Salomos Ordsprog 9
1 Visdomsmøyi hev bygt seg hus, hev hogge til sine stolpar sju.
KUKULU ae la ka naauao i kona hale, Kalai iho la oia i kona mau kia ehiku.
2 Ho hev slagta sitt slagt og blanda sin vin og attåt duka sitt bord.
Kalua oia i kana mau mea momona; Kawili ae la oia i kona waina; Hoomakaukau no i kana papaaina.
3 Sine ternor hev ho sendt ut, og ropar ovan frå haugarne i byen:
Hoouna aku la oia i kana poe kauwawahine, E hea aku maluna o na wahi kiekie o ke kulanakauhale,
4 «Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Til den vitlause segjer ho:
Owai ka mea naaupo? e huli mai ia io'u nei: I ka mea noonoo ole hoi, olelo ae la oia ia ia,
5 «Kom, og et av mitt brød og drikk av den vin eg hev blanda!»
Ina, e ai mai oukou i ka'u berena, E inu hoi i ka waina a'u i kawili ai.
6 Lat fåkunna fara so de kann liva og vandra på vegen til vit!
E haalele i ka poe manao ole, i ola oukou, E hele hoi ma ke ala o ka naauao.
7 Den som refser ein spottar, fær skam yver seg, den som lastar ein gudlaus, fær seg ein flekk.
O ka mea e ao aku i ke kanaka aia, E loaa ia ia ka hilahila; O ka mea e ao aku i ka mea hewa, e loaa ia ia ka palahea.
8 Lasta’kje spottaren, han vil hata deg! Lasta den vise, han vil elska deg!
Mai ao aku i ke kanaka aia, O hoowahawaha mai oia ia oe; E ao aku i ka mea naauao, A e aloha mai oia ia oe.
9 Gjev ein vismann, so aukar hans visdom, lær ein rettferdig, so lærar han meir.
E haawi na ka mea naauao, A e oi mau ka naauao; E ao hoi i ka mea hoopono, A e mahuahua ae la kona ike.
10 Otte for Herren er upphav til visdom, og vit er å kjenna den Heilage.
O ka mole o ka naauao, Oia ka makau ia Iehova; O ka ike i ka Mea hemolele, Oia ka noonoo ana,
11 «For ved meg dine dagar skal aukast, og fleire livs-år fær du.»
No ka mea, ma o'u nei, e mahuahua ae ai kou mau la, A e nui ai hoi na makahiki o kou ola ana.
12 Er du vis, so gagnar det deg sjølv, spottar du, so lyt du bera det åleine.
Ina e naauao oe, e naauao no oe nou iho; Ina e hoowahawaha oe, maluna ou wale no ia mea.
13 Fru dårskap fer med ståk, fåkunnig som ho er og ingen ting veit.
O ka wahine naaupo, he walaau kona; Ua manao ole, aole oia i ike i kekahi mea.
14 Ho sit attmed husdøri si, på ein stol høgt uppe i byen,
Noho no oia ma ka puka o kona hale, Ma ka noho hoi ma kahi kiekie o ke kulanakauhale,
15 og bed inn dei som ferdast på vegen, som gjeng sine stigar beint fram:
E hea aku i ka poe hele ma ke ala, Ka poe hele pololei ma ke alanui;
16 «Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Ja, til den vitlause segjer ho:
Owai ka mea manao ole? e huli mai i o'u nei; I ka mea naaupo, olelo aku la oia ia ia,
17 «Stole vatn er søtt, og ljuvlegt er løyn-ete brød.»
Ua ono no na wai i aihueia, Ua mananalo hoi ka berena ke ai malu.
