Salomos Ordsprog 7
1 Son min, tak vare på ordi mine, og gøym mine bodord hjå deg!
Ka ca ka olthui he ngaithuen lamtah ka olpaek he na taengah khoem ne.
2 Tak vare på bodordi mine, so skal du liva, og på læra mi som din augnestein!
Ka olpaek he ngaithuen lamtah hing puei. Ka olkhueng he na mikhmuh ah thenhnaih la om saeh.
3 Bitt deim på fingrarne dine, skriv deim på hjartetavla!
Te te na kutdawn dongah hlaengtang lamtah na lungbuei cabael dongah daek lah.
4 Seg til visdomen: «Du er mi syster», og kalla vitet din ven,
Cueihnah te, “Ka ngannu nang tah,” ti nah lamtah yakmingnah te pacaboeina la khue.
5 so dei kann deg vara frå annanmanns kona, frå ei framand kvinna med sleipe ord.
Rhalawt nu taeng lamkah khaw, kholong nu kah hoem ol lamkah khaw namah aka ngaithuen ham ni.
6 For gjenom vindauga mitt, gjenom rimarne glytte eg ut.
Ka im bangbuet kah thohhuel long ka dan.
7 Då såg eg millom dei fåkunnige, eg gådde ein uviting millom dei unge,
Te vaengah hlangyoe rhoek te ka hmuh tih cadong ca rhoek khuiah a lungbuei aka talh khaw ka yakming.
8 som smaug um hyrna på gata, tok vegen til hennar hus,
Huta imdak kah bangkil te a paan tih huta im kah longpuei la luei.
9 i skumings-stundi, mot kvelden, i kolmyrke svarte natti.
Hlaemhmah ah, khothun kholaeh ah, khoyin yinthuem neh khohmuep ah khaw, cet.
10 Då kom kvinna imot han i skjøkjebunad og innful i hjarta -
Anih aka doe ham huta ngawn tah pumyoi hnisui neh a lungbuei a uep coeng ke.
11 bråkande er ho og vill, heime hev ho’kje ro.
Tekah huta tah hue a sak tih a im ah khaw a thinthah. A khopha khaw duem pawh.
12 Snart på gata, snart på torgi, med kvart hyrna stend ho på lur -
Tahae nawn ah imkawt ah, tahae ah toltung neh bangkil takuem ah rhongngol coeng.
13 Ho tok fat på han og kysste han, og med ubljug uppsyn sagde ho til han:
Tekah cadong te a sol tih a mok, a maelhmai khaw a cadong ham a tanglue pah tih cadong te,
14 «Eg hev på meg eit gilde-offer, og eg held min lovnad i dag.
Kamah taengkah rhoepnah hmueih neh tihnin ah tah ka olcaeng te ka thuung coeng.
15 Difor gjekk eg ut imot deg, vilde leita deg upp, og eg fann deg.
Te dongah nang doe ham neh na mikhmuh ah toem hamla ka mop tih nang kam hmuh tangloeng.
16 Mi seng hev eg reidt med tæpe, med egyptiske roselakan.
Ka soengca te Egypt hnitang, cenlang, hniphaih neh ka phaih coeng.
17 Eg hev skvett utyver mi lega myrra, aloe og kanel.
Ka thingkong dongah murrah, thingul, thingsa ka khueh thil coeng.
18 Kom til ein kjærleiks rus alt til morgons, lat oss hyggja oss saman i elskhug!
Halo lah a hlo neh mincang duela hmilhmal sih lamtah, pumnai neh yoka sih.
19 For mannen er ikkje heime, han er på ferd langt burte,
Tongpa loh a im ah om pawt tih khohla ah yiin la cet coeng.
20 pengepungen tok han med seg, ved fullmånetid kjem han heim.»
A kut dongah tangka cun a khuen tih hlalum hnin ah ni a im la ha pawk eh?,” a ti.
21 Ho fekk lokka han med all si sterke fyreteljing, forførde han med sine sleipe lippor.
Anih te a rhingtuknah cungkuem neh a yoek tih a hmuilai kah hamsum neh a heh.
22 Han fylgjer henne straks, som ein ukse gjeng til slagt, som i fotjarn til tukt for dåren,
Te dongah huta hnukah maeh la aka poeh vaito bangla, aka ang thuituennah dongkah khocin rhui bangla cet.
23 til dess pili kløyver hans livr, som fuglen skundar til snara og veit ikkje at det gjeld livet.
Vaa loh pael khuila a kun paitok bangla a thin te thaltang loh a khoh pah duela a hinglu te ming pawh.
24 Og no, søner, høyr på meg, og lyd på det munnen min talar!
Te dongah ca rhoek loh kai ol he hnatun uh lamtah ka ka dongkah olthui he hnatung uh laeh.
25 Ei vende du hjarta til hennar vegar, vimra ikkje på hennar stigar!
Anih kah longpuei la mael boeh, na lungbuei te anih kah a hawn la khohmang sak boeh.
26 For mange med ulivssår hev ho felt, og stort er talet på deim ho hev drepe.
Anih loh hmalaem la muep a cungku sak tih aka tlung rhoek khaw boeih a ngawn coeng.
