Salomos Ordsprog 6
1 Hev du borga for grannen din, son min, hev du handtekest for ein annan,
fili mi si spoponderis pro amico tuo defixisti apud extraneum manum tuam
2 er du bunden ved ord av din munn, er du fanga i ord av din munn,
inlaqueatus es verbis oris tui et captus propriis sermonibus
3 gjer då soleis, son min, og berga deg, sidan du er komen i handi på grannen: Gakk og kasta deg ned for grannen, gjer ågang på han,
fac ergo quod dico fili mi et temet ipsum libera quia incidisti in manu proximi tui discurre festina suscita amicum tuum
4 unn ikkje dine augo svevn, eller augneloki ein blund.
ne dederis somnum oculis tuis nec dormitent palpebrae tuae
5 Frels deg som ei gasella or handi hans, som ein fugl or fangarvald!
eruere quasi dammula de manu et quasi avis de insidiis aucupis
6 Gakk til mauren, du leting, sjå hans ferd og vert vis!
vade ad formicam o piger et considera vias eius et disce sapientiam
7 Han hev ingen hovding eller fut eller herre,
quae cum non habeat ducem nec praeceptorem nec principem
8 men lagar um sumaren maten sin til og hev um hausten sanka si føda.
parat aestate cibum sibi et congregat in messe quod comedat
9 Kor lenge vil du liggja, du leting? Når ris du upp or di svevn?
usquequo piger dormis quando consurges ex somno tuo
10 Endå litt svevn, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross,
paululum dormies paululum dormitabis paululum conseres manus ut dormias
11 so kjem armodi di som ein farande fant og naudi som skjoldvæpna mann.
et veniet tibi quasi viator egestas et pauperies quasi vir armatus
12 Ugagns menneskje, illgjerningsmann, er den som gjeng og rengjer munnen,
homo apostata vir inutilis graditur ore perverso
13 som blinkar med augo, skrapar med foten, peikar med fingrarne,
annuit oculis terit pede digito loquitur
14 med meinspel i hjarta, alltid emnar på ilt, og yppar trættor.
pravo corde machinatur malum et in omni tempore iurgia seminat
15 Difor kjem hans undergang brått, snøgt vert han ulækjande krasa.
huic extemplo veniet perditio sua et subito conteretur nec habebit ultra medicinam
16 Det er seks ting som Herrens hatar, og sju er ei gru for hans sjæl:
sex sunt quae odit Dominus et septimum detestatur anima eius
17 Storlåtne augo, ljugartunga, hender som renner ut skuldlaust blod,
oculos sublimes linguam mendacem manus effundentes innoxium sanguinem
18 hjarta som tenkjer upp vonde råder, føter som renner rapt til vondt,
cor machinans cogitationes pessimas pedes veloces ad currendum in malum
19 den som lyg og vitnar falskt, den som yppar strid millom brør.
proferentem mendacia testem fallacem et eum qui seminat inter fratres discordias
20 Son min, tak vare på bodet åt far din, og kasta’kje frå deg læra åt mor di!
conserva fili mi praecepta patris tui et ne dimittas legem matris tuae
21 Bitt deim alltid til hjarta ditt, knyt deim um halsen din!
liga ea in corde tuo iugiter et circumda gutturi tuo
22 Når du gjeng, skal læra leida deg; når du ligg, skal ho vaka yver deg; når du vaknar, skal ho tala til deg.
cum ambulaveris gradiantur tecum cum dormieris custodiant te et evigilans loquere cum eis
23 For bodet er ei lykt og lovi er ljos, og påminning med tukt er livsens veg.
quia mandatum lucerna est et lex lux et via vitae increpatio disciplinae
24 Dei kann vara deg frå den vonde kvinna, frå den sleipe framande tunga.
ut custodiant te a muliere mala et a blanda lingua extraneae
25 Ikkje trå i hjarta etter vænleiken hennar, og lat ho’kje fanga deg med augneloki sine!
non concupiscat pulchritudinem eius cor tuum nec capiaris nutibus illius
26 For skjøkja armar ut til siste brødbit, og gifte kona jagtar etter dyre livet.
pretium enim scorti vix unius est panis mulier autem viri pretiosam animam capit
27 Kann nokon taka eld i fanget og ikkje brenna klædi sine?
numquid abscondere potest homo ignem in sinu suo ut vestimenta illius non ardeant
28 Ell’ kann ein gå på gløder og ikkje svida føterne?
aut ambulare super prunas et non conburentur plantae eius
29 So vert det med den som gjeng inn til kona åt grannen; ingen kjem urefst frå det, um han rører henne.
sic qui ingreditur ad mulierem proximi sui non erit mundus cum tetigerit eam
30 Vert ikkje tjuven vanvyrd, um han stel og vil stilla sin svolt?
non grandis est culpae cum quis furatus fuerit furatur enim ut esurientem impleat animam
31 Vert han teken, lyt han sjufaldt betala, alt han eig i sitt hus, lyt han gjeva.
deprehensus quoque reddet septuplum et omnem substantiam domus suae tradet
32 Den som driv hor med ei kona, er vitlaus, den som vil tyna seg sjølv, gjer slikt.
qui autem adulter est propter cordis inopiam perdet animam suam
33 Hogg og skjemsla fær han, og ingen utslettar hans skam.
turpitudinem et ignominiam congregat sibi et obprobrium illius non delebitur
34 For mannen harmast i åbryskap, på hemnsdagen sparer han ikkje.
quia zelus et furor viri non parcet in die vindictae
35 Han bryr seg ikkje um nokor bot og tek’kje imot um du gjev han mykje.
nec adquiescet cuiusquam precibus nec suscipiet pro redemptione dona plurima
