Salomos Ordsprog 9
1 Visdomsmøyi hev bygt seg hus, hev hogge til sine stolpar sju.
Amamihe ewuola ụlọ ukwu ya nʼelu ogidi asaa.
2 Ho hev slagta sitt slagt og blanda sin vin og attåt duka sitt bord.
O doziela oriri ya nʼusoro, o gbuola anụ ya, gwaakwa mmanya.
3 Sine ternor hev ho sendt ut, og ropar ovan frå haugarne i byen:
O zipụkwala ndị ozi ya ka ha gaa kpọọ mmadụ niile, site nʼebe dị elu nke obodo ka ha nọ na-akpọ oku na-asị,
4 «Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Til den vitlause segjer ho:
“Bịanụ nʼụlọ m, unu ndị niile na-enweghị uche” Ma nye ndị amamihe kọrọ, ọ na-asị,
5 «Kom, og et av mitt brød og drikk av den vin eg hev blanda!»
“Bịanụ, rie nri m, ṅụọkwa mmanya m gwakọtara.
6 Lat fåkunna fara so de kann liva og vandra på vegen til vit!
Hapụnụ ụzọ enweghị uche unu, ka unu were dị ndụ; gbasokwanụ ụzọ mmụọ ịghọta ihe.”
7 Den som refser ein spottar, fær skam yver seg, den som lastar ein gudlaus, fær seg ein flekk.
Onye ọbụla na-adọ onye na-akwa emo aka na ntị na-ewetara onwe ya nlelị; onye na-abara mmadụ ọjọọ mba na-enweta nkọcha.
8 Lasta’kje spottaren, han vil hata deg! Lasta den vise, han vil elska deg!
Abarala ndị na-akwa emo mba, ma ọ bụghị ya, ha ga-akpọ gị asị; baara ndị maara ihe mba, ha ga-ahụ gị nʼanya.
9 Gjev ein vismann, so aukar hans visdom, lær ein rettferdig, so lærar han meir.
Kuziere onye maara ihe ihe o kwesiri ịmụta, ọ ga-ama ihe karịa, kuziere onye ziri ezi ihe ọ ga-atụkwasị ihe ọ mụtara nʼamamihe ya.
10 Otte for Herren er upphav til visdom, og vit er å kjenna den Heilage.
Nʼihi na ịtụ egwu Onyenwe anyị bụ mmalite amamihe, inwe ihe ọmụma banyere onye Nsọ ahụ bụkwa nghọta.
11 «For ved meg dine dagar skal aukast, og fleire livs-år fær du.»
Nʼihi na ọ bụ site na amamihe, ka ụbọchị gị ga-adị ogologo. A ga-etinyekwara gị ọtụtụ afọ na ndụ gị.
12 Er du vis, so gagnar det deg sjølv, spottar du, so lyt du bera det åleine.
Ị bụrụ onye nwere amamihe, amamihe gị ga-abara gị uru, ma ị bụrụ onye na-akwa emo, naanị gị ga-ata ahụhụ ya.
13 Fru dårskap fer med ståk, fåkunnig som ho er og ingen ting veit.
Nwanyị dị nzuzu na-eme mkpọtụ, o nweghị uche; ihere adịghịkwa eme ya.
14 Ho sit attmed husdøri si, på ein stol høgt uppe i byen,
Ọ na-anọ ọdụ nʼọnụ ụzọ ụlọ ya, nʼelu oche nʼebe dịkarịsịrị elu nʼobodo,
15 og bed inn dei som ferdast på vegen, som gjeng sine stigar beint fram:
na-akpọ ndị na-aga nʼụzọ oku, bụ ndị na-aga mkpa ha,
16 «Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Ja, til den vitlause segjer ho:
“Ka ndị niile amamihe kọrọ bịa nʼụlọ m.” Ọ na-asịkwa ndị na-enweghị uche,
17 «Stole vatn er søtt, og ljuvlegt er løyn-ete brød.»
“Mmiri e zutere nʼohi na-atọ ụtọ, nri e riri na nzuzo na-atọkarịkwa nʼụtọ.”
