Salomos Ordsprog 6
1 Hev du borga for grannen din, son min, hev du handtekest for ein annan,
E taku tama, ki te mea ko tau hei whakakapi mo ta tou hoa, ki te mea kua papaki tou ringa mo te tangata ke,
2 er du bunden ved ord av din munn, er du fanga i ord av din munn,
Kua oti koe te mahanga e nga kupu a tou mangai, kua mau koe i nga kupu a tou mangai.
3 gjer då soleis, son min, og berga deg, sidan du er komen i handi på grannen: Gakk og kasta deg ned for grannen, gjer ågang på han,
Meinga tenei inaianei, e taku tama, kia ora ai koe, he mea hoki kua taka koe ki roto ki te ringa o tou hoa; haere whakaiti i a koe, a ka tohe ki tou hoa.
4 unn ikkje dine augo svevn, eller augneloki ein blund.
Kei tukua iho te moe ki ou kanohi; kei tunewha ou kamo.
5 Frels deg som ei gasella or handi hans, som ein fugl or fangarvald!
Whakaora i a koe ano he anaterope i roto i te ringa o te kaiwhai, ano he manu i roto i te ringa o te kaihopu.
6 Gakk til mauren, du leting, sjå hans ferd og vert vis!
Haere ki te popokorua, e te tangata mangere, matakitakina iho ona ara, kia nui ai ou whakaaro:
7 Han hev ingen hovding eller fut eller herre,
Kahore nei ona kaitohutohu, ona kaitirotiro, ona rangatira,
8 men lagar um sumaren maten sin til og hev um hausten sanka si føda.
Heoi e mahi kai ana mana i te raumati, e kohikohi ana i te kai mana i te kotinga witi.
9 Kor lenge vil du liggja, du leting? Når ris du upp or di svevn?
Kia pehea ake te roa o tau takoto, e te tangata mangere? A hea koe maranga ai i tau moe?
10 Endå litt svevn, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross,
Kia iti ake nei te wahi e parangia ai, kia iti ake nei te moe, kia iti ake te kotuinga o nga ringa i a koe e takoto na:
11 so kjem armodi di som ein farande fant og naudi som skjoldvæpna mann.
Na ka rite ki te kaipahua te putanga mai o te muhore ki a koe, tou rawakore, ano he tangata he patu nei tana.
12 Ugagns menneskje, illgjerningsmann, er den som gjeng og rengjer munnen,
Ko te tangata kahore ona painga, ko te tangata hara, e haereere ana me te mangai tu ke;
13 som blinkar med augo, skrapar med foten, peikar med fingrarne,
E whakakini ana ona kanohi, e korero ana ona waewae, e tuhi ana ona maihao;
14 med meinspel i hjarta, alltid emnar på ilt, og yppar trættor.
Kei roto te whanoke i tona ngakau, e whakatakoto ana ia i te kino i nga wa katoa; e rui ana ia i te ngangare.
15 Difor kjem hans undergang brått, snøgt vert han ulækjande krasa.
Mo reira ka huaki tata te aitua ki a ia; e kore e aha ka whatiia ia, te taea te rongoa.
16 Det er seks ting som Herrens hatar, og sju er ei gru for hans sjæl:
E ono nga mea e kino ana ki a Ihowa; ae ra, e whitu nga mea e whakariharihangia ana e ia:
17 Storlåtne augo, ljugartunga, hender som renner ut skuldlaust blod,
Ko te kanohi whakakake, ko te arero teka, ko nga ringa whakaheke i te toto harakore;
18 hjarta som tenkjer upp vonde råder, føter som renner rapt til vondt,
He ngakau e whakatakoto ana i nga whakaaro kikino, he waewae e hohoro ana te rere ki te hianga;
19 den som lyg og vitnar falskt, den som yppar strid millom brør.
He kaiwhakaatu teka e korero teka ana, ko te tangata hoki e rui ana i te ngangare ki waenganui i nga tuakana, i nga teina.
20 Son min, tak vare på bodet åt far din, og kasta’kje frå deg læra åt mor di!
E taku tama, puritia te whakahau a tou papa, kaua hoki e whakarerea te ture a tou whaea:
21 Bitt deim alltid til hjarta ditt, knyt deim um halsen din!
Kia mau tonu te takai ki tou ngakau, heia ki tou kaki.
22 Når du gjeng, skal læra leida deg; når du ligg, skal ho vaka yver deg; når du vaknar, skal ho tala til deg.
Ko tou kaiarahi ano tera ina haere koe; mana koe e tiaki ina takoto koe; ka korero mai ano ki a koe; ina ara koe.
23 For bodet er ei lykt og lovi er ljos, og påminning med tukt er livsens veg.
He rama hoki te whakahau; a he marama te ture; ko nga riringa hoki, e whakaako ana, he ara ki te ora;
24 Dei kann vara deg frå den vonde kvinna, frå den sleipe framande tunga.
Hei tiaki i a koe kei he i te wahine kino, i te whakapati a te arero o te wahine ke.
25 Ikkje trå i hjarta etter vænleiken hennar, og lat ho’kje fanga deg med augneloki sine!
Kei hiahia koe ki tona ataahua i roto i tou ngakau; kei mau ano koe i ona kamo.
26 For skjøkja armar ut til siste brødbit, og gifte kona jagtar etter dyre livet.
Ko te tukunga iho o te tangata he wahi taro, he mea mo te wahine kairau; ko ta te wahine purema e whai ana ko te wairua utu nui.
27 Kann nokon taka eld i fanget og ikkje brenna klædi sine?
E taea ranei e te tangata te tango i te ahi ki roto ki tona uma, a e kore ona kakahu e wera?
28 Ell’ kann ein gå på gløder og ikkje svida føterne?
E taea ranei e tetahi te haere i runga i nga waro ratarata, a e kore ona waewae e hunua?
29 So vert det med den som gjeng inn til kona åt grannen; ingen kjem urefst frå det, um han rører henne.
Ka pera ano te tangata e haere ana ki te wahine a tona hoa; e kore e kore ka whiua te tangata e pa ana ki a ia.
30 Vert ikkje tjuven vanvyrd, um han stel og vil stilla sin svolt?
E kore e whakahaweatia e te tangata te tahae, ki te tahaetia e ia he mea e makona ai tona wairua i a hiakai ia.
31 Vert han teken, lyt han sjufaldt betala, alt han eig i sitt hus, lyt han gjeva.
Otiia ki te kitea ia, kia takiwhitu ana e whakautu ai; me homai e ia nga rawa katoa o tona whare.
32 Den som driv hor med ei kona, er vitlaus, den som vil tyna seg sjølv, gjer slikt.
Ko te tangata e puremu ana ki te wahine, kahore ona mohio: ko te tangata e pera ana, kei te whakangaro ia i tona wairua.
33 Hogg og skjemsla fær han, og ingen utslettar hans skam.
He kaiakiko, he whakama te wahi mona; e kore ano tona ingoa kino e horoia atu.
34 For mannen harmast i åbryskap, på hemnsdagen sparer han ikkje.
He riri nui hoki na te tangata te hae; e kore ano e tohungia e ia i te ra rapu utu.
35 Han bryr seg ikkje um nokor bot og tek’kje imot um du gjev han mykje.
E kore ia e manako ki tetahi utu; e kore hoki e tatu tona ngakau, ahakoa he nui au hakari e tapae ai.
