Salomos Ordsprog 6
1 Hev du borga for grannen din, son min, hev du handtekest for ein annan,
Sine moj, kad jamčiš bližnjemu svojem i daš svoju ruku drugome,
2 er du bunden ved ord av din munn, er du fanga i ord av din munn,
vezao si se vlastitim usnama, uhvatio se riječima svojih usta;
3 gjer då soleis, son min, og berga deg, sidan du er komen i handi på grannen: Gakk og kasta deg ned for grannen, gjer ågang på han,
učini onda ovo, sine moj: oslobodi se! Jer si dopao u ruke bližnjemu svojemu; idi, baci se preda nj i salijeći bližnjega svoga.
4 unn ikkje dine augo svevn, eller augneloki ein blund.
Ne daj sna svojim očima ni drijema svojim vjeđama;
5 Frels deg som ei gasella or handi hans, som ein fugl or fangarvald!
otmi se kao gazela iz mreže i kao ptica iz ruku ptičaru.
6 Gakk til mauren, du leting, sjå hans ferd og vert vis!
Idi k mravu, lijenčino, promatraj njegove pute i budi mudar:
7 Han hev ingen hovding eller fut eller herre,
on nema vođe, nadzornika, ni nadstojnika,
8 men lagar um sumaren maten sin til og hev um hausten sanka si føda.
ljeti se sebi brine za hranu i prikuplja jelo u doba žetve.
9 Kor lenge vil du liggja, du leting? Når ris du upp or di svevn?
A ti, dokle ćeš, lijenčino, spavati? Kad ćeš se dići oda sna svoga?
10 Endå litt svevn, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross,
Još malo odspavaj, još malo odrijemaj, još malo podvij ruke za počinak
11 so kjem armodi di som ein farande fant og naudi som skjoldvæpna mann.
i doći će tvoje siromaštvo kao skitač i tvoja oskudica kao oružanik.
12 Ugagns menneskje, illgjerningsmann, er den som gjeng og rengjer munnen,
Nevaljalac i opak čovjek hodi s lažljivim ustima;
13 som blinkar med augo, skrapar med foten, peikar med fingrarne,
namiguje očima, lupka nogama, pokazuje prstima;
14 med meinspel i hjarta, alltid emnar på ilt, og yppar trættor.
prijevare su mu u srcu, snuje zlo u svako doba, zameće svađe.
15 Difor kjem hans undergang brått, snøgt vert han ulækjande krasa.
Zato će mu iznenada doći propast, i učas će se slomiti i neće mu biti lijeka.
16 Det er seks ting som Herrens hatar, og sju er ei gru for hans sjæl:
Šest je stvari koje Gospod mrzi, a sedam ih je gnusoba njegovu biću:
17 Storlåtne augo, ljugartunga, hender som renner ut skuldlaust blod,
ohole oči, lažljiv jezik, ruke koje prolijevaju krv nevinu,
18 hjarta som tenkjer upp vonde råder, føter som renner rapt til vondt,
srce koje smišlja grešne misli, noge koje hitaju na zlo,
19 den som lyg og vitnar falskt, den som yppar strid millom brør.
lažan svjedok koji širi laži, i čovjek koji zameće svađe među braćom.
20 Son min, tak vare på bodet åt far din, og kasta’kje frå deg læra åt mor di!
Sine moj, čuvaj zapovijedi oca svoga i ne odbacuj nauka matere svoje.
21 Bitt deim alltid til hjarta ditt, knyt deim um halsen din!
Priveži ih sebi na srce zauvijek, ovij ih oko svoga grla;
22 Når du gjeng, skal læra leida deg; når du ligg, skal ho vaka yver deg; når du vaknar, skal ho tala til deg.
da te vode kada hodiš, da te čuvaju kada spavaš i da te razgovaraju kad se probudiš.
23 For bodet er ei lykt og lovi er ljos, og påminning med tukt er livsens veg.
Jer je zapovijed svjetiljka, pouka je svjetlost, opomene stege put su života;
24 Dei kann vara deg frå den vonde kvinna, frå den sleipe framande tunga.
da te čuvaju od zle žene, od laskava jezika tuđinke.
25 Ikkje trå i hjarta etter vænleiken hennar, og lat ho’kje fanga deg med augneloki sine!
Ne poželi u svom srcu njezine ljepote i ne daj da te osvoji trepavicama svojim,
26 For skjøkja armar ut til siste brødbit, og gifte kona jagtar etter dyre livet.
jer bludnici dostaje i komad kruha, dok preljubnica lovi dragocjeni život.
27 Kann nokon taka eld i fanget og ikkje brenna klædi sine?
Može li tko nositi oganj u njedrima a da mu se odjeća ne upali?
28 Ell’ kann ein gå på gløder og ikkje svida føterne?
Može li tko hoditi po živom ugljevlju a svojih nogu da ne ožeže?
29 So vert det med den som gjeng inn til kona åt grannen; ingen kjem urefst frå det, um han rører henne.
Tako biva onomu tko ide k ženi svoga bližnjega: neće ostati bez kazne tko god se nje dotakne.
30 Vert ikkje tjuven vanvyrd, um han stel og vil stilla sin svolt?
Ne sramote li lupeža sve ako je krao da gladan utoli glad:
31 Vert han teken, lyt han sjufaldt betala, alt han eig i sitt hus, lyt han gjeva.
uhvaćen, on sedmerostruko vraća i plaća svim imanjem kuće svoje.
32 Den som driv hor med ei kona, er vitlaus, den som vil tyna seg sjølv, gjer slikt.
Nerazuman je, dakle, tko se upušta s preljubnicom; dušu svoju gubi koji tako čini.
33 Hogg og skjemsla fær han, og ingen utslettar hans skam.
Bruke i sramote dopada i rug mu se nikad ne briše.
34 For mannen harmast i åbryskap, på hemnsdagen sparer han ikkje.
Jer bijesna je ljubomornost u muža: on ne zna za milost u osvetni dan;
35 Han bryr seg ikkje um nokor bot og tek’kje imot um du gjev han mykje.
ne pristaje ni na kakav otkup i ne prima ma kolike mu darove dao.
