Salomos Ordsprog 6
1 Hev du borga for grannen din, son min, hev du handtekest for ein annan,
Ka capa, na hui hanelah lawk na kam teh, ayâ alouk hoi na kut na tambei pawiteh,
2 er du bunden ved ord av din munn, er du fanga i ord av din munn,
na dei e lawk dawk letlang na kâman toe. Na dei e lawk hoi la lah na o toe.
3 gjer då soleis, son min, og berga deg, sidan du er komen i handi på grannen: Gakk og kasta deg ned for grannen, gjer ågang på han,
Hatnavah, ka capa, hettelah namahoima na kârungngang han. Bangtelamaw na hui kut dawk na pha toung dawkvah, kârahnoumnae lahoi cet nateh, kâhet lah a.
4 unn ikkje dine augo svevn, eller augneloki ein blund.
Ip hanh, ngam takhai hanh.
5 Frels deg som ei gasella or handi hans, som ein fugl or fangarvald!
Moi ka me e koehoi sakhi ni a yawng takhai e patetlah, yawng takhai haw, tangkam dawk hoi kahlout e tava patetlah kamleng takhai haw.
6 Gakk til mauren, du leting, sjå hans ferd og vert vis!
Nange tami ka pangak, lungkhi koe cet nateh, a oangnae lahoi lungangnae kamtu haw.
7 Han hev ingen hovding eller fut eller herre,
Ahnimouh teh, kahrawikung, karipkung, kaukkung, tawn awh hoeh eiteh,
8 men lagar um sumaren maten sin til og hev um hausten sanka si føda.
kawmpoi vah rawca a pâtung awh teh, canga tue nah rawca a pâtung awh.
9 Kor lenge vil du liggja, du leting? Når ris du upp or di svevn?
Oe, tami ka pangak, nâtotouh maw na i han. Nâtuek maw na kâhlaw han.
10 Endå litt svevn, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross,
Ka ip ei haw pawiteh, dongdeng ka yan ei haw pawiteh, kut kâtapam hoi dongdeng kâhat ei haw pawiteh, na ti lahun nah,
11 so kjem armodi di som ein farande fant og naudi som skjoldvæpna mann.
mathoenae ni karum kâva e patetlah vaitalahoi na tho sin vaiteh, voutthoupnae ni kutdaw patetlah na tho sin han.
12 Ugagns menneskje, illgjerningsmann, er den som gjeng og rengjer munnen,
Tami cungkeihoeh e, tami kahawihoehe teh, tamthoe hoi a kâhlai.
13 som blinkar med augo, skrapar med foten, peikar med fingrarne,
A mit a kaluek teh, a khok hoi mitnout a poe teh, a kutdawn hoi a takhi teh a pâtu.
14 med meinspel i hjarta, alltid emnar på ilt, og yppar trættor.
A lungpouk a longkawi teh, pout laipalah, hawihoehnae dueng a pouk teh, kâyuenae cati doeh ouk a tu.
15 Difor kjem hans undergang brått, snøgt vert han ulækjande krasa.
Hatdawkvah, kahmakatanae ni vaitalahoi a tho sin han. Vaitalahoi damthaihoehnae kahmakatanae a kâhmo han.
16 Det er seks ting som Herrens hatar, og sju er ei gru for hans sjæl:
Hete hno taruk touh heh, BAWIPA ni a hmuhma. Bokheiyah, a panuet e hno sari touh a pha.
17 Storlåtne augo, ljugartunga, hender som renner ut skuldlaust blod,
Kâoupnae mit, laithoe ka deinae lai, yon ka tawn hoeh e tami theinae kut,
18 hjarta som tenkjer upp vonde råder, føter som renner rapt til vondt,
Hawihoehnae meng ka pouk e lungthin, kahawihoehe sak nahanelah a hue ka rang e khok,
19 den som lyg og vitnar falskt, den som yppar strid millom brør.
Laithoe ouk ka dei e kapanuekkhaikung kaphawk hoi, hmaunawngha rahak kâpohoehnae cati ka patuekungnaw doeh.
20 Son min, tak vare på bodet åt far din, og kasta’kje frå deg læra åt mor di!
Ka capa, na pa e kâpoelawk hah tarawi nateh, na manu e kâlawk hah cettakhai hanh.
21 Bitt deim alltid til hjarta ditt, knyt deim um halsen din!
Na lungthung pâkuem nateh, na lahuen dawk awi haw.
22 Når du gjeng, skal læra leida deg; når du ligg, skal ho vaka yver deg; når du vaknar, skal ho tala til deg.
Alouklah na cei toteh, hote kâlawk ni na hrawi han, na i navah na ring vaiteh, na kâhlaw toteh, na pato han.
23 For bodet er ei lykt og lovi er ljos, og påminning med tukt er livsens veg.
Bangtelah tetpawiteh, kâpoe e teh, hmaiim lah ao teh, kâlawk teh angnae lah ao. Cingthuilasak e teh hringnae lamthung doeh.
24 Dei kann vara deg frå den vonde kvinna, frå den sleipe framande tunga.
Napui kathout hoi pasawtpanepnae koehoi na hlout sak han.
25 Ikkje trå i hjarta etter vænleiken hennar, og lat ho’kje fanga deg med augneloki sine!
Na lungthin hoi a meihawinae nôe hanh lah a, a mit padainae ni na man hanh naseh.
26 For skjøkja armar ut til siste brødbit, og gifte kona jagtar etter dyre livet.
Bangkongtetpawiteh, kâyawt e napui kecu dawk, tongpatang heh vaiyei tangen lah a coung teh, ayâ yu ka yonkhai e ni, ka sungren e a hringnae hah a raphoe.
27 Kann nokon taka eld i fanget og ikkje brenna klædi sine?
Tami ni a kho e angki kang laipalah hmaisaan a yawm thai han na maw.
28 Ell’ kann ein gå på gløder og ikkje svida føterne?
Tami ni a khok kang laipalah, hmaisaan van a cei thai han na maw.
29 So vert det med den som gjeng inn til kona åt grannen; ingen kjem urefst frå det, um han rører henne.
Hot patetvanlah, a imri yu ka ipkhai e tami hai hot patetlah doeh ao. Ayâ yu ka ipkhai e tami teh, yonnae hoi hlout hoeh.
30 Vert ikkje tjuven vanvyrd, um han stel og vil stilla sin svolt?
A vonhlam dawk tami ni parawt pawiteh, hote tamru teh tami ni pacekpahlek hoeh.
31 Vert han teken, lyt han sjufaldt betala, alt han eig i sitt hus, lyt han gjeva.
Hmu lah awm pawiteh, let sari touh hoi a patho roeroe hanelah ao. A im dawk kaawm e hno pueng a rawng hanelah ao.
32 Den som driv hor med ei kona, er vitlaus, den som vil tyna seg sjølv, gjer slikt.
Ayâ yu hoi ka uicuk e tami pueng teh, panuenae ka tawn hoeh e tami doeh. Ama hringnae ka raphoekung lah ao.
33 Hogg og skjemsla fær han, og ingen utslettar hans skam.
Hmâtan cat vaiteh, min mathoe a kâhmo han. A kayanae teh roum thai mahoeh.
34 For mannen harmast i åbryskap, på hemnsdagen sparer han ikkje.
Bangkongtetpawiteh, dipmanae ni vanaw puenghoi a lung ouk a khuek sak. Moipathungnae hnin navah hlout thai mahoeh
35 Han bryr seg ikkje um nokor bot og tek’kje imot um du gjev han mykje.
Rawng e hno nâyittouh hai banglah noutna mahoeh. Hno moikapap ka poe nakunghai a lung roum sak thai mahoeh.
