning me er, han kjem i hug at me er dust.
For han vet hvorledes vi er skapt, han kommer i hu at vi er støv.
15 Eit menneskje, som gras er hans dagar, som blomen på marki, soleis blømer han.
Et menneskes dager er som gresset; som blomsten på marken, således blomstrer han.
16 Når vinden fer yver honom, er han ikkje meir, og staden hans veit ikkje meir av honom.
Når vinden farer over ham, er han ikke mere, og hans sted kjenner ham ikke mere.
17 Men Herrens miskunn er frå æva og til æva yver deim som ottast honom, og hans rettferd er mot barneborn,
Men Herrens miskunnhet er fra evighet og inntil evighet over dem som frykter ham, og hans rettferdighet mot barnebarn,
18 mot deim som held hans pakt, og som kjem i hug hans fyresegner og liver etter deim.
mot dem som holder hans pakt, og dem som kommer hans bud i hu, så de gjør efter dem.
19 Herren hev sett sin kongsstol i himmelen, og hans rike råder yver alle ting.
Herren har reist sin trone i himmelen, og hans rike hersker over alle ting.
20 Lova Herren, de hans englar, de velduge kjempor som set hans ord i verk, med di de lyder på røysti av hans ord!
Lov Herren, I hans engler, I veldige i makt, som fullbyrder hans ord, idet I adlyder hans ords røst!
21 Lova Herren, alle hans herar, de hans tenarar som gjer hans vilje!
Lov Herren, alle hans hærskarer, I hans tjenere som gjør hans vilje!
22 Lova Herren alle hans verk på alle stader i hans rike! Lova Herren mi sjæl!
Lov Herren, alle hans gjerninger, på alle steder hvor han hersker! Min sjel, lov Herren!
