Salmenes 102
1 Bøn av ein arming, når han vanmegtast og let sitt klagemål strøyma fram for Herren. Herre, høyr mi bøn, og lat mitt rop koma fram til deg!
Munyengetero womunhu anotambudzika. Paanenge aziya uye odurura kuchema kwake pamberi paJehovha. Inzwai munyengetero wangu, imi Jehovha; kuchemera kwangu rubatsiro ngakusvike kwamuri.
2 Løyn ikkje ditt andlit for meg den dagen eg er i naud! Bøyg ditt øyra til meg! Den dagen eg ropar, svara meg snart!
Regai kundivanzira chiso chenyu pandinenge ndichitambudzika. Rerekerai nzeve yenyu kwandiri; pandinokudanai, ndipindurei nokukurumidza.
3 For dagarne mine hev fare burt som ein røyk, og mine bein er som glødde i eld.
Nokuti mazuva angu anopera soutsi; mapfupa angu anopisa samazimbe anopfuta.
4 Mitt hjarta er solstukke og visnar som gras, for eg hev gløymt å eta brødet mitt.
Mwoyo wangu warohwa uye waoma souswa; ndinokanganwa kudya zvokudya zvangu.
5 For mi høgmælte stynjing heng beini fast ved kjøtet mitt.
Nokuda kwokugomera kwangu kukuru ndaonda zvokuti ganda rangu ranamatira pamapfupa.
6 Eg likjest pelikanen i øydemarki, eg er som ula på aude stader.
Ndafanana nezizi romugwenga, sezizi riri pakati pamatongo.
7 Eg lyt vaka og vera som ein einsleg fugl på taket.
Ndinovata ndakasvinura, ndava seshiri iri yoga pamusoro pedenga remba.
8 Heile dagen spottar mine fiendar meg, dei som reint er ville mot meg, sver ved meg.
Zuva rose vavengi vangu vanondishungurudza; avo vanondipengera vanoshandisa zita rangu sechituko.
9 For eg et oska som brød, og drykken min blandar eg med gråt
Nokuti ndinodya madota sechokudya changu, uye ndinovhenganisa zvokunwa zvangu nemisodzi,
10 for din vreide og din harm skuld, for du hev teke meg upp og kasta meg burt.
nokuda kwehasha dzenyu huru, nokuti makandisimudza mukandikanda parutivi.
11 Mine dagar er som ein skugge når han lengjest, og eg visnar som gras.
Mazuva angu akaita somumvuri wamadekwana; ndinosvava souswa.
12 Men du, Herre, sit i all æva, og ditt minne varer frå ætt til ætt.
Asi imi, iyemi Jehovha, munogara pachigaro choushe nokusingaperi; mukurumbira wenyu uripo kusvikira kuzvizvarwa zvose.
13 Du vil standa upp, du vil miskunna Sion, for det er tid til å vera nådig mot henne, ja, timen er komen.
Imi muchasimuka mugonzwira Zioni tsitsi, nokuti ndiyo nguva yokurinzwira nyasha; nguva yakatarwa yasvika.
14 For dine tenarar hev godhug for steinarne hennar, og dei ynkast yver hennar grus.
Nokuti matombo aro anokosha kuvaranda venyu; guruva raro chairo rinovaendesa kugomba.
15 Og heidningar skal ottast Herrens namn, og alle kongar på jordi di æra.
Ndudzi dzichatya zita raJehovha, madzimambo ose enyika achatya kubwinya kwenyu.
16 For Herren hev bygt upp att Sion, han hev synt seg i si æra;
Nokuti Jehovha achavakazve Zioni, agozviratidza pakubwinya kwake.
17 han hev vendt seg til bøni frå dei hjelpelause, og han hev ikkje vanvyrdt deira bøn.
Achadavira minyengetero yavanotambura; haangazvidzi chikumbiro chavo.
18 Dette skal verta uppskrive for den komande ætti, og det folket som vert skapt, skal lova Herren,
Izvi ngazvinyorerwe zvizvarwa zvamangwana, kuti vanhu vasati vasikwa vagorumbidza Jehovha vachiti,
19 for han hev set ned frå si heilage høgd, Herren hev frå himmelen skoda på jordi
“Jehovha akatarira pasi ari panzvimbo yake tsvene yakakwirira, ari kudenga akacherechedza pasi,
20 og vil høyra sukken frå den bundne og løysa ut daudens born,
kuti anzwe kugomera kwavasungwa agosunungura avo vakatongerwa rufu.”
21 so dei i Sion skal forkynna Herrens namn og hans pris i Jerusalem,
Saka zita raJehovha richaparidzwa muZioni, nokurumbidzwa kwake muJerusarema,
22 når folkeslag kjem i hop og kongerike til å tena Herren.
panoungana marudzi noushe kuti vanamate Jehovha.
23 Han hev bøygt mi kraft på vegen, han hev korta av mine dagar.
Panguva youpenyu hwangu akatapudza simba rangu; akaita kuti mazuva angu ave mashoma.
24 Eg segjer: Min Gud, tak meg ikkje burt midt i mine dagar! Frå ætt til ætt varer dine år.
Saka ndakati, “Regai kundibvisa, imi Mwari wangu, pakati pamazuva angu; makore enyu anoramba aripo kusvikira kuzvizvarwa zvose.
25 Fordom grunnfeste du jordi, og himmelen er verk av dine hender.
Pamavambo makateya nheyo dzenyika, uye matenga ibasa basa ramaoko enyu.
26 Dei skal forgangast, men du stend; alle skal dei eldast som eit klæde, som ein klædnad skifter du deim, og dei vert umskifte;
Izvo zvichaparara, asi imi munogara muripo; zvose zvichasakara senguo. Senguo muchavabvisa uye vacharaswa.
27 men du er den same, og dine år tek aldri ende.
Asi imi mucharamba makadaro, uye makore enyu haatongogumi.
28 Borni åt dine tenarar skal bu i ro, og deira avkjøme skal standa trygt for di åsyn.
Vana vavaranda venyu vachagara pamberi penyu; zvizvarwa zvavo zvichasimbiswa pamberi penyu.”
