Salomos Ordsprog 4
1 Høyr etter, born, når far dykkar tuktar, og gjev gaum, so kann de læra å skyna!
Vinyewo, mise mia fofo ƒe nufiame; miɖo to ne miaxɔ gɔmesese.
2 For eg gjev dykk ein lærdom god; gakk ikkje frå mi upplæring!
Nusɔsrɔ̃ deto mele mia nam eya ta migagbe nye nufiafia o.
3 For eg var og barn for far min, og mor sin einaste veslegut.
Esi menye ɖevi sue kple vi fɛ̃ le fofonye ƒe aƒe me kple vi ɖekɛ na danye la,
4 Då lærde han meg og sagde til meg: «Lat hjarta ditt hanga ved mine ord, tak vare på mine bod, so skal du liva.
efia num hegblɔ be, “Ku ɖe nye nyawo ŋu kple wò dzi katã, lé nye sededewo me ɖe asi ekema ànɔ agbe.
5 Kjøp deg visdom, kjøp deg vit, Gløym ei, vik ei burt frå ordi eg segjer!
Dze nunya, di gɔmesese, mègaŋlɔ nye nyawo be alo aƒo asa na wo o.
6 Gakk ei frå visdomen, so skal han vakta deg, elska han, so skal han vara deg.
Mègagbe nu le nunya gbɔ o ekema adzɔ ŋuwò, lɔ̃e ekema akpɔ tawò.
7 Upphavet til visdom er: Kjøp deg visdom! Og kjøp deg vit for all di eiga!
Nunya ƒo nuwo katã ta eya ta dze nunya. Togbɔ be wò nunɔamesiwo katã nàtsɔ aƒlee hã la, di gɔmesese.
8 Set han høgt, so skal han upphøgja deg, han fører deg til æra når du tek han i fang.
De asixɔxɔ eŋu ekema ado wò ɖe dzi, xɔe atuu ekema ade bubu ŋuwò.
9 Han set på ditt hovud ein yndeleg krans, ei kruna so fager han gjev deg.»
Atsɔ amenuveve aɖɔ na wò ta abe seƒoƒotsihe ene eye wòatsɔ atsyɔ̃fiakuku aɖɔ na wò.”
10 Høyr, min son, og tak imot mine ord, so vert dine livs-år mange.
Ɖo to afii, vinye, ne nàxɔ nye nyawo, ekema wò agbenɔƒewo asɔ gbɔ fũu.
11 Eg viser deg visdoms veg, eg fører deg fram på beine stigar.
Mele nunya ƒe mɔ fiam wò eye mekplɔ wò to toƒe dzɔdzɔewo.
12 Når du gjeng, skal du stiga fritt, når du spring, skal du ikkje snåva.
Ne èle zɔzɔm la, naneke maxe mɔ na wò afɔɖeɖewo o eye ne èsi du la, màkli nu o.
13 Haldt fast på agen, slepp han ikkje, tak vare på han, for han er ditt liv.
Lé nufiame ɖe asi, mègana wòado le asiwò o; dzɔ eŋuti nyuie elabena eyae nye agbe na wò.
14 På gudlause-stig må du ikkje koma, ei fara den vegen dei vonde fer.
Mègaka afɔ ame vɔ̃ɖiwo ƒe toƒewo alo nàzɔ ame vɔ̃ɖiwo ƒe mɔ dzi o.
15 Lat han vera, gakk ikkje på han, vik frå han og kom deg undan!
Ƒo asa na woƒe mɔwo, mègazɔ wo dzi o, lé wò mɔ tsɔ nàyi afi si yim nèle
16 For dei søv ikkje, fær dei’kje synda, dei misser svevnen, fær dei ikkje folk til å falla.
elabena ne womewɔ nu vɔ̃ɖi o kpaa, womedɔa alɔ̃ o eye womedɔa akɔlɔ̃e teti hã o va se ɖe esime woana ame aɖe nadze anyi.
17 Gudløysa er det brødet dei et og vald er den vinen dei drikk.
Woɖua vɔ̃ɖinyenye ƒe abolo eye wonoa nu sesẽ wɔwɔ ƒe wain.
18 Men den stigen rettferdige gjeng, er som morgonglima som ljosnar og ljosnar til dagen renn.
Ke ame dzɔdzɔewo ƒe toƒe le abe ŋdi kanya ƒe ɣetotoe ene, eklẽna, gaklẽna ɖe edzi ne ŋu ɖe le eme nyuie.
19 Den vegen dei ugudlege gjeng, er som kolmyrkret, dei veit ikkje kva dei snåvar i.
Ke ame vɔ̃ɖiwo ƒe mɔ le abe viviti tsiɖitsiɖi ene eye womenya nu si na wole nu klim o.
20 Son min, agta på ordi mine, vend ditt øyra til det eg segjer!
Vinye, lé to ɖe nye nyawo ŋu eye nàƒu to anyi ɖe nya si gblɔm mele la ŋu.
21 Lat dei ikkje vika frå augo dine, vara dei djupt i hjarta!
Mègana woadzo le wò ŋkume o, ke boŋ dzra wo ɖo ɖe wò dzi me,
22 For det er liv for kvar som finn det, og lækjing for heile hans likam.
elabena wonye agbe na ame siwo ke ɖe wo ŋu kple dɔyɔyɔ na ame ƒe ŋutilã blibo la.
23 Framfor alt som du vaktar, tak vare på hjarta, for livet gjeng ut frå det.
Dzɔ wò dzi ŋu wu nuwo katã, elabena eyae nye agbe ƒe vudo.
24 Haldt svik med munnen ifrå deg, og burt med falske lippor!
Ɖe nya dzodzrowo ɖa le wò nu me, eye te aʋatsonyawo ɖa xaa tso wò nuyiwo gbɔ.
25 Lat augo dine sjå beint fram, og augnekasti skoda ende fram for deg!
Wò ŋkuwo nekpɔ ŋgɔ tẽe eye wò mo nelé mɔ ɖeka tsɔ le ŋgɔwò.
26 Jamna stigen for din fot, og lat alle dine vegar vera støde.
Ɖe toƒe sɔsɔewo na wò afɔwo eye nàlé mɔ siwo dzi sẽ nyuie la ko atsɔ.
27 Vik ei til høgre eller vinstre, vend foten ifrå det vonde!
Mègadze ɖe ɖusime alo miame o, eye ɖe wò afɔ ɖa le vɔ̃ me.
