Salomos Ordsprog 8

1 Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!

Knare antahintahi'zamo'ene antahi amahu antahi'zamo'a mago a'kna hu'neankino agerura eri antesga huno kezana netie.

2 Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,

Agra kamofo tavaonte me'nea agonare, ka hatana hu'nefi oti'neno,

3 attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:

rankumapi ufre'nea kante ene kampi otineno ranke huno kezana netie.

4 «Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.

Ana miko vahe'motmagu kezankea nehue. Vahe'motagu kezankea nehue.

5 Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!

Antahi'zantmi omane vahe'motma eta knare'ma huno refakomahu antahi'zana emeriho. Neginagi antahi'zane vahe'motma, eta antahi amahu antahi'zana emeriho.

6 Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;

Kama antahiho kema nehuana, na'ankure mareri agatere'nea zanku nehue, maka nanekema hanua kemo'a, fatgo huno tamage kege tamasamigahue.

7 ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.

Nagra tamage kege nehu'na, havi kegagama nagipinti'ma hu'zankura nagonete.

8 Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.

Maka nanekenimo'a tamage huno fatgo higeno, krunagene kazaki kema hu'zana omane'neanki,

9 Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.

ana maka kemo'a antahi'zane vahetera fatgo hu'ne. Ana antahi'zama erinaku'ma hakaza vahetera, fatgo hu'ne.

10 Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!

Nagrama hiho hu'nama rempima huneramua kemo'a, silva agateregeno, antahi'zama eri'zamo'a, goli'a agatere'neanki eriho.

11 For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.

Na'ankure knare antahi'zamo'a mareri agatere'nea havea agatereno, kavesi kavesima nehunka razane hunka nehanazana agatere'ne.

12 Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.

Nagra knare antahi'zamo'na knare huno refakohu avu'ava'zane nemanue, Nagripi antahi'zana me'neanki'na miko zana nagrake refko hu'na negoe.

13 Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.

Ra Anumzamofonku'ma koro'ma hunte'zana kefo avu'ava'ma huzankura kagotegahie. Agra'a agima erisga nehuno, avufga ra nehuno, havi avu'ava nehuno, akrahe akrehe ageru'ma aru'zana navesra hunentoe.

14 Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.

Knare antahi'zama ami'zane, refakoma hu'zana nagripi me'ne. Nagra antahi ama'ma hu'zane hanavenena nagri zane.

15 Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.

Nagra mani'noge'za kini vahe'mo'za kegava nehazageno, ugota kva vahe'mo'za fatgo hu'nea kasegea retro nehaze.

16 Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.

Kva vahe'mo'za nagra zamaza nehuge'za, vahera zamavare fatgo hu'za nevazageno, trakere kva vahe'mo'za fatgo hu'za refkoa nehaze.

17 Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.

Iza'o nagri'ma avesi nentemofona, nagra avesi nentoe. Hagi nagriku'ma hakre'nimo'a, nagrira nagefore hugahie.

18 Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.

Nagripi fenozane, ra agima eri'zana me'ne. Hanavetino za'zate'ma meno vu fenozane, fatgo avu'ava zana nagripi me'ne.

19 Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.

Nagrama nezamua zamo'a, golia agatenereno knare silvama mizama nesazazana agatere'ne.

20 Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,

Nagra fatgo avu'ava zamofo kante nevu'na, fatgo huno refakoma hu'zamofo kantamimpi nevue.

21 For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.

Iza'zo nagri'ma zamavesi nantesaza naga'mo'za, fenona erisanti neharesage'na, nagra feno nozamifina zago'amo'ma mareri zantamina antevi tezamantegahue.

22 Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.

Ra Anumzamo'a pusazana nagri nazeri fore huteno, mika'zana henka tro hu'ne.

23 Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.

Korapara ama mopama tro osu'neno ese zana nagri huhamprinante'ne.

24 Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,

Nagra fore hutogeno henka hagerina tro higeno, kampui tintamimo'a hanatino vu'ne.

25 fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,

Ranra agonane, onensa agona forera huno menima antenerera omanenege'na, nagra pusante fore hu'noe.

26 fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.

Miko mopane, hofa kokama ama mopafi me'neane, kugusopa nazana henka tro hu'ne.

27 Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.

Nagra korapa mani'nogeno monarera mika'zana tro hunenteno, hagerina tro huntegeno, tavumo'ma ometre emetre'ma hutera evu'ne.

28 Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,

Nagra ko mani'nogeno anagamua hampona tro hunenteno, tinkampu'ima hanatino tiru'ma umarenia keria tro hu'ne.

29 då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,

Nagra korapa mani'nogeno hagerinkura, e'i avamente tirura marenka emetro huno kase hunenteno, tiru'ma maresia mopa trohu'ne.

30 då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.

Nagra maka'zama tro'ma hu'nea Ne'mofo tavaonte mani'ne'na, aza nehugeno muse nehige'na maka kna nagranena rama'a muse nehue.

31 Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.

Maka kokama tro'ma hu'nea zanku'ene vahe'ma anampima mani'nea zankura, nagra tusi'a muse nehue.

32 Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.

E'ina hu'negu mofavre'nimoka ke'ni'a antahinamio, na'ankure nagri navu'nava zama avaririsaza vahe'mo'za muse hugahaze.

33 Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!

Kavumro'ma antesua kea nentahinka, ama antahi'zana e'nerinka kavesra huontenka amage anto.

34 Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.

Ke'ni'ama nentahi'za, kumanimofo atirami kante'ma knane knanema naveganente'za, kahani'are'ma navegama nentaza vahe'mo'za, tusi muse hugahaze.

35 For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.

Na'ankure nagriku'ma hakremo'a, nomaniza hakeno erifore nehigeno, Ra Anumzamo'a avesinente.

36 Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»

Hianagi ha'marenanteno kumi'ma nehimo'a, agra'a hazenke enerie. Iza'o avesrama hunantemo'a, fri'zamofo avesinente.