Salomos Ordsprog 3
1 Son min, gløym ikkje læra mi! Lat hjarta varveitsla bodi mine!
Ka capa, kang patukhaih lok hae pahnet hmah, kang paek ih lok hae palung thungah pakuem ah;
2 For livetid lang og livs-år i mengd og velferd dei gjev deg i rikaste mål.
nang hanah hing sawkhaih hoi monghaih na paek tih.
3 Lat ei kjærleik og truskap vika frå deg, men bitt deim um halsen på deg, skriv deim på di hjartetavla!
Tahmenhaih hoi loktang to caeh taak hmah; nangmah ih tahnong ah a oih ah loe, na palung cabu pongah tarik ah:
4 Då vinn du ynde og fær godt vit for augo på Gud og menneskje.
to tih nahaeloe Sithaw hmaa hoi kami hmaa ah mikhmai hnu ueloe, ahmin hoihaih na hnu tih.
5 Lit på Herren av heile ditt hjarta men set ikkje lit til ditt vit!
Na palungthin boih hoi Angraeng oephaih to tawn ah; na panoekhaih pongah amha hmah.
6 Tenk på honom i all di ferd! So jamnar han dine vegar.
Na caehhaih loklam kruekah anih to panoek ah, to tih nahaeloe na caehhaih loklam na hnusak tih.
7 Ver ikkje vis i eigne augo, ottast Herren og vik frå det vonde.
Na mikhnuk ah palungha baktiah om hmah; Angraeng to zii ah loe, hmuensae to caeh taak ah.
8 Det vert til helsebot for holdet ditt, og kveik for beini dine.
To tih nahaeloe na thaquinawk ngantui o ueloe, na huhnawk doeh thacak o tih.
9 Æra Herren med eiga di og med fyrstegrøda av all di avling.
Na tawnh ih hmuen, thingthai tangsuek hoiah Angraeng to pakoeh ah:
10 Då vert dine lødor rikleg fyllte, og safti renn yver i persorne dine.
to tiah na sak nahaeloe nang ih tapupnawk cang hoiah koi amthlai o ueloe, misurtui suekhaih muroihnawk doeh misurtui kangtha hoiah koi amthlai o tih.
11 Son min, ei du vanvyrde Herrens age, og ver ikkje leid for hans refsing!
Ka capa, Angraeng thuitaekhaih to patoek hmah; ang zoehhaih lok pongah doeh palung naa hmah:
12 For Herren agar den han elskar, som ein far med den son han hev kjær.
palung ih capa loe ampa mah thuitaek baktih toengah, Angraeng mah palung ih kami loe thuitaek ah oh.
13 Sæl den mann som hev funne visdom, og den mann som vinn seg vit!
Palunghahaih pakrong moe, panoekhaih tawn kami loe tahamhoih.
14 For det er betre å kjøpa visdom enn sylv, og den vinning han gjev, er betre enn gull.
Palunghahaih loe sumkanglung pongah atho oh kue moe, sui pongah doeh hoih kue.
15 Dyrare er han enn perlor, av alle dine skattar er ingen som han.
Atho kaom thlung kathim pongah doeh atho nat kue, na koeh ih hmuennawk boih hoiah doeh patah thai ai.
16 Langt liv hev han i høgre handi, og i vinstre rikdom og æra.
A bantang bangah hingsawkhaih to a suek, banqoi bangah loe angraenghaih hoi khingyahaih to a suek.
17 Hans vegar er hugnads-vegar, og alle hans stigar er velferd.
Palunghahaih loklam loe nawm moe, a caehhaih loklamnawk boih ah monghaih to oh.
18 Han er livsens tre for deim som grip han, og dei som held han fast, er sæle.
Palunghahaih loe palunghahaih patawn kami hanah hinghaih thingkung ah oh; palunghahaih tawn kami loe tahamhoih.
19 Med visdom hev Herren grunnfest jordi, med vit hev han laga himmelen.
Angraeng mah long hae palunghahaih hoiah ni sak; vannawk doeh panoekhaih hoiah a suek.
20 Ved hans kunnskap fossa vatnet or djupi, og frå skyerne dryp det dogg.
Kathuk parai tuipuinawk to a palunghahaih hoiah tapraek moe, tamai thung hoiah dantuinawk to a kraksak.
21 Son min! Slepp ikkje augo av deim, tak vare på visdom og ettertanke!
Ka capa, palunghahaih hoi panoekhaih to na hmaa hoiah amkhraengsak ving hmah; pakuem poe ah.
22 So skal dei vera liv for sjæli di og prydnad um halsen din.
To tiah na sak nahaeloe na pakhra hinghaih ah om ueloe, na tahnong kranghoihaih bungmu ah om tih.
23 Då vandrar du trygt din veg og støyter ikkje din fot.
Kholong caeh naah raihaih na tawn mak ai; khok doeh na pathuih mak ai.
24 Når du legg deg, so kvekk du’kje upp, men du ligg og søv so godt.
Na iih naah zithaih na tawn mak ai; ue, kahnaep ah na iip thai tih.
25 Du skal ikkje ottast for bråstøkk, eller uver som yver ugudlege kjem.
Tasoehhaih na tawn mak ai, kahoih ai kaminawk mah parohaih doeh na tong mak ai.
26 For Herren skal vera di tiltru, og han skal vara din fot frå snara.
Angraeng loe nam haahaih ah om ueloe, dongh pongah amanh han ai ah na khoknawk to patawn tih.
27 Haldt ei burte det gode frå deim som treng det, når det stend i di magt å gjeva det!
Na ban ah sakthaihaih na tawnh naah, kahoih hmuen sak pae han krak, tiah na poek ih kami nuiah kahoih hmuen to sah ai ah om hmah.
28 Seg ikkje til grannen din: «Gakk og kom att! Eg skal gjeva deg i morgon» - når du hev det no!
Na imtaeng kami han paek koi hmuen na tawnh, toe anih khaeah vaihi loe amlaem raeh, khawnbang nang zoh let naah kang paek han hmang, tiah thui hmah.
29 Tenk ikkje på vondt mot grannen din, når han bur trygt hjå deg!
Nang oephaih hoiah khosah na imtaeng kami khaeah, kasae sak han atim hmah.
30 Trætta ikkje med nokon utan grunn, når han ei hev gjort deg vondt!
Na nuiah sethaih sah ai kami to, tidoeh na ai ah zoeh hmah.
31 Ovunda ikkje ein valdsmann, og vel ikkje nokon av alle hans vegar!
Pacaekthlaek kami ih hmuen to ut hmah loe, a caehhaih loklam to awt hmah.
32 For den falske er ei gruv for Herren, men med ærlege hev han umgang.
Poek angkawnh kaminawk loe Angraeng mah panuet; toe poektoeng kaminawk loe angmah hoi nawnto angkomhaih to a sak.
33 Herrens forbanning er i huset hjå den gudlause, men heimen åt rettferdige velsignar han.
Angraeng tangoenghaih loe kahoih ai kaminawk imthung ah phak, toe katoeng kaminawk ohhaih ahmuen loe Angraeng mah tahamhoihaih paek.
34 Gjeld det spottarar, so spottar han, men dei audmjuke gjev han nåde.
Minawk pahnui thuih kami to anih mah pahnui thuih toeng, toe kami tlim ah khosah kaminawk khaeah loe tahmenhaih to a paek.
35 Vismenner erver æra, men dårer ber med seg skam til løn.
Palungha kaminawk loe lensawkhaih to toepsak; toe amthu kaminawk loe azatsak.
