Salomos Ordsprog 9
1 Visdomsmøyi hev bygt seg hus, hev hogge til sine stolpar sju.
Ũũgĩ nĩakĩte nyũmba yake; nĩaicũhĩtie itugĩ ciayo mũgwanja.
2 Ho hev slagta sitt slagt og blanda sin vin og attåt duka sitt bord.
Nĩahaarĩirie nyama, na akahaarĩria ndibei, o na akaara metha yake.
3 Sine ternor hev ho sendt ut, og ropar ovan frå haugarne i byen:
Nĩatũmĩte ndungata ciake cia airĩtu nja, na nĩaretana arĩ harĩa hatũũgĩru mũno itũũra-inĩ rĩrĩa inene, akoiga atĩrĩ:
4 «Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Til den vitlause segjer ho:
“Andũ arĩa othe matarĩ na ũũgĩ nĩmoke gũkũ!” Ningĩ akeera andũ arĩa maagĩĩte ũtaũku atĩrĩ,
5 «Kom, og et av mitt brød og drikk av den vin eg hev blanda!»
Ũkai mũrĩe irio ciakwa, na mũnyue ndibei ĩrĩa ndĩmũthondekeire.
6 Lat fåkunna fara so de kann liva og vandra på vegen til vit!
Tiganai na mĩthiĩre yanyu ĩtarĩ ya ũũgĩ, na nĩmũgũtũũra muoyo; cookai gũthiiaga na njĩra ya ũtaũku.
7 Den som refser ein spottar, fær skam yver seg, den som lastar ein gudlaus, fær seg ein flekk.
“Ũrĩa wothe ũtaaraga mũnyũrũrania eĩtagĩria irumi; na ũrĩa wothe ũkaanagia mũndũ mwaganu egĩĩragĩra njono.
8 Lasta’kje spottaren, han vil hata deg! Lasta den vise, han vil elska deg!
Ndũkanataare mũnyũrũrania, nĩguo ndagagũthũũre; kaania mũndũ mũũgĩ, nake nĩegũkwenda.
9 Gjev ein vismann, so aukar hans visdom, lær ein rettferdig, so lærar han meir.
Taara mũndũ mũũgĩ na nĩegũkĩrĩrĩria kũũhĩga; mũndũ mũthingu mũrute, na nĩekuongerera ũũgĩ wake.
10 Otte for Herren er upphav til visdom, og vit er å kjenna den Heilage.
“Kĩambĩrĩria kĩa ũũgĩ nĩ gwĩtigĩra Jehova, na kũmenya Ũrĩa Mũtheru nĩkuo gũtaũkĩrwo.
11 «For ved meg dine dagar skal aukast, og fleire livs-år fær du.»
Nĩgũkorwo nĩ ũndũ wakwa matukũ maku nĩmakaingĩha, na wongererwo mĩaka ya gũtũũra muoyo.
12 Er du vis, so gagnar det deg sjølv, spottar du, so lyt du bera det åleine.
Ũngĩkorwo ũrĩ mũũgĩ-rĩ, ũũgĩ waku nĩũgakũguna; na ũngĩkorwo ũrĩ mũnyũrũrania-rĩ, we nowe ũkaanyariirĩka.”
13 Fru dårskap fer med ståk, fåkunnig som ho er og ingen ting veit.
Mũndũ-wa-nja ũrĩa wĩtagwo Mũkĩĩgu nĩ wa inegene; we ndarĩ mũtugo, na ndarĩ ũmenyo.
14 Ho sit attmed husdøri si, på ein stol høgt uppe i byen,
Aikaraga thĩ mũrango-inĩ wa nyũmba yake, agaikarĩra gĩtĩ harĩa hatũũgĩru mũno itũũra-inĩ rĩrĩa inene,
15 og bed inn dei som ferdast på vegen, som gjeng sine stigar beint fram:
ageetaga arĩa marehĩtũkĩra, arĩa marethiĩra na njĩra ciao.
16 «Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Ja, til den vitlause segjer ho:
Ameeraga atĩrĩ, “Andũ arĩa othe matarĩ na ũũgĩ nĩmoke gũkũ!” Nao arĩa maagĩĩte ũtaũku akameera atĩrĩ:
17 «Stole vatn er søtt, og ljuvlegt er løyn-ete brød.»
“Maaĩ ma kũiya marĩ mũrĩo; o na irio iria irĩĩagĩrwo hitho-inĩ irĩ cama!”
