Salomos Ordsprog 30
1 Ord av Agur, son åt Jake, profetordet. Mannen segjer so til Itiel, til Itiel og Ukal:
Jakeh capa Agur ni a dei e lawk. Ama ni Ithiel, Ithiel hoi Ucal koe hettelah a dei.
2 For fåvis er eg til å heita mann, og ikkje hev eg manne-vit.
Tamipueng hlak tamipathu poung lah ka o teh, thaipanueknae hai ka tawn hoeh.
3 Visdom hev eg ikkje lært, til kunnskap um den Heilage.
Lungangnae hai kamtu van hoeh niteh, tamikathoungnaw e panuenae hai ka tawn hoeh.
4 Kven hev stige upp til himmelen og stige ned? Kven hev samla vinden inn i nevarne? Kven hev bunde vatnet i eit klædeplagg? Kven hev alle enderne av jordi sett? Kva heiter han, kva heiter son hans - um du veit det?
Kalvan ka luen ni teh ka kum e teh apimaw, Talai poutnae pueng kacaksakkung teh apimaw, A min apimaw, a capa min hai apimaw, na panue maw.
5 Alt Guds ord er skirt, han er ein skjold for deim som flyr til honom.
Cathut lawk pueng teh a thoung, ka kânguenaw pueng hanelah kânguenae lah ao.
6 Legg ikkje noko til hans ord, elles lyt han refsa deg, og du stend der ein ljugar.
A lawk hah thap hanh, hoehpawiteh na yue vaiteh, na laithoe e hah a hmu han.
7 Tvo ting hev eg bede deg um, neitta meg deim ikkje, fyrr eg døyr:
Hno kahni touh ka hei han, ka due hoehnahlan na poe haw.
8 Lat fals og lygn vera langt frå meg! Gjev meg ikkje armod og ikkje rikdom! Lat meg få eta mitt tiletla brød!
Ahrawnghrang hoi laithoenae heh kai hoi ahlanae koe na tat pouh haw, mathoenae nakunghai, tawntanae nakunghai na poe hanh, ka panki e rawca hoi na kawk haw.
9 Elles kunde eg neitta deg når eg var mett, og segja: «Kven er Herren?» Eller um eg vart fatig, kunde eg stela, ja, forgripa meg på min Guds namn.
Hoehpawiteh ka tawnta vaiteh na pahnawt payon vaih, BAWIPA teh apimaw, ka tet payon vaih. Hoehpawiteh, ka mathoe vaiteh hno ka parawt vaiteh Cathut min ka mathout sakpayon vaih.
10 Baktala ei ein tenar for hans herre, elles vil han banna deg, og du få bøta.
San teh a bawi koe pathoe hanh, hoehpawiteh thoe na bo vaiteh, nang dawk yonnae ao han.
11 Ei ætt som bannar far sin og ikkje signar mor si,
A na pa thoe a bo teh a manu yawhawi a poe ngaihoehnae se ao.
12 ei ætt som tykkjer ho er rein, endå ho ei hev tvætta av sitt eige skarn,
Ama mithmu vah kathoung poung lah kâpouknae ao, hatei a khinnae koehoi pâsu hoeh rah.
13 ei ætt - kor stolte augo hev ho ikkje, og kor ho lyfter augneloki!
Khopouk ka rasang ni teh moungnae a o, a khopouk teh a rasang katang.
14 ei ætt som heve sverd til tenner og jakslar reint som knivar, so ho et armingar or landet og fatige or folkesamfund.
A hâ teh sendek patetlah, a hâkamnaw teh sarai patetlah a onae se a o, het talai van e tami mathoenaw hoi kavoutthoupnaw hah koung ca hanelah kakâcainaw doeh.
15 Blodiglen hev tvo døtter: Gjev! Gjev! Tri finst det som aldri vert mette, fire som ei segjer: «Nok!»
Tavat ni canu kahni touh a tawn teh, na poe na poe a ti. Ka boum thai hoeh e kathum touh ao. A khout toe ka tet boihoeh e hno pali touh a o
16 Helheim og barnlaust moderfang, jordi som aldri vert mett av vatn, og elden som ei segjer: «Nok!» (Sheol h7585)
Tangkom, kating e thun, tui ka boum hoeh e talai, a khout toe ka tet boihoeh e hmai naw hah doeh. (Sheol h7585)
17 Eit auga som spottar far og vanvyrder lydnad mot mor, det skal bekkje-ramnarne hakka ut og ørnungar eta upp.
A na pa ka dudam niteh a manu banglah ka noutna hoeh naw e mit teh, vonga ni a cawngkhawi pouh vaiteh, matawcanaw ni a ca awh han.
18 Tri ting er meg for underlege, og fire finst som eg ikkje skynar:
Kai hanlah kângairu hno kathum touh a o, ka thaipanuek hoeh e hno pali touh teh,
19 Ørns veg på himmelen, orms veg på berget, skips veg på havet og manns veg til møy.
Kahlî dawk mataw kamlengnae lamthung, Lungphen van tahrun ceinae, tuipui van long ceinae, hoi thoundoun ni tangla painae lam naw hah doeh.
20 Soleis ber utru kona seg åt: Ho et og turkar seg um munnen og segjer: «Eg hev ikkje gjort noko vondt.»
Napui kahawihoeh hai hottelah doeh ao van, a ca hnukkhu a pahni a hui teh yonnae ka sak hoeh, telah ouk a ti.
21 Under tri skjelv jordi, under fire kann ho’kje herda:
Hno kathum touh kecu talai heh taki hoi ouk a pâyaw, bokheiyah, hno pali touh khang thai hoeh e ao.
22 under trælen når han vert konge, og dåren når han fær eta seg mett,
Siangpahrang lah kâsak e san, king ka boum e tamipathu,
23 under attergløyma når ho vert gift, og trælkvinna når ho erver si frua.
Vâ ka sak e napui kathout, a bawipa e yu ka khawng e sannu hetnaw hah doeh.
24 Fire finst det som er små på jordi, og endå hev dei fenge visdom stor:
Talaivan a thoungca eiteh a lungkaang e hno pali touh ao.
25 Mauren er’kje noko sterkt folk, og endå lagar han sin mat um sumaren.
Atha awm hoeh eiteh kompawi vah ama hane rawca ka pâtung e lungkhi,
26 Fjellgrevlingarne er’kje noko veldugt folk, og endå byggjer dei seg hus i berget.
a tha ayoun eiteh lungha rahak kaawm e saveh.
27 Grashopparne hev ingen konge, og endå fær dei alle ut i fylking.
siangpahrang tawn hoeh eiteh ahuhu lahoi ka cet e samtong,
28 Fjorføtla kann du ta med henderne, og endå bur ho inni kongeslott.
a khok hoi a kâbang eiteh siangpahrang im kaawm e bombanaw hah doeh.
29 Tri finst det som stig med staute stig, og fire hev ei fager gonga:
Hno kathum touh kahawicalah ka cet thai e a o, bokheiyah pali touh hah teh,
30 Løva ei kjempa millom dyri, og som ikkje snur seg for nokon,
Saring pueng dawk athakaawme sendek, bang ni hai ngang thai hoeh.
31 hesten mjå um midja, eller bukken, og ein konge med leidingheren.
Ransa marang, hmaetan, apinihai ngang thai hoeh e siangpahrang hetnaw hah doeh.
32 Gjer du deg stor, anten narr eller klårtenkt, so legg handi på munnen!
Mahoima kâtalue totouh na pathu pawiteh, hoehpawiteh hnokathout sak hanelah na kâcai pawiteh, na kut hoi na pahni tabuemh.
33 For trykk på mjølk gjev smør, og trykk på nase gjev blod, og trykk på vreide gjev strid.
Bangkongtetpawiteh, maitosanutui kalaw e ni sanutuikamkak a tâcosak e patetlah, hnawng kapennae ni hnawngthi a lawng sak. Hot patetlah lungkhueknae ni kâyuenae a tâcokhai.
