Salomos Ordsprog 7
1 Son min, tak vare på ordi mine, og gøym mine bodord hjå deg!
Me ba, fa me nsɛm sie na kora mʼahyɛde wɔ wo mu.
2 Tak vare på bodordi mine, so skal du liva, og på læra mi som din augnestein!
Di mʼahyɛde so na wubenya nkwa; bɔ me nkyerɛkyerɛ ho ban sɛ nea wodɔ no.
3 Bitt deim på fingrarne dine, skriv deim på hjartetavla!
Kyekyere bɔ wo nsateaa ho; kyerɛw no yiye gu wo koma pon so.
4 Seg til visdomen: «Du er mi syster», og kalla vitet din ven,
Ka kyerɛ nyansa se, “Woyɛ me nuabea,” na frɛ ntease wo busuani;
5 so dei kann deg vara frå annanmanns kona, frå ei framand kvinna med sleipe ord.
Wɔbɛtwe wo afi ɔbeawaresɛefo ho, afi ɔbeawarefo huhuni nsɛmmɔdɛ ho.
6 For gjenom vindauga mitt, gjenom rimarne glytte eg ut.
Me fi mfɛnsere ano, mede mʼani faa mfɛnsere mu.
7 Då såg eg millom dei fåkunnige, eg gådde ein uviting millom dei unge,
Mihuu wɔ ntetekwaafo mu, mehyɛɛ mmerante no mu baako nsow, ɔbabun a onni adwene.
8 som smaug um hyrna på gata, tok vegen til hennar hus,
Na ɔnam borɔn a ɛbɛn ɔbea no fi so a nʼani kyerɛ ɔbea no fi
9 i skumings-stundi, mot kvelden, i kolmyrke svarte natti.
bere a onwini redwo, na anim rebiribiri no.
10 Då kom kvinna imot han i skjøkjebunad og innful i hjarta -
Afei ɔbea bi fi behyiaa no a wasiesie ne ho sɛ oguamanfo a nnaadaa wɔ ne koma mu.
11 bråkande er ho og vill, heime hev ho’kje ro.
(Ɔyɛ hyirenn na hwee mfa ne ho, ɔntena fie koraa;
12 Snart på gata, snart på torgi, med kvart hyrna stend ho på lur -
nnɛ wohu no mmɔnten so, ɔkyena na ɔte aguabɔbea, ɔtetɛw wɔ mmantwea mmantwea.)
13 Ho tok fat på han og kysste han, og med ubljug uppsyn sagde ho til han:
Osoo ne mu few nʼano, wamfɛre, na ɔkae se,
14 «Eg hev på meg eit gilde-offer, og eg held min lovnad i dag.
“Mewɔ asomdwoe afɔrebɔde wɔ fie; nnɛ madi me bɔhyɛ so.
15 Difor gjekk eg ut imot deg, vilde leita deg upp, og eg fann deg.
Enti mebae sɛ merebehyia wo; mehwehwɛɛ wo na mahu wo!
16 Mi seng hev eg reidt med tæpe, med egyptiske roselakan.
Mato me mpa, mede nwera a wɔahyɛ no aduru a efi Misraim.
17 Eg hev skvett utyver mi lega myrra, aloe og kanel.
Mede nnuhuam apete me mpa so: kurobow, pɛprɛ ne dupapo.
18 Kom til ein kjærleiks rus alt til morgons, lat oss hyggja oss saman i elskhug!
Bra, ma yɛmfa ɔdɔ mmɔ ɔdɔ mu nkosi anɔpa;
19 For mannen er ikkje heime, han er på ferd langt burte,
Me kunu nni fie; watu kwan na ɔbɛkyɛ.
20 pengepungen tok han med seg, ved fullmånetid kjem han heim.»
Ɔde sika a ɛdɔɔso hyɛɛ ne sika kotoku ma na ɔremma kosi ɔsram no kurokumatwa bere mu.”
21 Ho fekk lokka han med all si sterke fyreteljing, forførde han med sine sleipe lippor.
Ɔde tɛkrɛmakyene bɔɔ no adafa; ɔde nnaadaa nyaa no ne no dae.
22 Han fylgjer henne straks, som ein ukse gjeng til slagt, som i fotjarn til tukt for dåren,
Odii nʼakyi prɛko pɛ te sɛ nantwi a ɔrekɔ akumii, anaa ɔwansan a ɔde ne ti rekɔhyɛ hankare fi mu
23 til dess pili kløyver hans livr, som fuglen skundar til snara og veit ikkje at det gjeld livet.
kosi sɛ bɛmma bɛwɔ ne brɛbo mu, te sɛ anomaa a ɔrekɔtɔ anomaa afiri mu na onnim sɛ ɔbɛhwere ne nkwa.
24 Og no, søner, høyr på meg, og lyd på det munnen min talar!
Na afei, me mma, muntie me; monyɛ aso mma nea meka.
25 Ei vende du hjarta til hennar vegar, vimra ikkje på hennar stigar!
Mommma mo koma mpatiri nkɔ no so na momman mmfa nʼakwan so.
26 For mange med ulivssår hev ho felt, og stort er talet på deim ho hev drepe.
Bebree na wɔnam no so ahwehwe ase; wɔn a wakum wɔn dɔɔso pa ara.
