Salomos Ordsprog 30
1 Ord av Agur, son åt Jake, profetordet. Mannen segjer so til Itiel, til Itiel og Ukal:
Jakeh capa Agur kah ol he, Ithiel hlang, Ithiel neh Ukal taengah olphong olrhuh la om.
2 For fåvis er eg til å heita mann, og ikkje hev eg manne-vit.
Kai he hlang lakah ka kotalh ngawn cakhaw, hlang loh kai taengah yakmingnah khueh pawh.
3 Visdom hev eg ikkje lært, til kunnskap um den Heilage.
Cueihnah ka cang pawt dae, a cim mingnah te ka ming.
4 Kven hev stige upp til himmelen og stige ned? Kven hev samla vinden inn i nevarne? Kven hev bunde vatnet i eit klædeplagg? Kven hev alle enderne av jordi sett? Kva heiter han, kva heiter son hans - um du veit det?
Ulae vaan la aka luei tih aka rhum? A kutnarhum dongah khohli aka buem te ulae? Himbai dongah tui aka cun te ulae? Diklai khobawt boeih aka thoh te ulae? A ming ta melae, a capa ming ta balae? na ming atah.
5 Alt Guds ord er skirt, han er ein skjold for deim som flyr til honom.
Pathen kah olthui boeih tah cilpoe la om. Amah dongah aka ying rhoek ham tah photling la a om pah.
6 Legg ikkje noko til hans ord, elles lyt han refsa deg, og du stend der ein ljugar.
A ol te thap boeh, namah te n'tluung vetih na laithae phoe ve.
7 Tvo ting hev eg bede deg um, neitta meg deim ikkje, fyrr eg døyr:
Namah taeng lamkah te panit ni kam bih. Ka duek hlanah kai taengah hloh boeh.
8 Lat fals og lygn vera langt frå meg! Gjev meg ikkje armod og ikkje rikdom! Lat meg få eta mitt tiletla brød!
A poeyoek neh laithae ol tah kai taeng lamloh hla saeh. Kai taengah he khodaeng khaw, khuehtawn khaw m'pae boeh. Ka buhvae dongkah buhham mah kai n'cah mai.
9 Elles kunde eg neitta deg når eg var mett, og segja: «Kven er Herren?» Eller um eg vart fatig, kunde eg stela, ja, forgripa meg på min Guds namn.
Ka kum vaengah tah ka basa vetih, “BOEIPA te unim,” vik ka ti tholh ve. Ka khawk vaengah ka huen vetih ka Pathen ming te ka pha tholh ve.
10 Baktala ei ein tenar for hans herre, elles vil han banna deg, og du få bøta.
A boei taeng, a boei taengah sal te thet pah boeh. Namah te thae m'phoei thil vetih, na boe ve.
11 Ei ætt som bannar far sin og ikkje signar mor si,
A napa kah cadilcahma aka tap loh a manu te khaw a uem noek moenih.
12 ei ætt som tykkjer ho er rein, endå ho ei hev tvætta av sitt eige skarn,
A khawt te sil pawt dae, amah mikhmuh neh aka cim cadilcahma,
13 ei ætt - kor stolte augo hev ho ikkje, og kor ho lyfter augneloki!
A mik neh mat pomsang uh tih, a mikkhu aka huel cadilcahma,
14 ei ætt som heve sverd til tenner og jakslar reint som knivar, so ho et armingar or landet og fatige or folkesamfund.
A no te cunghang bangla, a pumcu te tumcaca bangla, diklai mangdaeng neh khodaeng hlang aka yoop cadilcahma,
15 Blodiglen hev tvo døtter: Gjev! Gjev! Tri finst det som aldri vert mette, fire som ei segjer: «Nok!»
Vawt canu rhoi loh, “M'pae, m'pae,” a ti. Pathum khaw cung rhoi pawh. Pali khaw, “Rhoeh coeng,” ti rhoi pawh.
16 Helheim og barnlaust moderfang, jordi som aldri vert mett av vatn, og elden som ei segjer: «Nok!» (Sheol h7585)
Saelkhui neh caya kah a bung, tui aka hah pawh diklai, rhoeh aka ti tlaih pawh hmai pawn ni. (Sheol h7585)
17 Eit auga som spottar far og vanvyrder lydnad mot mor, det skal bekkje-ramnarne hakka ut og ørnungar eta upp.
A napa aka tamdaeng tih, a manu kah boengainah dongah aka hnoelrhoeng kah a mik tah, soklong vangak loh a koeih vetih atha ca loh a caak ni.
18 Tri ting er meg for underlege, og fire finst som eg ikkje skynar:
Amih pathum mah kai ham tah khobaerhambae coeng dae, a pili phoeikah amih pali he khaw ka ming thai moenih.
19 Ørns veg på himmelen, orms veg på berget, skips veg på havet og manns veg til møy.
Vaan ah atha kah longpuei, lungpang dongah rhul kah longpuei, tuitun tuilung kah sangpho longpuei, hula taengkah tongpa longpuei he ni.
20 Soleis ber utru kona seg åt: Ho et og turkar seg um munnen og segjer: «Eg hev ikkje gjort noko vondt.»
Samphaih nu kah a khosing tah, a caak neh a ka a huih tih, “boethae ka saii pawh,” a ti.
21 Under tri skjelv jordi, under fire kann ho’kje herda:
Diklai aka tlai sak pathum neh diklai loh a phueih thai pawh pali tah,
22 under trælen når han vert konge, og dåren når han fær eta seg mett,
Sal te tloep a manghai vaengah, aka ang te buh a hah vaengah,
23 under attergløyma når ho vert gift, og trælkvinna når ho erver si frua.
Rhukom te tloep a hmuhuet vaengah, imom loh a boeinu a pang vaengah,
24 Fire finst det som er små på jordi, og endå hev dei fenge visdom stor:
Amih pali he diklai hmankah a yit koek la om dae cueih rhoela cueih uh.
25 Mauren er’kje noko sterkt folk, og endå lagar han sin mat um sumaren.
Lunghi he a pilnam khaw tlung pawt dae, khohal ah amamih caak te a soepsoei coeng.
26 Fjellgrevlingarne er’kje noko veldugt folk, og endå byggjer dei seg hus i berget.
Saphih khaw a pilnam te pilnu pawt dae, thaelpang khuiah a im a khueh.
27 Grashopparne hev ingen konge, og endå fær dei alle ut i fylking.
Kaisih te manghai tal dae a pum la huek khong uh.
28 Fjorføtla kann du ta med henderne, og endå bur ho inni kongeslott.
Imrhai loh kut neh na tuuk mai tih, amah tah manghai kah bawkim ah na om van bal.
29 Tri finst det som stig med staute stig, og fire hev ei fager gonga:
Khokan aka yanghoep pathum neh a caeh aka thuem pali tah amih ni.
30 Løva ei kjempa millom dyri, og som ikkje snur seg for nokon,
Sathueng tah Rhamsa boeih lakah tlung tih, a mikhmuh kah boeih tah mael tak pawh.
31 hesten mjå um midja, eller bukken, og ein konge med leidingheren.
A cinghen aka caplawh maaetal neh manghai amah taengah aka bop rhoek.
32 Gjer du deg stor, anten narr eller klårtenkt, so legg handi på munnen!
Dangrhoek ham vaengah na tahah tih na mangtaeng akhaw na ka te na kut neh buem.
33 For trykk på mjølk gjev smør, og trykk på nase gjev blod, og trykk på vreide gjev strid.
Suktui a ken vaengah suknaeng la poeh. Hnarhong a pai vaengah thii long. Thintoek a phul vaengah tuituknah la coeng.
