< Salomos Ordsprog 7 >
1 Son min, tak vare på ordi mine, og gøym mine bodord hjå deg!
Fis mwen an, kenbe pawòl mwen yo e kache kòmandman mwen yo anndan ou.
2 Tak vare på bodordi mine, so skal du liva, og på læra mi som din augnestein!
Kenbe kòmandman mwen yo pou viv, ak enstriksyon mwen yo kon de grenn zye nan tèt ou.
3 Bitt deim på fingrarne dine, skriv deim på hjartetavla!
Mare yo sou dwèt ou; ekri yo sou tablo a kè ou.
4 Seg til visdomen: «Du er mi syster», og kalla vitet din ven,
Di a sajès: “Se ou ki sè mwen,” e rele sajès pi bon zanmi ou,
5 so dei kann deg vara frå annanmanns kona, frå ei framand kvinna med sleipe ord.
Pou li kab anpeche ou ale jwenn ak yon fanm adiltè; yon fanm etranje a ki fè flate ak pawòl li.
6 For gjenom vindauga mitt, gjenom rimarne glytte eg ut.
Paske bo fenèt lakay mwen, mwen te gade nan fant fenèt mwen an.
7 Då såg eg millom dei fåkunnige, eg gådde ein uviting millom dei unge,
Konsa, mwen te wè pami moun sòt yo, e te rekonèt pami jenn yo, yon jennonm ki te manke bon sans;
8 som smaug um hyrna på gata, tok vegen til hennar hus,
ki t ap pase nan lari a toupre kwen kay fanm nan. Konsa, li pran chemen pou rive lakay li,
9 i skumings-stundi, mot kvelden, i kolmyrke svarte natti.
nan solèy kouche a, nan aswè, nan mitan lannwit ak nan fènwa.
10 Då kom kvinna imot han i skjøkjebunad og innful i hjarta -
Epi gade, yon fanm vin pwoche li abiye kon pwostitiye ak riz nan kè l.
11 bråkande er ho og vill, heime hev ho’kje ro.
Li parèt plen kouraj nan rebelyon li. Pye li pa rete lakay li.
12 Snart på gata, snart på torgi, med kvart hyrna stend ho på lur -
Koulye a nan lari yo, koulye a nan plas yo, lap kache tan nan tout kwen.
13 Ho tok fat på han og kysste han, og med ubljug uppsyn sagde ho til han:
Konsa, li sezi li, bo li; e ak figi byen ranje, li di li:
14 «Eg hev på meg eit gilde-offer, og eg held min lovnad i dag.
“Mwen te prèt pou ale fè ofrann lapè yo. Se jodi a, mwen fin peye ve mwen yo.
15 Difor gjekk eg ut imot deg, vilde leita deg upp, og eg fann deg.
Konsa, mwen te vin rankontre ou, pou jwenn prezans ou; e konsa, mwen te twouve ou.
16 Mi seng hev eg reidt med tæpe, med egyptiske roselakan.
Mwen byen ranje kabann mwen ak kouvèti; avèk bèl dra Égypte yo.
17 Eg hev skvett utyver mi lega myrra, aloe og kanel.
Mwen te flite kabann nan ak pafen flè jasmen, lwil womaren ak kanèl.
18 Kom til ein kjærleiks rus alt til morgons, lat oss hyggja oss saman i elskhug!
Vini, annou bwè ladann e fè lanmou jis rive nan maten. Annou fè kè nou kontan ak doudous nou yo.
19 For mannen er ikkje heime, han er på ferd langt burte,
Paske mari m pa lakay la; li ale nan yon gran vwayaj.
20 pengepungen tok han med seg, ved fullmånetid kjem han heim.»
Li te pran yon sak lajan avè l. Jis rive nan plèn lin, l ap retounen lakay.”
21 Ho fekk lokka han med all si sterke fyreteljing, forførde han med sine sleipe lippor.
Ak anpil ankourajman, li atire li; avèk lèv a flatè, li sedwi li.
22 Han fylgjer henne straks, som ein ukse gjeng til slagt, som i fotjarn til tukt for dåren,
Sibitman, li swiv li tankou yon bèf k ap monte labatwa, tankou moun sòt kab mache rive nan ne koulan an.
23 til dess pili kløyver hans livr, som fuglen skundar til snara og veit ikkje at det gjeld livet.
Jiskaske yon flèch frennen li nan fwa l; tankou yon zwazo k ap fè vit pou rive nan pèlen. Se konsa, li pa konnen ke sa va koute lavi li.
24 Og no, søner, høyr på meg, og lyd på det munnen min talar!
Alò, pou sa, fis yo, koute mwen e okipe pawòl a bouch mwen yo.
25 Ei vende du hjarta til hennar vegar, vimra ikkje på hennar stigar!
Pa kite kè ou vire akote nan chemen li yo! Pa vin antre egare nan wout li yo!
26 For mange med ulivssår hev ho felt, og stort er talet på deim ho hev drepe.
Paske, anpil se viktim ke li deja jete anba yo; e anpil se sila ki te mouri akoz li.
27 Hennar hus er vegar til helheim, dei gjeng ned til daudens kot. (Sheol )
Lakay li nan wout Sejou mò yo, k ap desann nan chanm lanmò yo. (Sheol )