Salomos Ordsprog 8

1 Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!

Ogummaan hin iyyuu? Hubannaanis sagalee isaa ol hin fudhatuu?

2 Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,

Isheen qarqara karaa, lafa ol kaʼaa irra, iddoo daandiin itti wal gaʼu dhaabatti;

3 attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:

karra magaalaatti nama galchu bira, balbala dura dhaabattee akkana jettee iyyiti:

4 «Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.

“Yaa namoota, ani iyyeen isin waama; ani ilmaan namaa hundatti sagalee koo ol nan fudhadha.

5 Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!

Isin warri homaa hin beekne, qalbii horadhaa; isin warri gowwaan hubannaa argadhaa.

6 Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;

Ani waan faayidaa qabu nan dubbadhaatii, dhagaʼaa; waan qajeelaa dubbachuufis afaan koo nan banadha.

7 ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.

Afaan koo dhugaa dubbata; arrabni koo hammina jibbaatii.

8 Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.

Dubbiin afaan koo hundinuu qajeelaa dha; dubbii koo keessaa tokko iyyuu jalʼaa yookaan micciiramaa miti.

9 Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.

Nama waa hubatuuf dubbiin koo hundinuu qajeelaa dha; warra beekumsa qabuufis hirʼina hin qabu.

10 Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!

Qooda meetii gorsa koo, warqee qulqulluu caalaas beekumsa filadhu;

11 For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.

ogummaan lula diimaa caalaa gatii guddaa qabdii; wanni ati hawwitu tokko iyyuu isheedhaan wal hin madaalu.

12 Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.

“Ani ogummaan, qalbii wajjin nan jiraadha; ani beekumsaa fi hubannaa qaba.

13 Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.

Waaqayyoon sodaachuun jibbuu dha; hammina ani of tuulummaa fi of guddisuu, amala hamaa fi haasaa jalʼaa nan jibba.

14 Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.

Gorsaa fi murtiin dhugaa kan koo ti; ani hubannaa fi humna qaba.

15 Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.

Mootonni anaan moʼu; bulchitoonnis anaan seera qajeelaa baasu.

16 Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.

Ilmaan moototaa anaan bulchu; namoonni bebeekamoon hundis anaan biyya bulchu.

17 Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.

Ani warra na jaallatan nan jaalladha; warri na barbaadanis na argatu.

18 Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.

Soorumnii fi ulfinni, qabeenyii fi badhaadhummaan dhuma hin qabne harkuma koo jiru.

19 Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.

Iji koo warqee qulqulluu caala; buʼaan narraa argamus meetii filatamaa caala.

20 Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,

Ani karaa qajeelummaa irra, daandii qajeelaa irras nan deema;

21 For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.

warra na jaallatutti qabeenya nan dhangalaasa; mankuusa qabeenya isaanii illee nan guuta.

22 Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.

“Waaqayyo waan bara durii hojjeteen dura, hojii isaa kan jalqabaatiin dura na aanfate;

23 Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.

ani utuu addunyaan hin uumamin dura, jalqabumatti, bara hamma hin qabneen dura nan muudame.

24 Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,

Ani utuu tuujubni hin jiraatin, utuu burqaawwan bishaaniin hin guutamin dhaladhe;

25 fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,

utuu tulluuwwan iddoo isaanii hin dhaabamin dura, ani gaarraniin dura nan dhaladhe;

26 fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.

utuu inni lafa yookaan dirree ishee yookaan biyyoo addunyaa tokko iyyuu hin uumin dura nan dhaladhe.

27 Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.

Yeroo inni samiiwwan hundeessetti, yeroo inni dhidhima irra muummee kaaʼetti ani achin ture;

28 Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,

yeroo inni gubbaatti duumessa jabeessee dhaabee madda tuujubaa illee hundeessetti ani achin ture;

29 då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,

yeroo inni akka bishaanonni ajaja isaa hin cabsineef jedhee, galaanaaf daangaa dhaabetti, yeroo inni lafa hundeessetti ani achin ture.

30 då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.

Yeroo sanatti ani ogeessa hojii harkaa taʼee isa biran ture. Ani yeroo hunda fuula isaa dura burraaqaa, guyyuma guyyaadhaan gammachuudhaan guutamaan ture;

31 Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.

ani guutummaa addunyaa isaa keessatti ililchaa, ilmaan namaatti illee gammadaan ture.

32 Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.

“Eegaa yaa ilmaan ko, mee na dhagaʼaa; warri karaa koo eegan eebbifamoo dha.

33 Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!

Gorsa koo dhaggeeffadhaatii ogeeyyii taʼaa; isa hin tuffatinaa.

34 Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.

Namni na dhagaʼu, kan guyyaa hunda balbala koo eegu, kan karra koo dura turu eebbifamaa dha.

35 For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.

Namni na argatu kam iyyuu jireenya argata; Waaqayyo biratti illee fudhatama argata.

36 Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»

Namni na hin arganne garuu ofuma miidha; namni na jibbu hundinuu duʼa jaallata.”