< Salomos Ordsprog 5 >
1 Son min, gjev agt på min visdom, lut øyra ned til mitt vit!
Ka ca aw, ka cueihnah he hnatung lamtah ka lungcuei dongla na hna kaeng lah.
2 So du kann halda deg gløggtenkt, og lipporne gøyma på kunnskap.
Thuepnah neh mingnah te ngaithuen hamla na hmuilai long khaw tuem uh saeh.
3 For honning dryp av skjøkjelippor, og hennar gom er sleipar’ enn olje,
Rhalawt nu kah a hmuilai ah khoilitui cip tih a lai khaw situi lakah hnal.
4 men til slutt er ho beisk som malurt, kvass som eit tvieggja sverd.
Tedae hmailong ah tah anih te pantong bangla khahing tih cunghang paihat bangla haat.
5 Hennar føter stig ned til dauden, hennar fet fører radt til helheims. (Sheol )
A kho te dueknah khuila suntla tih a khokan loh saelkhui la a doek. (Sheol )
6 Ho gjeng ikkje livsens stig, gålaus vinglar ho vegvill.
Hingnah caehlong lakah a ming pawh a namtlak likloek te saelh ve ne.
7 Og no, søner, høyr på meg, og vik ikkje frå det munnen min mæler!
Te dongah ka ca rhoek kai ol he hnatun uh laeh, ka ka dongkah olthui te nong tak boeh.
8 Lat din veg vera langt frå henne, kom’kje nær til husdøri hennar!
Na longpuei te anih neh lakhla sak lamtah a im thohka lam khaw mop boeh.
9 Annars gjev du din vænleik til andre, åt ein hardstyrar åri dine.
Na mueithennah te a tloe taengla ham pae vetih na kum muenying muenyang la hang khueh ve.
10 Av di eiga vil framande mettast, det du samla med stræv, kjem i annanmanns hus,
Na thadueng te rhalawt rhoek cung uh vetih na patangnah phu te kholong imkhui la pawk ve.
11 so du lyt stynja til slutt når ditt hold og kjøt er upptært,
Na hmailong ah na nguek vetih na pum na saa khaw hmawn hae ni.
12 og segja: «Kor kunde eg hata tukt, og hjarta mitt vanvyrda age?
Te vaengah, “Thuituennah te ka hmuhuet tih toelthamnah khaw ka lungbuei loh a tlaitlaek pai.
13 Kvi høyrde eg ikkje på meistrarne mine, og lydde på deim som lærde meg?
Ka saya ol te ka hnatun pawh kai aka cang puei taengah khaw ka hna ka kaeng pawh.
14 Nær var eg komen ille i det midt i mengdi som sat til tings.»
Hlangping neh rhaengpuei lakli kah boethae sumsiit te vat ka pha,” na ti hae ni
15 Drikk or din eigen brunn, det som renn or di eigi kjelda!
Na tuitung dongkah tui neh na tuito lamtah aka sih te o.
16 Skulde kjeldorne dine renna på gata, vatsbekkjerne dine ute på torgi?
Na tuisih te kawtpoeng ah, sokca tui te toltung ah phuet saeh.
17 Lat deim vera berre for deg, og ikkje for framande med deg!
Nang namah bueng hamla om saeh lamtah na taengkah kholong ham boel saeh.
18 Kjelda di vere velsigna, gled du deg i din ungdoms viv.
Na thunsih te yoethen la om saeh lamtah na camoe kah na yuu dongah kohoe sak.
19 Elskhugs-hindi, ynde-gasella - barmen hennar alltid deg kveikje, stødt vere du trylt av hennar kjærleik.
Anih tah sayuk rhuinu lunguem bangla, a sukbam te sakhi rhuinu mikdaithen bangla a tuetang boeih ah nang te m'hmilhmal sak saeh lamtah a lungnah loh m'palang sak yoeyah saeh.
20 Kvi skulde du, son min, tryllast av onnor kona, og femna barmen på framand kvinna?
Ba ham lae ka ca loh rhalawt la na palang vetih kholong kah a rhang te na kop eh.
21 For Herren hev kvar manns vegar for augo, og han jamnar alle hans stigar.
Hlang kah longpuei neh a namtlak boeih a saelh te khaw BOEIPA mikhmuh ah om.
22 Den gudlause vert fanga i misgjerningarne sine, hans synde-band bind honom fast.
Halang te amah kathaesainah loh amah te a tuuk tih a tholhnah rhui loh a ban.
23 Han døyr av di han ikkje let seg aga, og ved sin store dårskap tumlar han i koll.
Anih thuituennah a om pawt dongah duek vetih a anglat aih dongah palang ni.