Salomos Ordsprog 6
1 Hev du borga for grannen din, son min, hev du handtekest for ein annan,
Ka ca, na hui ham rhi na khang tih kholong ham na kut na tum atah,
2 er du bunden ved ord av din munn, er du fanga i ord av din munn,
Na ka dongkah olthui loh n'hlaeh coeng tih na ka dongkah olthui loh n'khaih.
3 gjer då soleis, son min, og berga deg, sidan du er komen i handi på grannen: Gakk og kasta deg ned for grannen, gjer ågang på han,
Te te na saii dongah ka ca aw, na huul uh cakhaw na hui kah kut ah ni na pha hae. Te dongah cet, mawn lamtah na hui hloep laeh.
4 unn ikkje dine augo svevn, eller augneloki ein blund.
Na mik te ih sak boeh, na mikkhu te ngam boeh.
5 Frels deg som ei gasella or handi hans, som ein fugl or fangarvald!
Kut dongkah kirhang bangla sayuep kut dongkah vaa bangla namah huul uh laeh.
6 Gakk til mauren, du leting, sjå hans ferd og vert vis!
Kolhnaw aw lunghi taengla cet lah, anih kah khosing ke hmu lamtah cueih van lah.
7 Han hev ingen hovding eller fut eller herre,
A taengah rhalboei khaw, rhoiboei khaw, aka taemrhai ham khaw om mai pawh.
8 men lagar um sumaren maten sin til og hev um hausten sanka si føda.
Khohal ah a buh te a soepsoei tih cangah ah a caak te a yoep.
9 Kor lenge vil du liggja, du leting? Når ris du upp or di svevn?
Kolhnaw aw me hil nim na yalh vetih na ih lamloh me vaengah nim na thoh ve?
10 Endå litt svevn, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross,
Bet ih, bet ngam, kut poem bet neh na yalh.
11 so kjem armodi di som ein farande fant og naudi som skjoldvæpna mann.
Te vaengah na khodaeng te aka cet paitai bangla, na tloelnah loh photling aka bai hlang bangla ha pawk ni.
12 Ugagns menneskje, illgjerningsmann, er den som gjeng og rengjer munnen,
Aka muen hlang neh boethae hlang tah a ka dongkah olhmaang nen ni a pongpa.
13 som blinkar med augo, skrapar med foten, peikar med fingrarne,
A mik neh a mikhip, a kho neh a thui, a kutdawn neh a thuinuet.
14 med meinspel i hjarta, alltid emnar på ilt, og yppar trættor.
A lungbuei kah a calaak neh a tuetang takuem ah boethae bueng a paem tih, tingtoehnah neh hohmuhnah a khuen.
15 Difor kjem hans undergang brått, snøgt vert han ulækjande krasa.
Te dongah amah kah rhainah loh buengrhuet a thoeng thil vetih hoeihnah om kolla khaem pahoi ni.
16 Det er seks ting som Herrens hatar, og sju er ei gru for hans sjæl:
He parhuk he BOEIPA loh a thinah tih a hinglu dongah tueilaehkoi khuikah tueilaehkoi parhih tah.
17 Storlåtne augo, ljugartunga, hender som renner ut skuldlaust blod,
A honghi lai aka ludoeng kah a mik, ommongsitoe kah thii aka long sak kah a kut,
18 hjarta som tenkjer upp vonde råder, føter som renner rapt til vondt,
Boethae kopoek aka paem lungbuei, boethae dongla aka yong paitok kho,
19 den som lyg og vitnar falskt, den som yppar strid millom brør.
A hong kah laipai loh laithae ol a sat tih pacaboeina lakli ah tingtoehnah la a khuen.
20 Son min, tak vare på bodet åt far din, og kasta’kje frå deg læra åt mor di!
Ka ca, na pa kah olpaek te kueinah lamtah na nu kah olkhueng phap sut boeh.
21 Bitt deim alltid til hjarta ditt, knyt deim um halsen din!
Na lungbuei ah rhawp hlaengtang lamtah na rhawn ah rhawp laikoeinah lah.
22 Når du gjeng, skal læra leida deg; når du ligg, skal ho vaka yver deg; når du vaknar, skal ho tala til deg.
Na caeh vaengah nang m'mawt vetih na yalh vaengah nang te n'tawt ni, na haenghang vaengah nang n'lolmang puei ni.
23 For bodet er ei lykt og lovi er ljos, og påminning med tukt er livsens veg.
Olpaek tah hmaithoi ni, olkhueng khaw vangnah ni, thuituennah dongkah toelthamnah khaw hingnah longpuei ni.
24 Dei kann vara deg frå den vonde kvinna, frå den sleipe framande tunga.
Huta thae taeng lamkah neh kholong nu ol hnal lamloh nang aka ngaithuen ham ni.
25 Ikkje trå i hjarta etter vænleiken hennar, og lat ho’kje fanga deg med augneloki sine!
A sakthen te na thinko nen khaw nai boeh, a mikkhu neh nang te n'hloih boel saeh.
26 For skjøkja armar ut til siste brødbit, og gifte kona jagtar etter dyre livet.
Pumyoi nu tah buh hluem ham ni, tedae hlang yuu loh hinglu phutlo khaw a hoem.
27 Kann nokon taka eld i fanget og ikkje brenna klædi sine?
Hlang kah a rhang dongah hmai a poep lalah a himbai te hoeh mahpawt a?
28 Ell’ kann ein gå på gløder og ikkje svida føterne?
Hlang pakhat te hmai-alh dongah a caeh lalah a kho te duih mahpawt a?
29 So vert det med den som gjeng inn til kona åt grannen; ingen kjem urefst frå det, um han rører henne.
A hui kah yuu te aka kun thil tih aka ben tah pakhat khaw hmil tangloeng mahpawh.
30 Vert ikkje tjuven vanvyrd, um han stel og vil stilla sin svolt?
A hinglu kah a lamlum dip sak hamla a huen atah hlanghuen te hlang loh hnoelrhoeng mahpawt a?
31 Vert han teken, lyt han sjufaldt betala, alt han eig i sitt hus, lyt han gjeva.
A hmuh uh atah a pueh parhih la a sah saeh lamtah a im kah a boei a rhaeng te boeih a phai saeh.
32 Den som driv hor med ei kona, er vitlaus, den som vil tyna seg sjølv, gjer slikt.
Lungbuei aka talh huta tah samphaih, a hinglu aka phae long ni te te a saii.
33 Hogg og skjemsla fær han, og ingen utslettar hans skam.
Tlohtat neh yah a dong vetih anih kokhahnah te hmata mahpawh.
34 For mannen harmast i åbryskap, på hemnsdagen sparer han ikkje.
Phulohnah khohnin ah a va kah kosi neh thatlainah dongah lungma ti mahpawh.
35 Han bryr seg ikkje um nokor bot og tek’kje imot um du gjev han mykje.
A mikhmuh kah tlansum pakhat khaw khuen pah pawt vetih kapbaih yet cakhaw huem pah mahpawh.
