Salmenes 102
1 Bøn av ein arming, når han vanmegtast og let sitt klagemål strøyma fram for Herren. Herre, høyr mi bøn, og lat mitt rop koma fram til deg!
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 Løyn ikkje ditt andlit for meg den dagen eg er i naud! Bøyg ditt øyra til meg! Den dagen eg ropar, svara meg snart!
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 For dagarne mine hev fare burt som ein røyk, og mine bein er som glødde i eld.
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 Mitt hjarta er solstukke og visnar som gras, for eg hev gløymt å eta brødet mitt.
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 For mi høgmælte stynjing heng beini fast ved kjøtet mitt.
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 Eg likjest pelikanen i øydemarki, eg er som ula på aude stader.
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 Eg lyt vaka og vera som ein einsleg fugl på taket.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 Heile dagen spottar mine fiendar meg, dei som reint er ville mot meg, sver ved meg.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 For eg et oska som brød, og drykken min blandar eg med gråt
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 for din vreide og din harm skuld, for du hev teke meg upp og kasta meg burt.
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 Mine dagar er som ein skugge når han lengjest, og eg visnar som gras.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 Men du, Herre, sit i all æva, og ditt minne varer frå ætt til ætt.
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 Du vil standa upp, du vil miskunna Sion, for det er tid til å vera nådig mot henne, ja, timen er komen.
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 For dine tenarar hev godhug for steinarne hennar, og dei ynkast yver hennar grus.
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 Og heidningar skal ottast Herrens namn, og alle kongar på jordi di æra.
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 For Herren hev bygt upp att Sion, han hev synt seg i si æra;
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 han hev vendt seg til bøni frå dei hjelpelause, og han hev ikkje vanvyrdt deira bøn.
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 Dette skal verta uppskrive for den komande ætti, og det folket som vert skapt, skal lova Herren,
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 for han hev set ned frå si heilage høgd, Herren hev frå himmelen skoda på jordi
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 og vil høyra sukken frå den bundne og løysa ut daudens born,
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 so dei i Sion skal forkynna Herrens namn og hans pris i Jerusalem,
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 når folkeslag kjem i hop og kongerike til å tena Herren.
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 Han hev bøygt mi kraft på vegen, han hev korta av mine dagar.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 Eg segjer: Min Gud, tak meg ikkje burt midt i mine dagar! Frå ætt til ætt varer dine år.
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 Fordom grunnfeste du jordi, og himmelen er verk av dine hender.
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 Dei skal forgangast, men du stend; alle skal dei eldast som eit klæde, som ein klædnad skifter du deim, og dei vert umskifte;
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 men du er den same, og dine år tek aldri ende.
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28 Borni åt dine tenarar skal bu i ro, og deira avkjøme skal standa trygt for di åsyn.
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
