Salomos Ordsprog 29
1 Ein mann som etter mykje refsing endå er ein stivnakke, vil brått verta broten ulækjeleg sund.
しばしば責られてもなほ強項なる者は救はるることなくして猝然に滅されん
2 Når rettferdige aukar i tal, då gled seg folket, men når gudlaus mann kjem til styre, sukkar folket.
義者ませば民よろこび 惡きもの權を掌らば民かなしむ
3 Den som elskar visdom, gled sin far, men den som gjeng i lag med skjøkjor, øyder eiga si.
智慧を愛する人はその父を悦ばせ 妓婦に交る者はその財産を費す
4 Ein konge held landet sitt uppe med rett, men ein skattekrevjar legg det i øyde.
王は公義をもて國を堅うす されど租税を征取る者はこれを滅す
5 Ein mann som smeikjer for næsten sin, breider ut eit net for føterne hans.
その隣に諮者はかれの脚の前に羅を張
6 Ein vond manns misgjerd er snara for honom, men rettferdig mann fegnast og gled seg.
惡人の罪の中には罟あり 然ど義者は歓び樂しむ
7 Den rettferdige syter for stakarens sak, den gudlause hev ikkje greida på noko.
義きものは貧きものの訟をかへりみる 然ど惡人は之を知ることを願はず
8 Spottarar øser upp ein by, men vismenner stiller vreiden.
嘲笑人は城邑を擾し 智慧ある者は怒をしづむ
9 Når vismann fører sak mot dåren, vert dåren sinna og lær, og kann’kje vera still.
智慧ある人おろかかる人と争へば或は怒り或は笑ひて休むことなし
10 Dei blodfuse hatar ein skuldlaus mann, og stend dei ærlege etter livet.
血をながす人は直き人を惡む されど義き者はその生命を救はんことを求む
11 Alt sitt sinne slepper dåren ut, men vismannen døyver det til slutt.
愚なる者はその怒をことごとく露はし 智慧ある者は之を心に蔵む
12 Agtar ein hovding på lygneord, er alle hans tenarar nidingar.
君王もし虚偽の言を聴かばその臣みな惡し
13 Fatigmann og valdsmann råkast, Herren gjev deim båe augneljos.
貧者と苛酷者と偕に世にをる ヱホバは彼等の目に光をあたへ給ふ
14 Ein konge som dømer småfolk rett, hans kongsstol stend æveleg fast.
眞實をもて弱者を審判する王はその位つねに堅く立つべし
15 Ris og age gjev visdom, men ein agelaus gut fører skam yver mor si.
鞭と譴責とは智慧をあたふ 任意になしおかれたる子はその母を辱しむ
16 Når dei gudlause aukar, so aukar syndi, men dei rettferdige skal sjå med lyst på deira fall.
惡きもの多ければ罪も亦おほし 義者は彼等の傾覆をみん
17 Aga son din, so vil han vera deg til hugnad og gjeva lostemat til sjæli di.
なんぢの子を懲せ さらば彼なんぢを安からしめ 又なんぢの心に喜樂を與へん
18 Utan profetsyn vert folket vilt, men sæl er den som held lovi.
黙示なければ民は放肆にす 律法を守るものは福ひなり
19 Med ord let trælen seg ikkje tukta, for han skynar deim vel, men bryr seg’kje um deim.
僕は言をもて譴むるとも改めず 彼は知れども從はざればなり
20 Ser du ein mann som er snar til å tala, dåren gjev større von enn han.
なんぢ言を謹まざる人を見しや 彼よりは却て愚なる者に望あり
21 Kjæler du trælen upp frå hans ungdom, vil han vanvyrda deg til slutt.
僕をその幼なき時より柔かに育てなば終には子の如くならしめん
22 Sinna mann valdar trætta, og brålyndt mann gjer mang ei misgjerd.
怒る人は争端を起し憤る人は罪おほし
23 Mannsens ovmod fører til fall, men den audmjuke vinn seg æra.
人の傲慢はおのれを卑くし 心に謙だる者は榮誉を得
24 Den som helar med tjuven, hatar sitt liv, han høyrer dei tek han i eid, men gjev ingi vitring.
盗人に党する者はおのれの霊魂を惡むなり 彼は誓を聴けども説述べず
25 Manne-rædsla legg snaror, men den som lit på Herren, vert berga.
人を畏るれば罟におちいる ヱホバをたのむ者は護られん
26 Mange vil te seg fram for ein styrar, men frå Herren fær kvar mann sin rett.
君の慈悲を求むる者はおほし 然れど人の事を定むるはヱホバによる
27 Ein styggedom for rettferdige er ein urettferdig mann, og ein styggedom for den gudlause er den som fer ærleg fram.
不義をなす人は義者の惡むところ 義くあゆむ人は惡者の惡むところなり
