Salomos Ordsprog 5
1 Son min, gjev agt på min visdom, lut øyra ned til mitt vit!
Fili mi, attende ad sapientiam meam, et prudentiæ meæ inclina aurem tuam:
2 So du kann halda deg gløggtenkt, og lipporne gøyma på kunnskap.
ut custodias cogitationes, et disciplinam labia tua conservent. Ne attendas fallaciæ mulieris;
3 For honning dryp av skjøkjelippor, og hennar gom er sleipar’ enn olje,
favus enim distillans labia meretricis, et nitidius oleo guttur ejus:
4 men til slutt er ho beisk som malurt, kvass som eit tvieggja sverd.
novissima autem illius amara quasi absinthium, et acuta quasi gladius biceps.
Pedes ejus descendunt in mortem, et ad inferos gressus illius penetrant. (Sheol h7585)
6 Ho gjeng ikkje livsens stig, gålaus vinglar ho vegvill.
Per semitam vitæ non ambulant; vagi sunt gressus ejus et investigabiles.
7 Og no, søner, høyr på meg, og vik ikkje frå det munnen min mæler!
Nunc ergo fili mi, audi me, et ne recedas a verbis oris mei.
8 Lat din veg vera langt frå henne, kom’kje nær til husdøri hennar!
Longe fac ab ea viam tuam, et ne appropinques foribus domus ejus.
9 Annars gjev du din vænleik til andre, åt ein hardstyrar åri dine.
Ne des alienis honorem tuum, et annos tuos crudeli:
10 Av di eiga vil framande mettast, det du samla med stræv, kjem i annanmanns hus,
ne forte impleantur extranei viribus tuis, et labores tui sint in domo aliena,
11 so du lyt stynja til slutt når ditt hold og kjøt er upptært,
et gemas in novissimis, quando consumpseris carnes tuas et corpus tuum, et dicas:
12 og segja: «Kor kunde eg hata tukt, og hjarta mitt vanvyrda age?
Cur detestatus sum disciplinam, et increpationibus non acquievit cor meum,
13 Kvi høyrde eg ikkje på meistrarne mine, og lydde på deim som lærde meg?
nec audivi vocem docentium me, et magistris non inclinavi aurem meam?
14 Nær var eg komen ille i det midt i mengdi som sat til tings.»
pene fui in omni malo, in medio ecclesiæ et synagogæ.
15 Drikk or din eigen brunn, det som renn or di eigi kjelda!
Bibe aquam de cisterna tua, et fluenta putei tui;
16 Skulde kjeldorne dine renna på gata, vatsbekkjerne dine ute på torgi?
deriventur fontes tui foras, et in plateis aquas tuas divide.
17 Lat deim vera berre for deg, og ikkje for framande med deg!
Habeto eas solus, nec sint alieni participes tui.
18 Kjelda di vere velsigna, gled du deg i din ungdoms viv.
Sit vena tua benedicta, et lætare cum muliere adolescentiæ tuæ.
19 Elskhugs-hindi, ynde-gasella - barmen hennar alltid deg kveikje, stødt vere du trylt av hennar kjærleik.
Cerva carissima, et gratissimus hinnulus: ubera ejus inebrient te in omni tempore; in amore ejus delectare jugiter.
20 Kvi skulde du, son min, tryllast av onnor kona, og femna barmen på framand kvinna?
Quare seduceris, fili mi, ab aliena, et foveris in sinu alterius?
21 For Herren hev kvar manns vegar for augo, og han jamnar alle hans stigar.
Respicit Dominus vias hominis, et omnes gressus ejus considerat.
22 Den gudlause vert fanga i misgjerningarne sine, hans synde-band bind honom fast.
Iniquitates suas capiunt impium, et funibus peccatorum suorum constringitur.
23 Han døyr av di han ikkje let seg aga, og ved sin store dårskap tumlar han i koll.
Ipse morietur, quia non habuit disciplinam, et in multitudine stultitiæ suæ decipietur.
