Salomos Ordsprog 9
1 Visdomsmøyi hev bygt seg hus, hev hogge til sine stolpar sju.
Lungangnae ni a im a sak teh khom sari touh a ung.
2 Ho hev slagta sitt slagt og blanda sin vin og attåt duka sitt bord.
Moi a thei teh misurtui a phunphun hoi a kalawt teh ca hanelah caboi van a pâtoum.
3 Sine ternor hev ho sendt ut, og ropar ovan frå haugarne i byen:
A san tanglanaw a patoun teh, khopui hmuenrasang koehoi a oung awh.
4 «Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Til den vitlause segjer ho:
Kamawngrame pueng hi lavah kamlang awh naseh. Oe, thaipanueknae kavoutnaw hai tho awh.
5 «Kom, og et av mitt brød og drikk av den vin eg hev blanda!»
Kaie vaiyei hah cat awh. Aphunphun kalawt e misurtui hah net awh a ti.
6 Lat fåkunna fara so de kann liva og vandra på vegen til vit!
Kamawngrame hah cettakhai awh nateh, hring awh. Hahoi thaipanueknae lamthung hah dawn awh.
7 Den som refser ein spottar, fær skam yver seg, den som lastar ein gudlaus, fær seg ein flekk.
Ayâ ka dudam e tami hah ka yue e teh, yeirai a po han. Tamikathout ka yue e teh pacekpahleknae a kâhmo han.
8 Lasta’kje spottaren, han vil hata deg! Lasta den vise, han vil elska deg!
Ayâ ka dudam e tami hah na yue pawiteh, na hmuhma han. Tamilungkaang e na yue pawiteh, ahni ni na lungpataw han.
9 Gjev ein vismann, so aukar hans visdom, lær ein rettferdig, so lærar han meir.
Tamilungkaang hah yue haw, a lung hoe a ang han. Tamikalan hah pâtu haw thoumthainae a kâthap han.
10 Otte for Herren er upphav til visdom, og vit er å kjenna den Heilage.
BAWIPA takinae teh lungang kamtawngnae a kung doeh. Kathounge Cathut panue e teh thaipanueknae doeh.
11 «For ved meg dine dagar skal aukast, og fleire livs-år fær du.»
Bangkongtetpawiteh, na hnin hah kai ni ka pap sak vaiteh, na hringyung kum na thap pouh han.
12 Er du vis, so gagnar det deg sjølv, spottar du, so lyt du bera det åleine.
Na lungang pawiteh, na lungangnae phu na hmu han. Na dudam pawiteh, nama ni na khang han.
13 Fru dårskap fer med ståk, fåkunnig som ho er og ingen ting veit.
Napui pathu teh a hramki teh, kamawngrame lah ao dawkvah, banghai panuek hoeh.
14 Ho sit attmed husdøri si, på ein stol høgt uppe i byen,
A im takhang koe a tahung teh, khopui hmuen rasang tahungnae koe a tahung.
15 og bed inn dei som ferdast på vegen, som gjeng sine stigar beint fram:
Lam dawk amamae lamthung dawk kacetnaw hah a kaw teh,
16 «Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Ja, til den vitlause segjer ho:
kamawngrame pueng hivah tho awh, lungangnae ka tawn hoeh naw,
17 «Stole vatn er søtt, og ljuvlegt er løyn-ete brød.»
paru e tui teh a radip, arulahoi ca e vaiyei teh hoe a tui telah ouk a ti.
