Salomos Ordsprog 9
1 Visdomsmøyi hev bygt seg hus, hev hogge til sine stolpar sju.
Cueihnah loh a im a sak tih a tung parhih a vueh.
2 Ho hev slagta sitt slagt og blanda sin vin og attåt duka sitt bord.
A maeh te a ngawn tih misurtui neh a thoek tih a caboei te a tawn.
3 Sine ternor hev ho sendt ut, og ropar ovan frå haugarne i byen:
Amah kah hula rhoek te a tueih tih, vangpuei hmuensang dangdoe lamkah a khue.
4 «Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Til den vitlause segjer ho:
Te phoeiah, “Unim hlangyoe, anih te lungbuei a talh khaw pahoi nong tak saeh.
5 «Kom, og et av mitt brød og drikk av den vin eg hev blanda!»
Halo, ka buh he ang uh lamtah misur ka thoek he o uh.
6 Lat fåkunna fara so de kann liva og vandra på vegen til vit!
Hlangyoe te hnoo lamtah hing uh, yakmingnah longpuei te uem uh.
7 Den som refser ein spottar, fær skam yver seg, den som lastar ein gudlaus, fær seg ein flekk.
Hmuiyoi aka toel tah amah loh yah a poh tih, halang aka tluung tah amah loh nganboh a yook.
8 Lasta’kje spottaren, han vil hata deg! Lasta den vise, han vil elska deg!
Hmuiyoi te tluung boeh namah m'hmuhuet ve. Aka cueih tah na tluung cakhaw nang n'lungnah ni.
9 Gjev ein vismann, so aukar hans visdom, lær ein rettferdig, so lærar han meir.
Aka cueih te pae lah taoe cueih ni, aka dueng te na tukkil atah rhingtuknah a thap ni.
10 Otte for Herren er upphav til visdom, og vit er å kjenna den Heilage.
BOEIPA hinyahnah tah cueihnah lamhma la om tih aka cim mingnah he yakmingnah la om.
11 «For ved meg dine dagar skal aukast, og fleire livs-år fær du.»
Kai rhangneh na khohnin te puh vetih nang hamla hingnah kum khaw a thap ni.
12 Er du vis, so gagnar det deg sjølv, spottar du, so lyt du bera det åleine.
Na cueih la na cueih mak atah namah ham ngawn ni. Hmui na yoih atah nang namah long ni na phueih eh.
13 Fru dårskap fer med ståk, fåkunnig som ho er og ingen ting veit.
Angvawk nu loh a poeyoek la kawk tih bang khaw ming pawh.
14 Ho sit attmed husdøri si, på ein stol høgt uppe i byen,
Tedae a im thohka neh vangpuei hmuensang kah ngolkhoel dongah ngol.
15 og bed inn dei som ferdast på vegen, som gjeng sine stigar beint fram:
Te vaengah a caehlong a dueng la longpuei ah aka pongpa rhoek te a khue.
16 «Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Ja, til den vitlause segjer ho:
“Hlangyoe neh lungbuei aka talh tah pahoi ha pah saeh.
17 «Stole vatn er søtt, og ljuvlegt er løyn-ete brød.»
A tui huen aka tui sak tih yinhnuk buh neh aka hmae,” a ti.
