Salomos Ordsprog 3
1 Son min, gløym ikkje læra mi! Lat hjarta varveitsla bodi mine!
I oghlum, telimimni untuma, Dégenlirimni hemishe könglüngde ching tut.
2 For livetid lang og livs-år i mengd og velferd dei gjev deg i rikaste mål.
Chünki u sanga beriketlik künler, uzun ömür we xatirjemlik qoshup béridu.
3 Lat ei kjærleik og truskap vika frå deg, men bitt deim um halsen på deg, skriv deim på di hjartetavla!
Méhriban we heq-semimiy bolushtin waz kechme, Bularni boynunggha ésiwal, Qelbingge pütiwal.
4 Då vinn du ynde og fær godt vit for augo på Gud og menneskje.
Shundaq qilghanda Xuda we bendilerning neziride iltipatqa layiq bolisen, danishmen hésablinisen.
5 Lit på Herren av heile ditt hjarta men set ikkje lit til ditt vit!
Öz eqlingge tayanmay, Perwerdigargha chin qelbing bilen tayan’ghin;
6 Tenk på honom i all di ferd! So jamnar han dine vegar.
Qandaqla ish qilsang, Perwerdigarni tonushqa intil; U sanga toghra yollarni körsitidu.
7 Ver ikkje vis i eigne augo, ottast Herren og vik frå det vonde.
Özüngni eqilliq sanima; Perwerdigardin eyminip, yamanliqtin yiraq bol.
8 Det vert til helsebot for holdet ditt, og kveik for beini dine.
Shundaq qilghiningda, bu ishlar derdingge derman, Ustixanliringgha yilik bolidu.
9 Æra Herren med eiga di og med fyrstegrøda av all di avling.
Perwerdigarning hörmitini qilip mal-dunyayingdin hediyelerni sun’ghin, Étizingdin tunji chiqqan mehsulatliringdin Uninggha atighin;
10 Då vert dine lødor rikleg fyllte, og safti renn yver i persorne dine.
Shundaq qilghiningda, ambarliring ashliqqa tolup tashidu, Sharab kölchekliringde yéngi sharab éship-téship turidu.
11 Son min, ei du vanvyrde Herrens age, og ver ikkje leid for hans refsing!
I oghlum, Perwerdigarning terbiyisige biperwaliq qilma, Uning tenbihidin bezme.
12 For Herren agar den han elskar, som ein far med den son han hev kjær.
Chünki, ata eziz körgen oghligha tenbih-terbiye bergendek, Perwerdigar kimni söygen bolsa uninggha tenbih-terbiye béridu.
13 Sæl den mann som hev funne visdom, og den mann som vinn seg vit!
Danaliqqa muyesser bolghan kishi, Yoruqluqqa ige bolghan kishi némidégen bextlik-he!
14 For det er betre å kjøpa visdom enn sylv, og den vinning han gjev, er betre enn gull.
Chünki danaliqning paydisi kümüshning paydisidin köptur, Qimmiti sap altunningkidinmu ziyadidur.
15 Dyrare er han enn perlor, av alle dine skattar er ingen som han.
U leel-yaqutlardin qimmetliktur, Intizar bolghan herqandaq nersengdin héchbirimu uninggha teng kelmestur.
16 Langt liv hev han i høgre handi, og i vinstre rikdom og æra.
Danaliqning ong qolida uzun ömür, Sol qolida bayliq we shöhret bardur.
17 Hans vegar er hugnads-vegar, og alle hans stigar er velferd.
Uning yolliri sanga xush puraq tuyulur, Uning barliq teriqiliri séni aram tapquzur.
18 Han er livsens tre for deim som grip han, og dei som held han fast, er sæle.
U özini tapqan ademge «hayatliq derixi»dur, Uni ching tutqan kishi némidégen bextlik!
19 Med visdom hev Herren grunnfest jordi, med vit hev han laga himmelen.
Perwerdigar danaliq bilen yer-zéminni berpa qildi, Hékmet bilen asmanni ornatti.
20 Ved hans kunnskap fossa vatnet or djupi, og frå skyerne dryp det dogg.
Uning bilimi bilen yerning chongqur qatlamliri yérildi, Hemde bulutlardin shebnem chüshti.
21 Son min! Slepp ikkje augo av deim, tak vare på visdom og ettertanke!
I oghlum! [Danaliq bilen bilimni] közüngdin chiqarma, Pishqan hékmet we pem-parasetni ching tut.
22 So skal dei vera liv for sjæli di og prydnad um halsen din.
Shuning bilen ular jéninggha jan qoshidu, Boynunggha ésilghan ésil marjandek sanga güzellik qoshidu.
23 Då vandrar du trygt din veg og støyter ikkje din fot.
Shu chaghda yolungda aman-ésen mangalaysen, Yolda putlashmaysen.
24 Når du legg deg, so kvekk du’kje upp, men du ligg og søv so godt.
Yatqanda héch némidin qorqmaysen, Yétishing bilenla tatliq uxlaysen.
25 Du skal ikkje ottast for bråstøkk, eller uver som yver ugudlege kjem.
Béshinggha dehshetlik wehime chüshkende qorqmighin, Rezillerning weyranchiliqidin ghem qilmighin!
26 For Herren skal vera di tiltru, og han skal vara din fot frå snara.
Chünki Perwerdigar séning tayanchingdur, U putungni qapqanlardin néri qilidu.
27 Haldt ei burte det gode frå deim som treng det, når det stend i di magt å gjeva det!
Peqet qolungdin kelsila, hajetmenlerdin yaxshiliqni ayimighin.
28 Seg ikkje til grannen din: «Gakk og kom att! Eg skal gjeva deg i morgon» - når du hev det no!
Qolum-qoshniliring séningdin ötne sorap kirse, «Qaytip kétip, ete kelgin, ete bérey» — démigin.
29 Tenk ikkje på vondt mot grannen din, når han bur trygt hjå deg!
Qoshnanggha ziyankeshlik niyitide bolma, Chünki u sanga ishinip yéningda xatirjem yashaydu.
30 Trætta ikkje med nokon utan grunn, når han ei hev gjort deg vondt!
Birsi sanga ziyan yetküzmigen bolsa, Uning bilen sewebsiz majiralashma.
31 Ovunda ikkje ein valdsmann, og vel ikkje nokon av alle hans vegar!
Zulumxor kishige heset qilma, Uning yol-tedbirliridin héchnémini tallima.
32 For den falske er ei gruv for Herren, men med ærlege hev han umgang.
Chünki qingghir yollarni mangidighanlar Perwerdigarning neziride yirginchliktur, Lékin Uning sirdash dostluqi durus yashawatqan ademge teelluqtur.
33 Herrens forbanning er i huset hjå den gudlause, men heimen åt rettferdige velsignar han.
Perwerdigarning leniti rezillik qilghuchining öyididur, Lékin U heqqaniy ademning öyige bext ata qilur.
34 Gjeld det spottarar, so spottar han, men dei audmjuke gjev han nåde.
Berheq, mesxire qilghuchilarni U mesxire qilidu, Lékin kichik péil kishilerge shepqet körsitidu.
35 Vismenner erver æra, men dårer ber med seg skam til løn.
Danalar shöhretke warisliq qilidu, Lékin hamaqetler reswa qilinidu.
