Salomos Ordsprog 6
1 Hev du borga for grannen din, son min, hev du handtekest for ein annan,
Me ba, sɛ woadi akagyinamu ama ɔyɔnko bi, sɛ wode wo biribi asi awowa ama obi,
2 er du bunden ved ord av din munn, er du fanga i ord av din munn,
sɛ nea wokae ayi ka ama wo na sɛ wʼano asɛm afiri ayi wo a,
3 gjer då soleis, son min, og berga deg, sidan du er komen i handi på grannen: Gakk og kasta deg ned for grannen, gjer ågang på han,
ɛno de yɛ eyi, me ba, na fa tetew wo ho, sɛ ɔyɔnko nsa aka wo no nti: fa ahobrɛase kɔ nʼanim; na kɔ so pa wo yɔnko no kyɛw!
4 unn ikkje dine augo svevn, eller augneloki ein blund.
Mma wʼani nkum na ntɔ nko.
5 Frels deg som ei gasella or handi hans, som ein fugl or fangarvald!
Gye wo ho, sɛnea ɔforote guan fi ɔbɔmmɔfo nsam anaa sɛnea anomaa guan fi ofirisumfo afiri mu no.
6 Gakk til mauren, du leting, sjå hans ferd og vert vis!
Ɔkwadwofo, kɔ ɔtɛtea nkyɛn; hwɛ nʼakwan, na hu nyansa!
7 Han hev ingen hovding eller fut eller herre,
Onni ɔsahene, onni ɔhwɛfo anaa sodifo bi,
8 men lagar um sumaren maten sin til og hev um hausten sanka si føda.
nanso ɔde aduan sie wɔ ahuhurubere mu, ɔboaboa nnuan ano wɔ twabere.
9 Kor lenge vil du liggja, du leting? Når ris du upp or di svevn?
Wo, ɔkwadwofo, wobɛda akosi da bɛn? Wubenyan bere bɛn?
10 Endå litt svevn, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross,
Nna kakra, nkotɔ kakra, nsa a woabobɔw de rehome kakra,
11 so kjem armodi di som ein farande fant og naudi som skjoldvæpna mann.
ɛbɛma ohia aba wo so sɛ ɔkwanmukafo na ahokyere atow akyere wo sɛnea okura otuo.
12 Ugagns menneskje, illgjerningsmann, er den som gjeng og rengjer munnen,
Onipa teta ne ohuhuni a odi atoro kyin,
13 som blinkar med augo, skrapar med foten, peikar med fingrarne,
nea obu nʼani, na ɔde ne nan yɛ nsɛnkyerɛnne na ɔde ne nsateaa kyerɛkyerɛ ade,
14 med meinspel i hjarta, alltid emnar på ilt, og yppar trættor.
nea ɔde ne koma mu nnaadaa bɔ pɔw bɔne, na ɔde mpaapaemu ba bere biara.
15 Difor kjem hans undergang brått, snøgt vert han ulækjande krasa.
Ɛno nti amanehunu bɛba no so prɛko pɛ; wɔbɛsɛe no mpofirim, a wɔrenya ano aduru.
16 Det er seks ting som Herrens hatar, og sju er ei gru for hans sjæl:
Nneɛma asia na Awurade mpɛ, nneɛma ason na ɛyɛ nʼakyiwade:
17 Storlåtne augo, ljugartunga, hender som renner ut skuldlaust blod,
ani a ɛtra ntɔn, atoro tɛkrɛma, nsa a ɛka mogya a edi bem gu,
18 hjarta som tenkjer upp vonde råder, føter som renner rapt til vondt,
koma a edwen amumɔyɛ ho, anan a etutu mmirika kɔyɛ bɔne,
19 den som lyg og vitnar falskt, den som yppar strid millom brør.
ɔdansekurumni a odi atoro ne onipa a ɔde mpaapaemu ba anuanom mu.
20 Son min, tak vare på bodet åt far din, og kasta’kje frå deg læra åt mor di!
Me ba, tie wʼagya ahyɛde na nnyaa wo na nkyerɛkyerɛ mu.
21 Bitt deim alltid til hjarta ditt, knyt deim um halsen din!
Fa kyekyere wo koma ho daa; na fa kyekyere wɔ kɔn mu.
22 Når du gjeng, skal læra leida deg; når du ligg, skal ho vaka yver deg; når du vaknar, skal ho tala til deg.
Wonantew a, ɛbɛkyerɛ wo kwan; sɛ woda a, ɛbɛwɛn wo; sɛ wunyan a, ɛbɛkasa akyerɛ wo.
23 For bodet er ei lykt og lovi er ljos, og påminning med tukt er livsens veg.
Na saa ahyɛde yi yɛ kanea saa nkyerɛkyerɛ yi yɛ hann, na ahohyɛso nteɛso yi yɛ nkwa kwan,
24 Dei kann vara deg frå den vonde kvinna, frå den sleipe framande tunga.
ɛtwe wo fi ɔbea a onni suban pa no ho, fi ɔbeawarefo huhuni tɛkrɛmadɛ ho.
25 Ikkje trå i hjarta etter vænleiken hennar, og lat ho’kje fanga deg med augneloki sine!
Mma wo kɔn nnɔ nʼahoɔfɛ, mma nʼani akyideda no ntwetwe wo,
26 For skjøkja armar ut til siste brødbit, og gifte kona jagtar etter dyre livet.
efisɛ oguamanfo ma wʼanuonyam yɛ sɛ brodosin, na obi yere gyigye wo kɔ owu mu.
27 Kann nokon taka eld i fanget og ikkje brenna klædi sine?
Obi betumi asɔ gya agu ne srɛ so a nhyew nʼatade ana?
28 Ell’ kann ein gå på gløder og ikkje svida føterne?
Obi betumi anantew nnyansramma so a mpumpunnya mmobɔ nʼanan ho ana?
29 So vert det med den som gjeng inn til kona åt grannen; ingen kjem urefst frå det, um han rører henne.
Saa na ɔbarima a ɔne ɔbarima foforo yere da no te; obiara a ɔde ne nsa bɛka no no, remfa ne ho nni da.
30 Vert ikkje tjuven vanvyrd, um han stel og vil stilla sin svolt?
Nnipa mmu ɔkorɔmfo a wakowia ade animtiaa sɛ ɔkɔm de no na ɔde rekodwudwo ano nti.
31 Vert han teken, lyt han sjufaldt betala, alt han eig i sitt hus, lyt han gjeva.
Mmom, sɛ wɔkyere no a, ɛsɛ sɛ otua mmɔho ason; sɛ ɛbɛma wahwere ne fi agyapade nyinaa mpo a.
32 Den som driv hor med ei kona, er vitlaus, den som vil tyna seg sjølv, gjer slikt.
Ɔbarima a ɔsɛe aware no nni adwene; obiara a ɔyɛ saa no sɛe ne ho.
33 Hogg og skjemsla fær han, og ingen utslettar hans skam.
Ɔhwe ne animguase na obenya, na nʼahohora rempepa da.
34 For mannen harmast i åbryskap, på hemnsdagen sparer han ikkje.
Ninkutwe hwanyan okunu abufuw na sɛ ɔtɔ were a, ahummɔbɔ biara nni mu.
35 Han bryr seg ikkje um nokor bot og tek’kje imot um du gjev han mykje.
Ɔrennye mpata biara; na ɔbɛpo adanmude, sɛ ɛso sɛ dɛn mpo a.
