Salomos Ordsprog 5
1 Son min, gjev agt på min visdom, lut øyra ned til mitt vit!
И оғлум, даналиғимға көңүл қойғин, Идраклик сөзлиримгә қулақ салғин.
2 So du kann halda deg gløggtenkt, og lipporne gøyma på kunnskap.
Шундақ қилғиниңда ишқа сәзгүрлүк билән қарайдиған болисән, Ләвлириң пәм-парасәттин айрилмайду.
3 For honning dryp av skjøkjelippor, og hennar gom er sleipar’ enn olje,
Чүнки бузуқ хотунниң ағзидин һәсәл тамиду, Ләвлири зәйтун йеғидин силиқтур;
4 men til slutt er ho beisk som malurt, kvass som eit tvieggja sverd.
Лекин униң ақивити кәкридәк аччиқ, Икки бислиқ қиличтәк өткүр.
Униң қәдәмлири өлүм гирдавиға елип бариду, Тутқан йоли гөргә башлайду. (Sheol h7585)
6 Ho gjeng ikkje livsens stig, gålaus vinglar ho vegvill.
Һаятлиқ йолини қилчә билгүм йоқ дәп, Басқан қәдәмлири турақсиз болиду, Нәгә баридиғанлиғини һеч билмәйду.
7 Og no, søner, høyr på meg, og vik ikkje frå det munnen min mæler!
Шуңа, и оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар, Мениң дегәнлиримдин чиқмаңлар.
8 Lat din veg vera langt frå henne, kom’kje nær til husdøri hennar!
Ундақ хотундин жирақ қач! Ишиги алдиғиму йеқин йолима!
9 Annars gjev du din vænleik til andre, åt ein hardstyrar åri dine.
Болмиса, иззәт-абруюңни башқиларға тутқузуп қойисән, [Яшлиқ] жиллириңни рәһимсизләрниң қолиға тапшурисән!
10 Av di eiga vil framande mettast, det du samla med stræv, kjem i annanmanns hus,
Ят адәмләр байлиқлириң билән өзини толдуриду, Җапалиқ әҗирлириңниң мевиси яқа жутлуқниң өйигә өтүп кетиду;
11 so du lyt stynja til slutt når ditt hold og kjøt er upptært,
Әҗилиңдә налә-пәряд көтәргиниңдә, Әзайи-бәдиниң йәм болғанда,
12 og segja: «Kor kunde eg hata tukt, og hjarta mitt vanvyrda age?
Шу чағда сән: — «Аһ, несиһәтләрдин неманчә нәпрәтләнгәндимән! Көңлүмдә тәнбиһләрни неманчә кәмситкәндимән!
13 Kvi høyrde eg ikkje på meistrarne mine, og lydde på deim som lærde meg?
Немишкә устазлиримниң сөзини аңлимиғандимән? Маңа тәрбийә бәргәнләргә қулақ салмиғандимән?
14 Nær var eg komen ille i det midt i mengdi som sat til tings.»
Җәмийәттиму, җамаәт алдидиму һәр хил номусқа қалғандәк болдум!» — дәп қалисән.
15 Drikk or din eigen brunn, det som renn or di eigi kjelda!
Өзүңниң көлчигиңдики суни ичкин, Өз булиқиңдин еқиватқан судин һозурлан.
16 Skulde kjeldorne dine renna på gata, vatsbekkjerne dine ute på torgi?
Булақлириң урғуп һәр йәргә тарқилип кәтсә [боламду]? Ериқлириңдики сулар кочиларда еқип жүрсә боламду?
17 Lat deim vera berre for deg, og ikkje for framande med deg!
Булар саңила хас болсун, Ят кишиләргә тәгмисун!
18 Kjelda di vere velsigna, gled du deg i din ungdoms viv.
Булиқиң бәхит-бәрикәтлик болғай! Яшлиғиңда алған хотунуң билән һозурлан.
19 Elskhugs-hindi, ynde-gasella - barmen hennar alltid deg kveikje, stødt vere du trylt av hennar kjærleik.
У чиши кейиктәк чирайлиқ! Җәрәндәк сөйүмлүк! Униң бағридин һемишә қанаәттә болғайсән, Униң қайнақ муһәббитидин дайим хошаллиққа патқайсән.
20 Kvi skulde du, son min, tryllast av onnor kona, og femna barmen på framand kvinna?
И оғлум, немишкә ят аялға шәйда болисән? Немишкә ят хотунниң қойниға өзүңни атисән?
21 For Herren hev kvar manns vegar for augo, og han jamnar alle hans stigar.
Чүнки инсанниң һәммә қилғанлири Пәрвәрдигарниң көз алдида ашкаридур, У униң һәммә маңған йоллирини таразиға селип туриду.
22 Den gudlause vert fanga i misgjerningarne sine, hans synde-band bind honom fast.
Яман адәмниң өз қәбиһликлири өзини қапқанқа чүшүриду, У өз гунайи билән сиртмаққа елиниду.
23 Han døyr av di han ikkje let seg aga, og ved sin store dårskap tumlar han i koll.
У йолйоруқтин мәһрум болғанлиғидин җенидин айрилиду, Чекидин ашқан һамақәтлиги түпәйлидин йолдин езип кетиду.
