Salmenes 101

1 Av David; ein salme. Um miskunn og rett vil eg syngja; deg, Herre, vil eg lova.

I pan kauleki duen kalanan o pun; i pan kauleki pjalm akan on komui. Main leowa.

2 Eg vil agta på den ulastande veg - når kjem du til meg? Eg vil vandra i mitt hjartans uskyld i mitt hus.

I men inen eweita ni al pun iad kom pan koti don ia? i men weweid ni melel ren toun im ai.

3 Ikkje set eg meg for augo nidingsverk, å gjera misgjerd hatar eg, slikt heng ikkje ved meg.

I jota men wia morjued; i tataki wiawian me dipan akan, a jota pan pat on ia.

4 Eit rangsnutt hjarta skal vika frå meg, vondt vil eg ikkje vita av.

Monion japun pan muei jan ia; i jota men aja duen me jued.

5 Den som løynleg lastar sin næste, han vil eg tyna; deim med stolte augo og ovmodigt hjarta kann eg ikkje tola.

Me kin rir karaunemali men impa, i pan kamela; i juedeki me aklapalap ni maj ar o monion arail.

6 Mine augo ser på dei trugne i landet, for eg vil dei skal bu hjå meg; den som vandrar på ulastande veg, han skal tena meg.

Maj ai pan apapwali me melel akan nan jap o, pwe ren kaujon re i; me kin weweid ni al pun, pan papa ia.

7 I mitt hus skal ingen få bu som fer med svik; den som talar lygn, skal ikkje standa for augo mine.

Me kin kotaue, jota pan kaujon nan im ai, me kin likam, jota pan pwaida mon maj ai.

8 Kvar morgon vil eg tyna alle ugudlege i landet, so eg kann rydja ut or Herrens by alle ugjerningsmenner.

Ni manjan karoj i pan kawela me katiwo nan jap o, pwen kokojan kanim en leowa karoj, me kin wia japun.