< Salomos Ordsprog 30 >

1 Ord av Agur, son åt Jake, profetordet. Mannen segjer so til Itiel, til Itiel og Ukal:
Yaqe oğlu Aqurun sözləri, onun kəlamı. Bu adam Yetielə, Yetiel və Ukala belə dedi:
2 For fåvis er eg til å heita mann, og ikkje hev eg manne-vit.
Həqiqətən, mən hamıdan ağılsızam, İnsan idrakına malik deyiləm.
3 Visdom hev eg ikkje lært, til kunnskap um den Heilage.
Nə hikmət öyrənmişəm, Nə də Müqəddəsin biliyindən xəbərim var.
4 Kven hev stige upp til himmelen og stige ned? Kven hev samla vinden inn i nevarne? Kven hev bunde vatnet i eit klædeplagg? Kven hev alle enderne av jordi sett? Kva heiter han, kva heiter son hans - um du veit det?
Kim göylərə qalxıb endi? Kim yeli ovcunda topladı? Kim suları paltarına sarıdı? Yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri kim yaratdı? Adı nədir? Oğlunun adı nədir? Bilirsənmi?
5 Alt Guds ord er skirt, han er ein skjold for deim som flyr til honom.
Allahın hər bir kəlamı safdır, Ona pənah gətirənlərin sipəri Odur.
6 Legg ikkje noko til hans ord, elles lyt han refsa deg, og du stend der ein ljugar.
Onun sözünə heç nəyi əlavə etmə, Yoxsa səni tənbeh edər, yalanını çıxarar.
7 Tvo ting hev eg bede deg um, neitta meg deim ikkje, fyrr eg døyr:
Ey Allah, Səndən iki şey istəyirəm, Nə qədər ömrüm var, məndən onları əsirgəmə:
8 Lat fals og lygn vera langt frå meg! Gjev meg ikkje armod og ikkje rikdom! Lat meg få eta mitt tiletla brød!
Saxta, yalan sözlər qoy məndən uzaq olsun; Məni nə yoxsul, nə də zəngin et, Ancaq mənə gündəlik çörəyimi ver.
9 Elles kunde eg neitta deg når eg var mett, og segja: «Kven er Herren?» Eller um eg vart fatig, kunde eg stela, ja, forgripa meg på min Guds namn.
Varlansam, «Rəbb kimdir?» deyə Sənə küfr edərəm, Yoxsul olsam, oğurlaram və Allahımın adını ləkələrəm.
10 Baktala ei ein tenar for hans herre, elles vil han banna deg, og du få bøta.
Qul barədə ağasına pis sözlər demə, Yoxsa sənə qarğış edər, bu təqsirlə yüklənərsən.
11 Ei ætt som bannar far sin og ikkje signar mor si,
Adam var ki, atasına qarğış edir, Anasına alqış etmir.
12 ei ætt som tykkjer ho er rein, endå ho ei hev tvætta av sitt eige skarn,
Adam var ki, özünü təmiz sanır, Amma murdarlıqdan təmizlənməyib.
13 ei ætt - kor stolte augo hev ho ikkje, og kor ho lyfter augneloki!
Adam var ki, yuxarıdan aşağı baxar, Təkəbbürlə baxmaq üçün gözlərini qaldırar.
14 ei ætt som heve sverd til tenner og jakslar reint som knivar, so ho et armingar or landet og fatige or folkesamfund.
Adam var ki, dişləri qılınca bənzər, Elə bil çənəsinə bıçaqlar düzüb, Yer üzündən məzlumları udar, İnsanların içindən fəqirləri məhv edər.
15 Blodiglen hev tvo døtter: Gjev! Gjev! Tri finst det som aldri vert mette, fire som ei segjer: «Nok!»
Zəlinin iki qızı var, «Ver, ver» deyib bağırar. Üç şey var ki, heç doymaz, Dörd şey var ki, «bəsdir» deməz:
16 Helheim og barnlaust moderfang, jordi som aldri vert mett av vatn, og elden som ei segjer: «Nok!» (Sheol h7585)
Ölülər diyarı, qısır bətn, Sudan doymayan torpaq, «Bəsdir» deməyən alov. (Sheol h7585)
17 Eit auga som spottar far og vanvyrder lydnad mot mor, det skal bekkje-ramnarne hakka ut og ørnungar eta upp.
Kim ki atasına rişxənd edir, Anasının sözünə xor baxır, Dərələrdəki qarğalar onun gözlərini deşəcək, Qartal balaları onun bəbəklərini yeyəcək.
18 Tri ting er meg for underlege, og fire finst som eg ikkje skynar:
Mənim ağlım kəsməyən üç şey var, Anlamadığım dörd şey var:
19 Ørns veg på himmelen, orms veg på berget, skips veg på havet og manns veg til møy.
Səmada qartalın yolu, Qayada ilanın yolu, Dənizdə gəminin yolu, Kişi ilə gənc qadının yolu.
20 Soleis ber utru kona seg åt: Ho et og turkar seg um munnen og segjer: «Eg hev ikkje gjort noko vondt.»
Zinakar qadının da yolu belədir: Yeyər, ağzını silər, «Nə pis iş görmüşəm ki?» deyər.
21 Under tri skjelv jordi, under fire kann ho’kje herda:
Yer üç şeydən lərzəyə gəlir, Dörd şey var ki, ona tab gətirmir:
22 under trælen når han vert konge, og dåren når han fær eta seg mett,
Qulun padşah olması, Sarsağın doyunca çörək tapması,
23 under attergløyma når ho vert gift, og trælkvinna når ho erver si frua.
Nifrətəlayiq qadının ərə getməsi, Qarabaşın öz xanımının yerinə keçməsi.
24 Fire finst det som er små på jordi, og endå hev dei fenge visdom stor:
Yer üzündə dörd şey var, Kiçik olsa da, hikməti çoxdur:
25 Mauren er’kje noko sterkt folk, og endå lagar han sin mat um sumaren.
Qarışqalar qüvvətli olmayan birlikdir, Yemini yayda tədarük edir;
26 Fjellgrevlingarne er’kje noko veldugt folk, og endå byggjer dei seg hus i berget.
Qayadovşanları da güclü olmayan birlikdir, Evlərini qaya içində tikir;
27 Grashopparne hev ingen konge, og endå fær dei alle ut i fylking.
Çəyirtkələrin şahı yoxdur, Lakin hamısı dəstə-dəstə irəliləyir;
28 Fjorføtla kann du ta med henderne, og endå bur ho inni kongeslott.
Kərtənkələni əllə tutmaq olur, Amma o, padşah saraylarına çıxır.
29 Tri finst det som stig med staute stig, og fire hev ei fager gonga:
Üç məxluq var ki, yerişi gözəldir, Dörd məxluq var ki, gedişi gözəldir:
30 Løva ei kjempa millom dyri, og som ikkje snur seg for nokon,
Heyvanların ən güclüsü, Heç nəyin qarşısından geri dönməyən şir,
31 hesten mjå um midja, eller bukken, og ein konge med leidingheren.
Döyüşkən xoruz, təkə, Qoşun qabağına çıxan padşah.
32 Gjer du deg stor, anten narr eller klårtenkt, so legg handi på munnen!
Əgər özünü ucaltmaqla sarsaqlıq etmisənsə, Fikrində pis niyyətin varsa, əlinlə ağzını tut.
33 For trykk på mjølk gjev smør, og trykk på nase gjev blod, og trykk på vreide gjev strid.
Çünki südü çalxalayanda yağ çıxdığı kimi, Burnu sıxanda qan çıxdığı kimi Qəzəbi qızışdıranda da dava yaranar.

< Salomos Ordsprog 30 >