Salmenes 102
1 Bøn av ein arming, når han vanmegtast og let sitt klagemål strøyma fram for Herren. Herre, høyr mi bøn, og lat mitt rop koma fram til deg!
Mangdaeng a rhae vaengah BOEIPA mikhmuh ah a kohuetnah a hawk tih a thangthuinah BOEIPA aw ka thangthuinah he ya lamtah ka pang ol loh nang taengla ham pha saeh.
2 Løyn ikkje ditt andlit for meg den dagen eg er i naud! Bøyg ditt øyra til meg! Den dagen eg ropar, svara meg snart!
Kai kah puencak tue vaengah na maelhmai te kai taeng lamkah thuh boeh. Kang khue tue vaengah kai taengla na hna han kaeng lamtah kai he koe n'doo lah.
3 For dagarne mine hev fare burt som ein røyk, og mine bein er som glødde i eld.
Ka khohnin he hmaikhu bangla hmata tih ka rhuhrhong khaw hmaingen bangla tlum.
4 Mitt hjarta er solstukke og visnar som gras, for eg hev gløymt å eta brødet mitt.
Ka lungbuei he baelhing bangla a haih tih a rhae sut dongah ka buh caak pataeng ka hnilh coeng.
5 For mi høgmælte stynjing heng beini fast ved kjøtet mitt.
Ka hueinah ol dongah ka pumsa tah ka rhuh dongla kap coeng.
6 Eg likjest pelikanen i øydemarki, eg er som ula på aude stader.
Khosoek kah khosoek saelbu bangla ka lutlat sut tih, imrhong thathawt bangla ka om.
7 Eg lyt vaka og vera som ein einsleg fugl på taket.
Ka hak ah khaw imphu kah aka pangoe vaa bangla ka om.
8 Heile dagen spottar mine fiendar meg, dei som reint er ville mot meg, sver ved meg.
Ka thunkha loh hnin takuem kai m'veet uh tih kai aka yan rhoek loh kai ming neh a toemngam uh.
9 For eg et oska som brød, og drykken min blandar eg med gråt
Hmaiphu te buh la ka caak tih ka tuiok khaw rhahnah neh ka thoek.
10 for din vreide og din harm skuld, for du hev teke meg upp og kasta meg burt.
Kai nan ludoeng tangtae khaw na kosi, na thinhul neh kai nan voeih.
11 Mine dagar er som ein skugge når han lengjest, og eg visnar som gras.
Ka khohnin he mueihlip bangla puh tih baelhing bangla ka rhae sut.
12 Men du, Herre, sit i all æva, og ditt minne varer frå ætt til ætt.
Tedae BOEIPA namah tah kumhal ah na ngol coeng tih namah poekkoepnah tah cadilcahma phoeikah cadilcahma duela om.
13 Du vil standa upp, du vil miskunna Sion, for det er tid til å vera nådig mot henne, ja, timen er komen.
Na thoo vetih a tue bangla Zion na haidam bitni. Anih rhen hamla khoning a pha coeng dongah.
14 For dine tenarar hev godhug for steinarne hennar, og dei ynkast yver hennar grus.
Na sal rhoek loh Zion kah lungto te a ngaingaih uh tih a laipi te khaw a rhen uh.
15 Og heidningar skal ottast Herrens namn, og alle kongar på jordi di æra.
Te dongah BOEIPA namah ming te namtom rhoek loh, namah thangpomnah te diklai manghai boeih loh a rhih uh ni.
16 For Herren hev bygt upp att Sion, han hev synt seg i si æra;
Zion te BOEIPA loh a thoh vetih a thangpomnah neh phoe ni.
17 han hev vendt seg til bøni frå dei hjelpelause, og han hev ikkje vanvyrdt deira bøn.
Dueidah thahnoeng thangthuinah taengla mael vetih amih kah thangthuinah te sit mahpawh.
18 Dette skal verta uppskrive for den komande ætti, og det folket som vert skapt, skal lova Herren,
Hmailong kah cadilcahma ham khaw hekah he daek saeh lamtah a suen pilnam loh BOEIPA thangthen saeh.
19 for han hev set ned frå si heilage høgd, Herren hev frå himmelen skoda på jordi
A sang hmuencim lamkah a dan tih diklai te BOEIPA loh vaan lamkah a paelki.
20 og vil høyra sukken frå den bundne og løysa ut daudens born,
Thongtl a kah a kiinah hnatun ham, dueknah khuikah hlang rhoek te hlah ham,
21 so dei i Sion skal forkynna Herrens namn og hans pris i Jerusalem,
BOEIPA ming te Zion ah, amah koehnah te khaw Jerusalem ah doek ham om ni.
22 når folkeslag kjem i hop og kongerike til å tena Herren.
BOEIPA taengah thothueng ham pilnam rhoek neh ram rhoek tah tun tingtun uh ni.
23 Han hev bøygt mi kraft på vegen, han hev korta av mine dagar.
Ka thadueng he longpuei ah a khah tih, ka khohnin khaw a rhaem.
24 Eg segjer: Min Gud, tak meg ikkje burt midt i mine dagar! Frå ætt til ætt varer dine år.
Te dongah, “Ka Pathen aw, kai kah ka khohnin he a boengli ah lo boel mai. Namah kah kum tah cadilcahma phoeikah cadilcahma due khaw a pha kanoek.
25 Fordom grunnfeste du jordi, og himmelen er verk av dine hender.
A cuek vaengah diklai na suen tih vaan ke khaw namah kutngo ni.
26 Dei skal forgangast, men du stend; alle skal dei eldast som eit klæde, som ein klædnad skifter du deim, og dei vert umskifte;
Amih te milh uh cakhaw namah tah na nguel yoeyah. Te dongah amih te himbai bangla boeih hnawn uh vetih pueinak bangla na tho vaengah thovael uh van ni.
27 men du er den same, og dine år tek aldri ende.
Tedae namah tah amah la na om tih na kum khaw bawt pawh.
28 Borni åt dine tenarar skal bu i ro, og deira avkjøme skal standa trygt for di åsyn.
Na sal rhoek kah a ca rhoek loh kho a sak uh vetih a tiingan loh namah mikhmuh ah pai ni,” ka ti.
