< Salomos Ordsprog 8 >

1 Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!
ئایا دانایی بانگەواز ناکات؟ ئەی تێگەیشتن دەنگی خۆی هەڵنابڕێت؟
2 Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,
لەسەر لووتکەی بەرزاییەکان، لەسەر ڕێگاکان، لە چواڕیانەکان ڕادەوەستێت.
3 attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:
لەلای دەروازەی شارەکان، لەبەردەم دەرگاکان، هاوار دەکات:
4 «Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.
«ئەی خەڵکینە، بۆ ئێوە بانگ دەکەم، دەنگم بۆ ئادەمیزادە.
5 Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!
ساویلکەکان، فێری ژیری بن، گێلەکان، فێری تێگەیشتن بن.
6 Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;
گوێ بگرن، چونکە باسی شتی بەرزتان بۆ دەکەم، کردنەوەی لێوەکانم بۆ ڕاستەڕێییە.
7 ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.
ڕاستگۆیی وێردی دەممە، خراپەش قێزەونە بۆ لێوەکانم.
8 Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.
قسەکانی دەمم هەموو ڕاستودروستن، هیچ فێڵ یان خواروخێچی تێدا نییە.
9 Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.
هەموو ڕێکن لای کەسی تێگەیشتوو، ڕاستەڕێیە لای ئەوانەی زانیاری دەدۆزنەوە.
10 Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!
تەمبێکردن لە من وەربگرن نەک زیو، زانیاریش زیاتر لە زێڕی پوختەکراو،
11 For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.
چونکە دانایی لە یاقووت باشترە، هەرچی ئارەزووی دەکەیت نابێتە هاوتای.
12 Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.
«من داناییم، لەگەڵ ژیریدا نیشتەجێم، زانیاری و سەلیقەم هەیە.
13 Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.
ئەوەی لەخواترس بێت، ڕقی لە خراپە دەبێت، من ڕقم لە لووتبەرزی و خۆبەزلزانییە، لە ڕێگای خراپ و لە قسەی بە فێڵە.
14 Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.
ڕاوێژ و دانایی تەواو هی منن، تێگەیشتن هی منە، هێز هی منە.
15 Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.
بە منەوە پاشاکان پاشایەتی دەکەن و فەرمانڕەوایان بە ڕاستودروستی یاسا دەردەکەن.
16 Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.
بە منەوە میرەکان میرایەتی دەکەن، بەگەکان و هەموو ئەوانەی بە ڕاستودروستی دادوەری دەکەن.
17 Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.
من ئەوانەم خۆشدەوێت کە منیان خۆشدەوێ، ئەوانەش کە بە پەرۆشەوە بەدوامدا دەگەڕێن، دەمدۆزنەوە.
18 Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.
دەوڵەمەندی و ڕێزداری لەلای منە، ڕاستودروستی و ئەو سامانەی کە دەمێنێتەوە.
19 Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.
بەرهەمی من لە زێڕ باشترە، لە زێڕی بێگەردیش، دەغڵیشم لە زیوی پوختەکراو باشترە.
20 Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,
بە ڕێچکەی ڕاستودروستیدا دەڕۆم، لەسەر ڕێبازی دادپەروەری،
21 For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.
تاکو سامان بکەمە میرات بۆ ئەوانەی منیان خۆشدەوێت و ئەمبارەکانیان پڕ بکەم.
22 Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.
«یەزدان لە سەرەتای بەدیهێنانەکەی منی دروستکرد، هەر لە کۆنەوە لەپێش کارەکانی.
23 Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.
لە ئەزەلەوە من دامەزراوم، لە سەرەتاوە، لەپێش زەوی.
24 Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,
هێشتا زەریاکان نەببوون من بەدیهێنراوم، هێشتا کانییە پڕ ئاوەکان نەبوون.
25 fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,
پێش ئەوەی چیاکان بچەسپێن، پێش گردەکان، من بەدیهێنراوم،
26 fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.
هێشتا نە زەوی و نە پانتاییەکانی دروستکردبوو، نە سەرەتای خۆڵی زەوی.
27 Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.
کاتێک کە ئاسمانی جێگیر کرد من لەوێ بووم، کاتێک کە هێڵی ئاسۆی بەسەر قووڵاییدا کێشا،
28 Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,
کاتێک کە هەوری لە ئاسمان ڕاگرت و سەرچاوەی قووڵاییەکانی چەسپاند،
29 då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,
کاتێک کە سنووری بۆ دەریا کێشا بۆ ئەوەی ئاوەکان فەرمانی ئەو نەشکێنن، کاتێک کە بناغەی زەوی داڕشت.
30 då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.
لەگەڵ ئەو وەستایەکی لێزان بووم، ڕۆژبەڕۆژ شادمانی ئەو بووم، هەمیشە لەبەردەمیدا دڵخۆش بووم،
31 Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.
لە زەوییە ئاوەدانەکەی دڵخۆش دەبووم، لەگەڵ ئادەمیزاد شادمان بووم.
32 Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.
«ئەی کوڕینە، ئێستاش گوێم لێ بگرن، خۆزگە دەخوازرێ بەوانەی ڕێگای من دەپارێزن.
33 Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!
گوێ لە تەمبێکردن بگرن و دانا بن، پشت گوێی مەخەن.
34 Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.
خۆزگە دەخوازرێ بەو کەسەی گوێم لێ دەگرێت، ڕۆژبەڕۆژ لەلای دەرگاکەم ئاگادارە، لەلای دەروازەی دەرگاکەم ئێشک دەگرێت،
35 For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.
چونکە ئەوەی من بدۆزێتەوە، ژیان دەدۆزێتەوە، ڕەزامەندی یەزدانیش بەدەستدەهێنێت.
36 Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»
بەڵام ئەوەی من نەدۆزێتەوە زیان بە خۆی دەگەیەنێت، هەموو ئەوانەی ڕقیان لە منە، مردنیان خۆشدەوێت.»

< Salomos Ordsprog 8 >