Salomos Ordsprog 6
1 Hev du borga for grannen din, son min, hev du handtekest for ein annan,
O anake, ie nampipok’ antoke am’ondatio, lehe nañoho-pitàñe hitsoake ty ambahiny,
2 er du bunden ved ord av din munn, er du fanga i ord av din munn,
ie finandri’ ty entan-tsoñi’o, vinandibandi’ ty fireham-bava’o,
3 gjer då soleis, son min, og berga deg, sidan du er komen i handi på grannen: Gakk og kasta deg ned for grannen, gjer ågang på han,
Ano zao, ty anake toke: Mivotsora, ie fa nihotrak’ am-pità’ ondatio: akia, mireha ama’e, imaneo halaly indatiy!
4 unn ikkje dine augo svevn, eller augneloki ein blund.
Ampifoneño roro o maso’oo, tsy hidrodreke o vohomaso’oo.
5 Frels deg som ei gasella or handi hans, som ein fugl or fangarvald!
Mibolitira hoe hirañe an-tañañe, naho hoe kibo am-pitàm-pikehe.
6 Gakk til mauren, du leting, sjå hans ferd og vert vis!
Akia mb’ami’ty vitike, ry tembo, haraharao o sata’eo vaho mahihira!
7 Han hev ingen hovding eller fut eller herre,
Ie tsy amam-pifehe, tsy amam-pisary, tsy amam-pandily,
8 men lagar um sumaren maten sin til og hev um hausten sanka si føda.
fe kotepè’e ami’ty asara ty hane’e, vaho atonto’e am-pitatahañe o lintse’eo.
9 Kor lenge vil du liggja, du leting? Når ris du upp or di svevn?
Pak’ ombia irehe te mbe hitozoke, ty mpitsorotake tia? Ombia t’ie hitroatse amy firoroa’o?
10 Endå litt svevn, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross,
Mikonkòñe kedeke, miroro tsi-ampe, mifehefare hitofa’o heike:
11 so kjem armodi di som ein farande fant og naudi som skjoldvæpna mann.
le hiambotraha’ ty hararahañe hoe malaso, vaho ty hapoiañe hoe lahifihaty.
12 Ugagns menneskje, illgjerningsmann, er den som gjeng og rengjer munnen,
Ty lahi-tembo naho i lahiaga: i mpañariok’ am-bava vìlañey,
13 som blinkar med augo, skrapar med foten, peikar med fingrarne,
ami’ty maso mipie, an-tomboke mitsao tane, an-drambo-taña manondrotondro,
14 med meinspel i hjarta, alltid emnar på ilt, og yppar trættor.
ie am-pikitrohan-draty an-tro’e nainai’e, ro mbore mikilily, mitolom-pamitse fifalaiñañe;
15 Difor kjem hans undergang brått, snøgt vert han ulækjande krasa.
Aa le, hiambotraha’ ty hankàñe ami’ty manao zao le ho demoke tsy lefe jangañeñe.
16 Det er seks ting som Herrens hatar, og sju er ei gru for hans sjæl:
Eneñe ty raha heje’ Iehovà, Eka, fito ro tiva ama’e:
17 Storlåtne augo, ljugartunga, hender som renner ut skuldlaust blod,
ty fihaino mievoñevoñe, ty fameleke mandañitse, ty fitàñe mampiori-dio-maly,
18 hjarta som tenkjer upp vonde råder, føter som renner rapt til vondt,
ty troke mikitro-karatiañe, ty fandia mifajifajy mb’an-katsivokarañe,
19 den som lyg og vitnar falskt, den som yppar strid millom brør.
ty mpitalily vilañe, mikofòke lañitse, naho ty mampiboele fifankalaiñañe an-drolongo’e.
20 Son min, tak vare på bodet åt far din, og kasta’kje frå deg læra åt mor di!
O anake, ambeno ty lilin-drae’o, vaho ko apo’o ty fañòhan-drene’o.
21 Bitt deim alltid til hjarta ditt, knyt deim um halsen din!
Ifeheo an-tro’o ao nainai’e; rohizo am-bozo’o eo.
22 Når du gjeng, skal læra leida deg; når du ligg, skal ho vaka yver deg; når du vaknar, skal ho tala til deg.
Hiaoloa’e te mijelanjelañe, ie màndre, hambena’e; tsekake le ivesovesoa’e.
23 For bodet er ei lykt og lovi er ljos, og påminning med tukt er livsens veg.
Toe failo o lilio, naho hazavàñe t’i Hake, vaho lalan-kaveloñe o endake fanoroañeo.
24 Dei kann vara deg frå den vonde kvinna, frå den sleipe framande tunga.
Hikalañe azo tsy homb’ amy tsimirirañey, ami’ty lela-malama’ i karapiloy.
25 Ikkje trå i hjarta etter vænleiken hennar, og lat ho’kje fanga deg med augneloki sine!
Ko irie’o an-troke ty hamontramontra’e, asoao tsy ho tsepahe’ ty vohomaso’e.
26 For skjøkja armar ut til siste brødbit, og gifte kona jagtar etter dyre livet.
Vonga-mofo ty tamben-tsimirirañe, fa naho vali’ ondaty, le i fiaiñe sarotsey ty itsindroha’e.
27 Kann nokon taka eld i fanget og ikkje brenna klædi sine?
Naho otroñe’ ondaty añ’araña’e ao ty afo, tsy hirehetse hao ty saro’e?
28 Ell’ kann ein gå på gløder og ikkje svida føterne?
Mete lia’ondaty hao ty vae mirekake, tsy hahamae’ o fandia’eo?
29 So vert det med den som gjeng inn til kona åt grannen; ingen kjem urefst frå det, um han rører henne.
Izay ty fifandian-tihy ami’ty vali’ ondaty: tsy mete tsy liloveñe ty mitsapa aze.
30 Vert ikkje tjuven vanvyrd, um han stel og vil stilla sin svolt?
Tsy injè’ ondatio ty mpampikametse te mikizo hampahaeneñe ty fiai’e saliko,
31 Vert han teken, lyt han sjufaldt betala, alt han eig i sitt hus, lyt han gjeva.
fa ndra ie, naho tsepake, ro hañavake im-pito, fonga hondroha’e ze vara añ’akiba’e ao.
32 Den som driv hor med ei kona, er vitlaus, den som vil tyna seg sjølv, gjer slikt.
Akore ty hagegea’ ty mañarapilo an-drakemba: fa sata’ ty handrotsa-batañe.
33 Hogg og skjemsla fær han, og ingen utslettar hans skam.
Vono-troboke naho hasalarañe ty ho zoe’e, vaho tsy ho faopaoheñe ka i inje’ey.
34 For mannen harmast i åbryskap, på hemnsdagen sparer han ikkje.
Mampiforoforo ondaty ty famarahiañe, tsy hapo’e amy andro hamalea’e fatey.
35 Han bryr seg ikkje um nokor bot og tek’kje imot um du gjev han mykje.
Tsy handrambesa’e ondroke, tsy mahatèke aze t’ie ampitoboroñan-dravoravo.
