Salomos Ordsprog 8
1 Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!
Lungangnae ni a kaw teh, thaipanueknae ni a lawk a cai sak nahoehmaw.
2 Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,
Monsom vah tahungnae a sak teh, lam teng hoi lamtalawi koe ouk a kangdue.
3 attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:
Khopui kâennae longkha koehoi, kâennae thonaw koevah, kacaipounglah a oung.
4 «Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.
Oe, taminaw, nangmouh hah na kaw awh. Ka lawk hah taminaw hane doeh.
5 Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!
Oe kamawngrame, lungangnae hah thaipanuek awh. Nangmouh tamipathunaw thaipanueknae lungthin tawn awh haw.
6 Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;
Thai awh haw, kahawi poung e hah ka dei vaiteh, ka pahni dawk hoi ka tâcawt e teh, kalan e han doeh.
7 ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.
Bangkongtetpawiteh, ka pahni ni lawkkatang a dei han, thoenae teh ka pahni hanelah panuet a tho.
8 Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.
Ka pahni hoi ka dei e lawk pueng teh, lannae doeh. Kâcawngmet e hoi ka longkawi e awm hoeh.
9 Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.
Kathaipanueknaw hanelah a kamceng teh, panuenae katawnnaw hanelah a lan.
10 Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!
Tangka hlak kaie cangkhainae hah dâw awh. Sui kahawi hlak panuenae heh kârawi awh.
11 For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.
Bangkongtetpawiteh, lungangnae teh Rubies talung hlak ahawihnawn. Ngai kawi e hno pueng hoi hote hno hah bangnue thai mahoeh.
12 Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.
Kai, lungangnae teh lungang laihoi ka o. Panuinae hoi poukthainae hai ka tawn.
13 Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.
BAWIPA taki e teh yon hmuhma e doeh. Kâoupnae hoi kaisuenae, yonnae lamthung hoi lawk kalan deihoehnae pahninaw heh ka hmuhma.
14 Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.
Kâpankhainae hoi lungangnae katang hateh, kaie naw doeh. Thaipanueknae lah ka o teh thaonae ka tawn.
15 Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.
Kai pawlawk hoi siangpahrangnaw ni a uk awh teh, ukkungnaw ni kalan lah laidei ouk a tâtueng awh.
16 Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.
Kai pawlawk hoi ukkungnaw hoi tami kalennaw hoi bari kaawmnaw hoi talai van e lawkcengkung pueng ni uknae kâ a tawn awh.
17 Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.
Kai lungpataw e teh, kai ni ka lungpataw van, atangcalah na katawngnaw ni na hmu awh han.
18 Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.
Tawntanae hoi barinae teh kai koe kaawm e naw doeh. Kangning e tawntanae hoi lannae doeh.
19 Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.
Kaie a paw teh sui hlak hai ahawihnawn. Bokheiyah, sui kathoung hlak hai ahawihnawn. Hahoi ka hmu e hnopai teh, kahawi e ngun hlak hai ahawihnawn.
20 Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,
Lannae hoi kângingnae lamthung lungui vah ka cei.
21 For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.
Hottelah, kai lungpataw naw koe hnopai tabu dawk, hno akawi nahanlah hnopai ka coe sak han.
22 Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.
BAWIPA ni a kamtawng lahun nahoi, ayan e thaw a tawk hoehnahlan vah, yo na tawn toe.
23 Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.
Talai ao hoehnahlan hoi a kamtawng hoehnahlan vah, a yungyoe caksak lah ka o toe.
24 Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,
Kadungpoung e talî ao hoehnahlan hoi, tuinaw pueng a tâco hoehnahlan vah, yo ka tâco toe.
25 fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,
Talai hoi vaiphu ao hoehnahlan, talai hoi ramnaw a sak hoehnahlan,
26 fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.
Montamnaw ao hoehnahlan vah, yo ka tâco toe.
27 Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.
Kalvannaw a rakueng lahun navah, yo ka o toe. Kadungpoung e talî dawk e kâheinae a sak navah,
28 Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,
Kalvan e tâmai a yam sak navah, kadungpoung e talî, ka lawng e palang, tha a poe navah,
29 då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,
Tui ni a kâpoelawk a ek hoeh nahanlah, talîpui hanelah a langri a khuen pouh navah, talai du a ung navah,
30 då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.
Kai teh kawk e capa patetlah ama koe ka o teh, pout laipalah ama lung kahawi sakkung lah ka o. A hmalah ka konawm.
31 Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.
O nahanelah a sak e talai ni, ka konawm sak, taminaw ni ka ko hoe a nawm sak.
32 Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.
Hatdawkvah, ka canaw, atu ka lawk thai awh haw. Bangkongtetpawiteh, ka lamthung kadawnnaw teh tami yaw kahawi e lah ao awh.
33 Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!
Cangkhainae heh thai awh nateh, lungang awh haw, banglah noutna laipalah awm hanh awh.
34 Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.
Hnin tangkuem kaie longkha koehoi na ring teh, takhang koehoi na ngaihawi. Ka lawk ka ngâi e teh, tami yaw kahawi e doeh.
35 For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.
Bangkongtetpawiteh, kai na kahmawt e pueng teh hringnae ka hmawt e lah ao. BAWIPA ni ngaikhainae hai ouk a hmu awh.
36 Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»
Hatei, kai dawk yonnae kasaknaw ni amae hringnae a raphoe teh, na ka maithoe e pueng teh duenae ka lungpataw naw doeh.
