Salomos Ordsprog 7
1 Son min, tak vare på ordi mine, og gøym mine bodord hjå deg!
Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
2 Tak vare på bodordi mine, so skal du liva, og på læra mi som din augnestein!
Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
3 Bitt deim på fingrarne dine, skriv deim på hjartetavla!
Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
4 Seg til visdomen: «Du er mi syster», og kalla vitet din ven,
Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
5 so dei kann deg vara frå annanmanns kona, frå ei framand kvinna med sleipe ord.
Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
6 For gjenom vindauga mitt, gjenom rimarne glytte eg ut.
Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
7 Då såg eg millom dei fåkunnige, eg gådde ein uviting millom dei unge,
Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
8 som smaug um hyrna på gata, tok vegen til hennar hus,
Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
9 i skumings-stundi, mot kvelden, i kolmyrke svarte natti.
En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
10 Då kom kvinna imot han i skjøkjebunad og innful i hjarta -
Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
11 bråkande er ho og vill, heime hev ho’kje ro.
Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
12 Snart på gata, snart på torgi, med kvart hyrna stend ho på lur -
Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
13 Ho tok fat på han og kysste han, og med ubljug uppsyn sagde ho til han:
Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
14 «Eg hev på meg eit gilde-offer, og eg held min lovnad i dag.
Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
15 Difor gjekk eg ut imot deg, vilde leita deg upp, og eg fann deg.
Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
16 Mi seng hev eg reidt med tæpe, med egyptiske roselakan.
Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
17 Eg hev skvett utyver mi lega myrra, aloe og kanel.
Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
18 Kom til ein kjærleiks rus alt til morgons, lat oss hyggja oss saman i elskhug!
Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
19 For mannen er ikkje heime, han er på ferd langt burte,
Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
20 pengepungen tok han med seg, ved fullmånetid kjem han heim.»
La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
21 Ho fekk lokka han med all si sterke fyreteljing, forførde han med sine sleipe lippor.
Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
22 Han fylgjer henne straks, som ein ukse gjeng til slagt, som i fotjarn til tukt for dåren,
Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
23 til dess pili kløyver hans livr, som fuglen skundar til snara og veit ikkje at det gjeld livet.
Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
24 Og no, søner, høyr på meg, og lyd på det munnen min talar!
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
25 Ei vende du hjarta til hennar vegar, vimra ikkje på hennar stigar!
Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
26 For mange med ulivssår hev ho felt, og stort er talet på deim ho hev drepe.
Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
