Salomos Ordsprog 31
1 Ord av kong Lemuel, profetord som mor hans prenta inn i honom:
Te są słowa Lemuela króla, i zebranie mów, któremi go ćwiczyła matka jego.
2 Kva skal eg segja, son min, ja kva, du mitt livs son, ja kva, du min lovnads-son?
Cóż rzekę, synu mój? cóż rzekę, synu żywota mego? i cóż rzekę, synu ślubów moich?
3 Gjev ikkje kvende di kraft, og far ikkje vegar som tynar kongar!
Nie dawaj niewiastom siły twojej, ani dróg twoich tym, którzy do zginienia królów przywodzą.
4 Ei sømer det seg, Lemuel, for kongar, ei kongar sømer det seg å drikka vin, og ei for hovdingar å spyrja etter rusdrykk.
Nie królom, o Lemuelu! nie królom należy pić wino, a nie panom bawić się napojem mocnym;
5 For drikk han, vil han gløyma kva som lov er, og venda retten fyre alle arminger.
By snać pijąc nie zapomniał na ustawy, a nie odmienił spraw wszystkich ludzi uciśnionych.
6 Lat han få rusdrykk som er åt å gå til grunns, og han få vin som gjeng med sorg i sjæli.
Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego.
7 At han kann drikka og si armod gløyma, og ikkje lenger minnast møda si.
Niech się napije, a zapomni ubóstwa swego, a na utrapienie swoje niech więcej nie wspomni.
8 Lat upp din munn for mållaus mann, for alle deira sak som gjeng mot undergang!
Otwórz usta swe za niemym w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.
9 Lat upp din munn og rettvist døm, lat armingen og fatigmannen få sin rett!
Otwórz usta swe, sądź sprawiedliwie, a podejmij się sprawy ubogiego i nędznego.
10 Ei dugande kona, kven finn vel ei slik? Høgre stend ho i pris enn perlor.
Któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż nad perły daleko większa jest cena jej?
11 Mannsens hjarta lit på henne, og vinning vantar ikkje.
Serce męża jej ufa jej, a na korzyściach schodzić mu nie będzie.
12 Ho gjer honom godt og inkje vondt alle sine livedagar.
Dobrze mu czyni, a nie źle, po wszystkie dni żywota swego.
13 Ho syter for ull og lin, og henderne strævar med hugnad.
Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi.
14 Ho er som kaupmanna-skip, langt burtantil fær ho si føda.
Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję.
15 Og uppe er ho i otta, og gjev sin huslyd mat og etlar åt ternone ut.
I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym.
16 Ho stilar på ein åker og fær han, for det ho med henderne tener ho plantar ein vingard.
Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice.
17 Kraft ho bind seg til belte um livet og gjer sine armar sterke.
Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje.
18 Ho merkar at hushaldet hennar gjeng godt, då sloknar’kje lampa hennar um natti.
Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej.
19 Ho retter henderne ut etter rokken, og fingrarne tek til teinen.
Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono.
20 Ho opnar handi for armingen, retter ho ut til fatigmannen.
Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu.
21 Ei ræddast ho snø for huset sitt, for alt hennar hus er klædt i skarlaks-ty.
Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą.
22 Ho gjer seg tæpe og klær seg i finaste lin og purpur.
Kobierce sobie robi; płótno subtelne i szarłat jest odzieniem jej.
23 Hennar mann er kjend i portarne, der han sit til tings med dei fremste i landet.
Znaczny jest w bramach mąż jej, gdy siedzi między starszymi ziemi.
24 Linskjortor gjer ho og sel, og belte gjev ho til kramkaren.
Płótno robi, i sprzedaje, także pasy sprzedaje kupcowi.
25 Kraft og vyrdnad er klædnaden hennar, og ho lær åt dagen som kjem.
Moc i przystojność jest odzieniem jej; nie frasuje się o czasy przyszłe.
26 Ho let upp munnen med visdom, mild upplæring ho gjev med si tunga.
Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.
27 Koss det gjeng i huset agtar ho på, og ei et ho brød i letingskap.
Dogląda rządu w domu swym, a chleba próżnując nie je.
28 Fram stig hennar søner og prisar ho sæl, og mannen syng henne lov:
Powstawszy synowie jej błogosławią jej; także i mąż jej chwali ją,
29 «Mange kvende stod høgt i dugleik, men du gjeng yver deim alle.»
Mówiąc: Wiele niewiast grzecznie sobie poczynały; ale je ty przechodzisz wszystkie.
30 Vænleik er fals og fagerskap fåfengd; ei kona som ottast Herren, skal prisast.
Omylna jest wdzięczność, i marna piękność; ale niewiasta, która się Pana boi, ta pochwały godna.
31 Lat ho få det ho vann med henderne sine, og pris i portarne av sine verk.
Dajcie jej z owocu ręku jej, a niechaj ją chwalą w bramach uczynki jej.
