Salomos Ordsprog 8
1 Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!
Amagezi tegakoowoolera waggulu, n’okutegeera ne kuyimusa eddoboozi lyakwo?
2 Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,
Ku ntikko y’ebifo ebigulumivu okumpi n’ekkubo, mu masaŋŋanzira, amagezi we gayimirira butengerera,
3 attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:
ku mabbali g’enzigi eziyingira mu kibuga, ku miryango, gakoowoolera waggulu nga gagamba nti,
4 «Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.
Mmwe abantu, mmwe b’empita; nnyimusa eddoboozi lyange eri buli omu ali ku nsi.
5 Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!
Mmwe abatategeera mufune okutegeera; nammwe abasirusiru mufune amagezi.
6 Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;
Muwulirize kubanga nnina ebintu ebikulu eby’okubagamba, era mu kamwa kange muvaamu ebituufu.
7 ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.
Akamwa kange koogera bituufu byereere; kubanga emimwa gyange gikyawa ebitali bya butuukirivu.
8 Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.
Ebigambo by’emimwa gyange byonna bya bwenkanya tewali na kimu kikyamu oba kya bukuusa.
9 Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.
Ebigambo byange byonna bitegeerekeka eri oyo ategeera, era tebirina kabi eri oyo alina amagezi.
10 Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!
Mu kifo kya ffeeza, londawo okuyigiriza kwange, era n’okumanya mu kifo kya zaabu ennongoose obulungi,
11 For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.
kubanga amagezi gasinga amayinja ag’omuwendo omungi, era n’ebyo byonna bye weegomba tebiyinza kugeraageranyizibwa nago.
12 Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.
Nze Magezi, mbeera wamu n’okuteesa okulungi, era mu nze mulimu okumanya n’okwawula ekirungi n’ekibi.
13 Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.
Okutya Mukama kwe kukyawa ekibi; nkyawa amalala n’okwemanya, n’obuteeyisa bulungi n’enjogera ey’obubambaavu.
14 Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.
Okuteesa okulungi n’okusalawo okw’amagezi bye byange; ntegeera era ndi wa buyinza.
15 Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.
Ku bwange, Magezi, bakabaka bafuga, abafuzi ne bakola amateeka ag’obwenkanya.
16 Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.
Abalangira bafuga ku bwange, n’abakungu bonna abafuga ku nsi.
17 Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.
Njagala abo abanjagala, n’abo abanyiikira okunnoonya bandaba.
18 Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.
Obugagga n’ekitiibwa biri mu nze, obugagga obutakoma n’okukulaakulana.
19 Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.
Ekibala kyange kisinga zaabu ennongoose, n’ebinvaamu bisinga ffeeza ey’omuwendo omungi.
20 Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,
Ntambulira mu kkubo ery’obutuukirivu, mu kkubo ery’obwenkanya,
21 For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.
n’abo abanjagala mbagaggawaza era nzijuza amawanika gaabwe.
22 Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.
Mukama nze gwe yasooka okwoleka nga tannabaako kirala ky’akola.
23 Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.
Nateekebwawo dda nnyo, ku lubereberye ng’ensi tennabaawo.
24 Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,
Nateekebwawo ng’obuziba bw’ennyanja tebunnateekebwawo, nga n’emigga egireeta amazzi teginnabaawo,
25 fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,
ng’ensozi tezinnateekebwa mu bifo byazo, nga n’obusozi tebunnabaawo;
26 fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.
nga tannakola nsi newaakubadde amalundiro gaakwo, wadde enfuufu eyasooka ey’oku nsi.
27 Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.
Naliwo ng’ateekawo eggulu mu kifo kyalyo, ne bwe yakola enkulungo kungulu ku buziba,
28 Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,
ate ne bwe yawanika ebire n’abinywereza waggulu mu bbanga, n’anywereza ddala ensulo z’amazzi,
29 då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,
bwe yawa ennyanja ensalo zaazo we zikoma, amazzi galeme kusukka we yagalagira, ne bwe yali ng’alamba emisingi gy’ensi.
30 då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.
Nnali naye ng’omukozi omukugu, nga nzijudde essanyu lye erya buli lunaku, nga nsanyukira mu maaso ge bulijjo,
31 Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.
nga nsanyukira mu nsi ye yonna, era nga ne nesiima olw’abaana b’abantu.
32 Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.
Kale nno, batabani bange mumpulirize; balina omukisa abo abakwata amakubo gange!
33 Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!
Muwulirizenga okuyigirizibwa, mubenga n’amagezi, so temugalekanga.
34 Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.
Alina omukisa omuntu ampuliriza, alindirira nga bw’akuuma ku nzigi zange buli lunaku.
35 For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.
Kubanga buli andaba afuna obulamu, era afuna okuganja eri Mukama.
36 Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»
Oyo atannoonya yeerumya yekka, era n’abo bonna abankyawa banoonya kufa.
