Salomos Ordsprog 7
1 Son min, tak vare på ordi mine, og gøym mine bodord hjå deg!
Ka capa, ka lawk hah hringkhai nateh, kaie kâpoelawknaw hah na thung vah pâkuem haw.
2 Tak vare på bodordi mine, so skal du liva, og på læra mi som din augnestein!
Kaie kâpoelawk hah, pâkuem nateh, hringkhai haw. Hahoi, Kaie kâpoelawknaw hah na mitmu patetlah ring haw.
3 Bitt deim på fingrarne dine, skriv deim på hjartetavla!
Na kutdawnnaw dawk pâkhit nateh, na lungthin dawkvah thut haw.
4 Seg til visdomen: «Du er mi syster», og kalla vitet din ven,
Lungangnae koevah, ka tawncanu lah na o tet nateh, thaipanueknae hah na tawncanu patetlah pouk haw.
5 so dei kann deg vara frå annanmanns kona, frå ei framand kvinna med sleipe ord.
Het niyah napui kahawihoehnaw koehoi na hlout sak vaiteh, lawk radip lawk pâhnan naw koehoi na ring han.
6 For gjenom vindauga mitt, gjenom rimarne glytte eg ut.
Kama im e hlalangaw dawk hoi ka khet boteh,
7 Då såg eg millom dei fåkunnige, eg gådde ein uviting millom dei unge,
Kamawngrame thung dawk, nawsai buet touh hah tanglanaw rahak vah ka hmu.
8 som smaug um hyrna på gata, tok vegen til hennar hus,
Hote napui aonae lamtakin koe a pha awh toteh, ahni im lah ceinae lamtalawi hah a dawn.
9 i skumings-stundi, mot kvelden, i kolmyrke svarte natti.
Tangmin karumsaning a pha toteh,
10 Då kom kvinna imot han i skjøkjebunad og innful i hjarta -
hawvah, hak kamthoup niteh, ka kâyawt e napui ni a kâhmo.
11 bråkande er ho og vill, heime hev ho’kje ro.
Hote napui teh a im vah duem kaawm thai hoeh e, a lungkatang e lah ao.
12 Snart på gata, snart på torgi, med kvart hyrna stend ho på lur -
Lamthung hoi lam takin koe ao teh tamipueng hah ouk a pawp.
13 Ho tok fat på han og kysste han, og med ubljug uppsyn sagde ho til han:
A takawi teh, tang a paco Lungpuennae awm laipalah, hettelah a dei.
14 «Eg hev på meg eit gilde-offer, og eg held min lovnad i dag.
Roum thueng hane ka tawn. Sahnin ka lawkkam ka kuep sak han.
15 Difor gjekk eg ut imot deg, vilde leita deg upp, og eg fann deg.
Hatdawkvah nang dawn hanelah ka tho. Na tawng teh na kâhmo toe.
16 Mi seng hev eg reidt med tæpe, med egyptiske roselakan.
Ka ikhun dawk a meikahawi poung e hni Izip lukkarei a em kaawm e sut ka phai toe.
17 Eg hev skvett utyver mi lega myrra, aloe og kanel.
Ka ikhun teh, murah hoi aloe, nakzik hmuitui hoi ka pathoup toe.
18 Kom til ein kjærleiks rus alt til morgons, lat oss hyggja oss saman i elskhug!
Tho haw, khodai totouh, lungpatawnae lahoi phaibongcito roi sei.
19 For mannen er ikkje heime, han er på ferd langt burte,
Bangkongtetpawiteh, ka vâ teh im vah awm hoeh. Tangkabom a sin teh, kho hlanae koe kahlawng yo a cei toe.
20 pengepungen tok han med seg, ved fullmånetid kjem han heim.»
Thapa a kamhluem to doeh tho ti toe telah atipouh.
21 Ho fekk lokka han med all si sterke fyreteljing, forførde han med sine sleipe lippor.
Lawkdeithoumnae ni a tâ teh, lawk pâhnan hoi a tacuek thai
22 Han fylgjer henne straks, som ein ukse gjeng til slagt, som i fotjarn til tukt for dåren,
Maitotan ni moi theinae koe a pâtam e patetlah thoseh, sayuk ni a lungthin pala ni a cusin hoehnahlan karap coungroe e patetlah thoseh,
23 til dess pili kløyver hans livr, som fuglen skundar til snara og veit ikkje at det gjeld livet.
Tava ni a due nahanelah patung e tangkam a panue hoeh teh, karanglah a kâen e patetlah thoseh, thoundoun teh hote napui hnuk tang a kâbang.
24 Og no, søner, høyr på meg, og lyd på det munnen min talar!
Hatdawkvah, ka capanaw, ka lawk heh tarawi awh nateh, ka dei e lawk hah kahawicalah pouk awh.
25 Ei vende du hjarta til hennar vegar, vimra ikkje på hennar stigar!
Na lungthin hah hote napui koelah, kamlang sak hanh, a dawn e lam dawk dawn hanh.
26 For mange med ulivssår hev ho felt, og stort er talet på deim ho hev drepe.
Bangkongtetpawiteh, tami moikapap hmâ a paca teh, athakaawme tami moikapap a kamlei sak toe.
