Salomos Ordsprog 30
1 Ord av Agur, son åt Jake, profetordet. Mannen segjer so til Itiel, til Itiel og Ukal:
Agura, Jakes dēla, vārdi šā vīra sludināšana un mācība. Es esmu nodarbojies ar Dievu, esmu nodarbojies ar Dievu un noguris.
2 For fåvis er eg til å heita mann, og ikkje hev eg manne-vit.
Jo es esmu nejēga pār citiem, un man nav cilvēka saprašanas!
3 Visdom hev eg ikkje lært, til kunnskap um den Heilage.
Es arī gudrības neesmu mācījies, nedz svētu atzīšanu atzinis.
4 Kven hev stige upp til himmelen og stige ned? Kven hev samla vinden inn i nevarne? Kven hev bunde vatnet i eit klædeplagg? Kven hev alle enderne av jordi sett? Kva heiter han, kva heiter son hans - um du veit det?
Kas ir uzkāpis debesīs un nācis zemē? Kas sagrābj vēju savās rokas? Kas saista ūdeni drēbē? Kas liek zemei visas robežas? Kāds viņam vārds, un kāds viņa dēlam vārds, ja tu to zini?
5 Alt Guds ord er skirt, han er ein skjold for deim som flyr til honom.
Visi Dieva vārdi ir šķīsti; Viņš ir par priekšturamām bruņām tiem, kas uz Viņu paļaujas.
6 Legg ikkje noko til hans ord, elles lyt han refsa deg, og du stend der ein ljugar.
Nepieliec nekā pie viņa vārdiem, ka viņš tevi nesoda, un tu netopi atrasts melkulis.
7 Tvo ting hev eg bede deg um, neitta meg deim ikkje, fyrr eg døyr:
Divas lietas lūdzos no tevis, neliedz man tās, pirms es mirstu:
8 Lat fals og lygn vera langt frå meg! Gjev meg ikkje armod og ikkje rikdom! Lat meg få eta mitt tiletla brød!
Nelietība un meli lai paliek tālu no manis; nabadzību un bagātību nedod man, bet paēdini mani ar manu dienišķu maizi,
9 Elles kunde eg neitta deg når eg var mett, og segja: «Kven er Herren?» Eller um eg vart fatig, kunde eg stela, ja, forgripa meg på min Guds namn.
Ka es paēdis tevi neaizliedzu un nesaku: Kas ir Tas Kungs? vai nabags palicis nezogu un sava Dieva vārdu velti nevalkāju. -
10 Baktala ei ein tenar for hans herre, elles vil han banna deg, og du få bøta.
Neapmelo kalpu pie viņa kunga, ka viņš tevi nelād, un tu netopi noziedzīgs.
11 Ei ætt som bannar far sin og ikkje signar mor si,
Ir suga, kas tēvu lād un māti nesvētī;
12 ei ætt som tykkjer ho er rein, endå ho ei hev tvætta av sitt eige skarn,
Ir suga, kas pati savās acīs šķīsta, bet no saviem sārņiem nav mazgāta;
13 ei ætt - kor stolte augo hev ho ikkje, og kor ho lyfter augneloki!
Ir suga, cik augsti tā ceļ acis, cik augsti acu plakstiņus!
14 ei ætt som heve sverd til tenner og jakslar reint som knivar, so ho et armingar or landet og fatige or folkesamfund.
Ir suga, zobeni ir viņas zobi un naži viņas dzerokļi, rīt nabagus no zemes nost un sērdienīšus cilvēku starpā. -
15 Blodiglen hev tvo døtter: Gjev! Gjev! Tri finst det som aldri vert mette, fire som ei segjer: «Nok!»
Asins sūcējai ir divas meitas: „Dod šurp, dod šurp!“- Šās trīs nav pieēdināmas, un tā ceturtā nesaka: Gan.
16 Helheim og barnlaust moderfang, jordi som aldri vert mett av vatn, og elden som ei segjer: «Nok!» (Sheol h7585)
Elle, neauglīgais klēpis, zeme, nepiedzirdināma ar ūdeni, un uguns nesaka: Gan. - (Sheol h7585)
17 Eit auga som spottar far og vanvyrder lydnad mot mor, det skal bekkje-ramnarne hakka ut og ørnungar eta upp.
Acs, kas tēvu apsmej un liedzās mātei klausīt, to izknābs kraukļi pie upes, un jaunie ērgļi to ēdīs.
18 Tri ting er meg for underlege, og fire finst som eg ikkje skynar:
Šās trīs lietas man ir visai brīnums, un to ceturto es neizprotu:
19 Ørns veg på himmelen, orms veg på berget, skips veg på havet og manns veg til møy.
Ērgļa ceļš debesīs, čūskas ceļš pār klinti, laivas ceļš jūras vidū un vīra ceļš pie meitas.
20 Soleis ber utru kona seg åt: Ho et og turkar seg um munnen og segjer: «Eg hev ikkje gjort noko vondt.»
Tāds pat ir sievas ceļš, kas laulību pārkāpj; viņa ēd, noslauka muti un saka: Es ļauna neesmu darījusi. -
21 Under tri skjelv jordi, under fire kann ho’kje herda:
Par trim lietām nodreb zeme, un ceturto tā nevar panest:
22 under trælen når han vert konge, og dåren når han fær eta seg mett,
Par kalpu, kad tas paliek par kungu, un par ģeķi, kad tas maizes paēdis,
23 under attergløyma når ho vert gift, og trælkvinna når ho erver si frua.
Par nopeltu, kad tā tiek pie vīra, un par kalponi, kad tā top savas saimnieces mantiniece.
24 Fire finst det som er små på jordi, og endå hev dei fenge visdom stor:
Šie četri ir mazi virs zemes un tomēr gudrāki nekā tie gudrie:
25 Mauren er’kje noko sterkt folk, og endå lagar han sin mat um sumaren.
Skudras, nespēcīga tauta, tomēr savu barību vasarā sagādā;
26 Fjellgrevlingarne er’kje noko veldugt folk, og endå byggjer dei seg hus i berget.
Truši, nespēcīga tauta, tomēr liek savus namus akmens kalnos;
27 Grashopparne hev ingen konge, og endå fær dei alle ut i fylking.
Siseņiem nav ķēniņa, tomēr viņi visi iziet, pulkos dalīti;
28 Fjorføtla kann du ta med henderne, og endå bur ho inni kongeslott.
Zirneklis auž abām rokām, un tomēr ir ķēniņu pilīs.-
29 Tri finst det som stig med staute stig, og fire hev ei fager gonga:
Šiem trim ir laba gaita, un tas ceturtais iet it lepni:
30 Løva ei kjempa millom dyri, og som ikkje snur seg for nokon,
Vecs lauva, varens starp zvēriem, kas nevienam ceļu negriež.
31 hesten mjå um midja, eller bukken, og ein konge med leidingheren.
Ērzelis, kam labi gurni, vai āzis, un ķēniņš, savus ļaudis vedot.
32 Gjer du deg stor, anten narr eller klårtenkt, so legg handi på munnen!
Ja tu ģeķis bijis, paaugstinādamies, un ko nodomājis, tad: roku uz muti!
33 For trykk på mjølk gjev smør, og trykk på nase gjev blod, og trykk på vreide gjev strid.
Satricini pienu, būs sviests; satrīcini degunu, būs asinis; un satrīcini dusmas, būs plēšanās.
